Zantac vs Omeprazol
Zantak (ranitydyna) i omeprazol są przepisywane w leczeniu wrzodów trawiennych, choroby refluksowej przełyku (GERD) i niestrawności, chociaż mają inny sposób działania i różne cele. Jednak główne motto stosowania obu z nich pozostaje takie samo, czyli redukcja kwasu żołądkowego. Wrzód trawienny to erozja błony śluzowej żołądka lub pierwszej części jelita cienkiego, obszaru zwanego dwunastnicą. Jeśli wrzód trawienny znajduje się w żołądku, nazywa się wrzodem żołądka. Choroba refluksowa przełyku (ang. Gastroesophageal reflux disease, GERD) to stan, w którym zawartość żołądka (pokarm lub płyn) przedostaje się z żołądka do przełyku (przewód z jamy ustnej do żołądka). Zarówno zantak, jak i omeprazol są pomocne w tych stanach, hamując wydzielanie kwasu żołądkowego.
Zantac
Zantac (nazwa ogólna Ranitidine) jest antagonistą receptora H2 receptorów histaminowych w komórkach okładzinowych żołądka, co powoduje zmniejszenie produkcji kwasu z tych komórek. Po raz pierwszy został wprowadzony na rynek w 1981 roku i był pierwszym antagonistą receptora H2. Oprócz wrzodów trawiennych, choroby refluksowej przełyku (GERD) i niestrawności, jest również stosowany jako środek przeciwwymiotny w przypadkach przedoperacyjnych i podawany przed chemioterapią jako premedykacja ze względu na jej działanie przeciwwymiotne. Jest również stosowany w leczeniu refluksu u dzieci, gdzie jest preferowany w stosunku do omeprazolu i innych inhibitorów pompy protonowej, ponieważ nie wywołuje istotnych histologicznie zmian hiperplastycznych w komórkach okładzinowych. Zwykła dawka ranitydyny to 150 mg dwa razy dziennie.
Omeprazol
Omeprazol należy do klasy leków inhibitorów pompy protonowej. Po raz pierwszy została wprowadzona na rynek w 1989 roku przez firmę Astra Zeneca i od tego czasu przejęła rolę ranitydyny w leczeniu wrzodów trawiennych, choroby refluksowej przełyku (GERD). Ta klasa leków działa poprzez supresję układu enzymatycznego trifosfatazy adenozynotrifosfatazy wodorowo-potasowej, tj. H + / K + ATPaza lub powszechnie znana jako pompa protonowa. Pompa protonowa odpowiada za wydzielanie jonów H + w świetle żołądka, zwiększając tym samym jego kwasowość. Hamując działanie pompy protonowej, bezpośrednio reguluje produkcję kwasu. Z powodu braku kwasu w żołądku i dwunastnicy wrzody goją się szybciej. Omeprazol jest podawany w postaci nieaktywnej. Ta nieaktywna forma jest z natury lipofilna i ma ładunek obojętny i może łatwo przenikać przez błony komórkowe. W kwaśnym środowisku komórek okładzinowych ulega protonowaniu i przechodzi w formę aktywną. Substancja czynna wiąże się kowalencyjnie z pompą protonową i ją dezaktywuje. W ten sposób powoduje zahamowanie wydzielania kwasu żołądkowego.
Różnica między Zantakiem a Omeprazolem
Jak omówiono powyżej, oba leki są podobne w recepturze i mają nieco wspólne motto stosowania, tj. Zahamowanie wydzielania kwasu żołądkowego. Jednak farmakologicznie oba leki mają inny sposób działania, ponieważ Zantac działa na receptory H2, podczas gdy omeprazol działa bezpośrednio na pompę protonową. W leczeniu wrzodów żołądka i żołądka preferowany jest obecnie omeprazol ze względu na skuteczniejsze i długotrwałe hamowanie wydzielania kwasu solnego. Jednak Zantac jest nadal stosowany ze względu na swoje właściwości przeciwwymiotne jako lek profilaktyczny. Może być również podawany jako lek towarzyszący z NLPZ w celu zmniejszenia ryzyka zakwaszenia. Długotrwałe stosowanie omeprazolu może prowadzić do niedoboru witaminy B12, ponieważ omeprazol utrudnia jej wchłanianie, zmniejszając kwaśne środowisko.
Wniosek
Przeprowadza się wiele badań klinicznych, aby porównać te dwa leki, a wyniki wszystkich z nich są mniej więcej podobne. w porównaniu z ranitydyną, omeprazol zapewnia szybsze złagodzenie objawów, ale nie poprawia długoterminowego sukcesu przerywanego leczenia GERD i wrzodów trawiennych. Omeprazol powinien być preferowany, jeśli konieczne jest szybkie złagodzenie objawów, jednak nie jest on lepszy niż Zantac przy długotrwałym stosowaniu.
