Kluczową różnicą między geitonogamią a ksenogamią jest to, że geitonogamia to przeniesienie pyłku na piętno innego kwiatu tej samej rośliny, podczas gdy ksenogamia to przeniesienie pyłku na piętno innego kwiatu, który należy do genetycznie odmiennej rośliny. Geitonogamia jest rodzajem samozapylenia, podczas gdy ksenogamia jest rodzajem zapylenia krzyżowego.
Rośliny okrytozalążkowe wykorzystują zapylanie do nawożenia i produkcji nasion. Pyłki z pylników podczas zapylania przenoszą się na piętno słupków. Zapylenie może nastąpić między męskimi i żeńskimi częściami tego samego kwiatu lub między dwoma kwiatami tej samej rośliny lub między dwoma kwiatami różnych roślin. Jeśli zapylenie zachodzi między dwoma kwiatami tej samej rośliny, nazywane jest geitonogamią, a jeśli występuje między dwoma kwiatami różnych roślin, jest to ksenogamia.
