Różnica Między Receptorem Komórek B A Receptorem Komórek T

2024 Autor: Mildred Bawerman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:41

Kluczowa różnica - receptor komórek B a receptor komórek T

System obronny organizmu rozwija się głównie dzięki obecności leukocytów, które działają przeciwko atakującym patogenom, takim jak wirusy i bakterie. W organizmie człowieka obecne są różne typy leukocytów o różnych funkcjach. Komórki B i limfocyty T są głównymi leukocytami biorącymi udział w inicjowaniu specyficznej odpowiedzi immunologicznej. Komórki B biorą udział w produkcji specyficznych przeciwciał, które biorą udział w humoralnej odporności adaptacyjnej. Limfocyty T biorą udział w odpowiedziach adaptacyjnych, w których pośredniczą komórki. Obie komórki inicjują różne odpowiedzi. Receptory znajdujące się w komórkach B i limfocytach T nazywane są odpowiednio receptorami komórek B i receptorami komórek T. Proces wykrywania antygenów różni się w zależności od rodzaju leukocytów, takich jak komórki B lub T. Receptory komórek B wiążą się z rozpuszczalnymi antygenami, które są swobodnie obecne, podczas gdy receptory komórek T rozpoznają antygeny tylko wtedy, gdy są eksponowane na głównym kompleksie zgodności histologicznej (MHC). To jest kluczowa różnica między receptorem komórek B a receptorem komórek T.

ZAWARTOŚĆ

1. Przegląd i kluczowa różnica

2. Czym jest receptor komórek B

3. Czym jest receptor komórek T

4. Podobieństwa między receptorem komórek B i receptorem komórek T

5. Porównanie obok siebie - receptor komórek B i receptor komórek T w formie tabelarycznej

6. streszczenie

Co to jest receptor komórek B?

Receptor komórek B (BCR) to transbłonowe białko receptorowe zlokalizowane na zewnętrznej powierzchni komórek B. Komórki B są produkowane i dojrzewają w szpiku kostnym. Rozwój komórek B jest zapoczątkowany przez produkcję funkcjonalnego receptora komórek pre-B (pre-BCR). Pre-BCR składa się z dwóch łańcuchów ciężkich immunoglobulin i dwóch zastępczych łańcuchów lekkich. Łańcuchy te współpracują z IgA i IgB, które są cząsteczkami sygnałowymi. BCR, które są również znane jako integralne białka błonowe, znajdują się w wielu identycznych kopiach na powierzchni komórek B.

Kompleks receptora limfocytów B składa się z podjednostki wiążącej antygen (MIg), która składa się z dwóch łańcuchów ciężkich immunoglobulin i dwóch łańcuchów lekkich immunoglobulin oraz połączonego dwusiarczkiem heterodimeru białek Ig-alfa i Ig-beta, które razem tworzą sygnał podjednostka. Łańcuchy ciężkie BCR składają się z segmentów genów, takich jak 51 VH, 25 DH, 6 JH i 9 CH. 51 segmentów VH, które kodują koniec N przeciwciała. Ten koniec N przeciwciała obejmuje pierwsze dwa regiony hiperzmienne. Segment 25 DH to segment genu różnorodności, który koduje trzecią część regionu hiperzmiennego. 6 JH to łączący segment genu, który koduje region V, a segment 9 CH koduje region C BCR.

Rysunek 01: Receptor komórek B.

BCR mają specyficzne miejsce wiązania, a to miejsce wiąże się z regionem antygenu zwanym determinantą antygenową. Wiązaniu wspomagają siły niekowalencyjne, komplementarność powierzchni receptora i powierzchni determinanty antygenowej. Jeśli BCR jest obecny na powierzchni limfocytów B, przekazuje sygnały wewnątrzkomórkowe, które pomagają w regulacji wzrostu i różnicowania komórek, jednocześnie wiążąc się z określonymi antygenami w celu wytworzenia odpowiedzi immunologicznej. Komórki pamięci, które poruszają się w krwiobiegu w celu wytworzenia odpowiedzi immunologicznej, są również wytwarzane przez aktywację BCR. Związane z tym antygeny zachodzą wraz z pochłonięciem komórek B w wyniku endocytozy zależnej od receptora. Następnie antygeny są trawione na małe fragmenty, a następnie prezentowane na powierzchni komórek wewnątrz cząsteczki zgodności tkankowej klasy II.

Co to jest receptor komórek T?

Receptor komórek T (TCR) znajduje się na powierzchni limfocytów T. Funkcją TCR jest rozpoznawanie obcych cząstek znanych jako antygeny w celu zainicjowania odpowiedzi immunologicznej. W normalnych warunkach organizm rozwija się i wytwarza wiele komórek T, a każda z nich posiada na swojej powierzchni unikalny TCR. Rozwój TCR następuje w wyniku rekombinacji genów kodujących TCR przed napotkaniem antygenów. Na powierzchni komórki T identyczne TCR występują w większych ilościach. Antygeny, które wiążą się z TCR to małe cząsteczki peptydów, które są epitopami, które powstają w wyniku fagocytozy obcego patogenu. Te epitopy są prezentowane przez cząsteczki głównego kompleksu zgodności histologicznej (MHC).

Komórki T są dwojakiego rodzaju. Cytotoksyczne limfocyty T (Tc) i pomocnicze limfocyty T (Th). TCR obecne na komórkach Tc rozpoznają obce epitopy, które są prezentowane przez cząsteczki MHC klasy I. Posiadają zdolność do różnicowania antygenów własnych (obcych) od antygenów własnych. Dlatego zapobiega występowaniu odpowiedzi immunologicznej przeciwko własnym komórkom organizmu. Komórki Th rozpoznają antygeny prezentowane na cząsteczkach MHC klasy II. Powierzchniowa glikoproteina CD8 w komórkach Tc i CD4 w Th uczestniczą w procesie wiązania obcego epitopu do obu typów komórek T. Współreceptory CD4 i CD8 rozpoznają antygeny prezentowane odpowiednio na cząsteczkach MHC klasy II i MHC klasy I.

Rysunek 02: Receptor komórek T.

TCR jest transbłonowym heterodimerem, który składa się z dwóch łańcuchów. Twoja typowa struktura TCR nie jest wystarczająca do przesłania sygnału. Dzieje się tak z powodu posiadanych przez nie krótkich łańcuchów cytoplazmatycznych. Aby przezwyciężyć te sytuacje, TCR łączą białka transbłonowe CD3. Kompleks CDS składa się z różnych podjednostek, do których należą CDe, CDg, CDd i Z (CDz). Powoduje to rozwój kompleksu TCR, który jest zdolny do transdukcji sygnału.

Ze względu na możliwość wiązania własnego antygenu przez TCR, gdy antygen zostanie związany z TCR, nie inicjuje natychmiast odpowiedzi immunologicznej. Nazywa się to tolerancją komórek T. Aby zainicjować odpowiedź immunologiczną, komórka T (TCR) wymaga drugiego sygnału w postaci cząsteczki kostymulującej pochodzącej z komórki prezentującej antygen.

Jakie są podobieństwa między receptorem komórek B i receptorem komórek T?

• Oba receptory są integralnymi białkami błonowymi.
• Obecne na powierzchni komórki tyle identycznych kopii.
• Oba typy posiadają unikalne miejsca wiązania.
• Oba typy receptorów są kodowane przez geny, które powstają w wyniku rekombinacji segmentów DNA.
• Oba receptory wiążą się z częścią determinującą antygen antygenu, a wiązanie zachodzi poprzez siły niekowalencyjne.

Jaka jest różnica między receptorem komórek B a receptorem komórek T?

Porównaj środek artykułu przed tabelą

Receptor komórek B a receptor komórek T
Receptor komórek B to transbłonowe białko receptorowe zlokalizowane na zewnętrznej powierzchni komórek B.	Receptor komórek T jest cząsteczką rozpoznającą antygen obecną na powierzchni limfocytów T.
Rozpoznawanie antygenów epitopowych
Receptor komórek B rozpoznaje rozpuszczalne antygeny.	Receptor komórek T rozpoznaje antygeny prezentowane na cząsteczkach MHC klasy I i MHC klasy II.

Podsumowanie - Receptor komórek B a receptor komórek T

Limfocyty B i limfocyty T są ważnymi składnikami układu odpornościowego. Obie komórki posiadają receptory na powierzchni komórki znane odpowiednio jako BCR i TCR. Oba receptory są integralnymi białkami błonowymi i występują na powierzchni komórki w wielu identycznych kopiach. Zarówno BCR, jak i TCR posiadają unikalne miejsca wiązania. Różnią się procesem rozpoznawania antygenów. BCR wykrywają i wiążą się z rozpuszczalnymi antygenami, które są swobodnie obecne, podczas gdy TCR rozpoznają antygeny tylko wtedy, gdy są prezentowane na głównym kompleksie zgodności histologicznej (MHC). To jest różnica między receptorem komórek B a receptorem komórek T.

Pobierz wersję PDF programu Receptor komórek B kontra Receptor komórek T

Możesz pobrać wersję PDF tego artykułu i używać jej w trybie offline, zgodnie z notą cytowania. Pobierz wersję PDF tutaj. Różnica między receptorem komórek B a receptorem komórek T.