Różnica Między C A Celem C

2024 Autor: Mildred Bawerman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:41

Kluczowa różnica - C vs Cel C

Języki programowania są przydatne do tworzenia znaczących zestawów instrukcji dla komputera w celu wykonania określonego zadania. Dwa powszechnie używane języki programowania to C i Objective C. Objective C jest oparte na języku C. Dlatego programy w języku C mogą być kompilowane i uruchamiane jako Cel C. Cel C składa się z podstawowych pojęć C, jak również zorientowanych obiektowo, wiadomości, protokołów itp. Kluczową różnicą między C a celem C jest to, że C jest strukturalnym językiem programowania, a celem C to wielo-paradygmatyczny język programowania, który jest nadzbiorem C. Cel C w większości obsługuje refleksyjne i obiektowe paradygmaty programowania.

ZAWARTOŚĆ

1. Przegląd i kluczowe różnice

2. Co to jest C

3. Co to jest cel C

4. Podobieństwa między celem C a celem C

5. Porównanie obok siebie - C i cel C w formie tabelarycznej

6. Podsumowanie

Co to jest C?

C to język programowania ogólnego przeznaczenia. Dennis Ritchie znalazł język C podczas tworzenia systemu operacyjnego UNIX. Jest to podstawowy język programowania dla wielu języków, w tym Java, Python, C # itp. Jest to ustrukturyzowany język programowania. Programista może używać funkcji i iteracji w kodowaniu. C nie obsługuje programowania obiektowego. Kod źródłowy napisany w języku C jest zrozumiały dla ludzi i nie jest zrozumiały dla komputera. Dlatego kod źródłowy jest konwertowany na język maszynowy za pomocą kompilatora. Jednym z często używanych kompilatorów jest kompilator GNU C / C ++. Do uruchamiania programów w C lub korzystania ze zintegrowanego środowiska programistycznego (IDE) potrzebny jest edytor tekstu i kompilator.

W języku main () rozpoczyna się wykonywanie. C ma wiele typów danych dla zmiennych, takich jak int, float, double, char itp. Istnieją również tablice, struktury, wyliczenia i unii. Konieczne jest zadeklarowanie typu danych zmiennej w C. Niezadeklarowane zmienne powodują błędy. Stałe można zdefiniować za pomocą słowa kluczowego „const” lub #define preprocesora. C ma cztery klasy pamięci, które wyjaśniają czas życia zmiennej lub funkcji. Są auto, register, static i extern. Biblioteka standardowa C zapewnia programistom wbudowane funkcje do wykorzystania w ich kodowaniu. Na przykład istnieją funkcje takie jak strlen, strcpy i strcat do manipulacji napisami. Poza tym programista może również tworzyć funkcje zdefiniowane przez użytkownika.

C używa plików nagłówkowych. Składają się z deklaracji funkcji i definicji makr. Istnieją pliki nagłówkowe, które są dostarczane z kompilatorem, i są pliki, które są zapisywane przez programistę. Zamiast kopiować i wklejać zawartość pliku nagłówkowego, programista może dołączyć pliki nagłówkowe. Na przykład #include. Tutaj polecenie wskazuje kompilatorowi, aby dołączył plik nagłówkowy „stdio.h”.

C ma wskaźniki. Jest to podstawowa koncepcja wykonywania dynamicznej alokacji pamięci. Wskaźnik to zmienna, która przechowuje adres innej zmiennej. W przeciwieństwie do języków programowania, takich jak C # czy Java, C nie ma automatycznego wyrzucania elementów bezużytecznych. Dlatego programista powinien samodzielnie wykonać dynamiczną alokację pamięci. Funkcje takie jak calloc (), malloc (), realloc () i free () są dostępne w pliku nagłówkowym do dynamicznego zarządzania pamięcią. C jest przydatne do tworzenia algorytmów, a przede wszystkim do tworzenia aplikacji sprzętowych. Jest używany w systemach wbudowanych, sterownikach sieciowych i systemach operacyjnych i wielu innych.

Co to jest Cel C?

Język programowania C został wprowadzony około 1970 roku. Około 1980 roku wprowadzono język obiektowy Smalltalk. Ponieważ C jest ustrukturyzowanym językiem programowania, uznano za wartościowe posiadanie zorientowanej obiektowo wersji języka C, dlatego też wprowadzono C ++. W międzyczasie firma Apple opracowała Cel C. Cel C został opracowany poprzez pobranie pomysłów z Smalltalk i wprowadzenie ich do języka C. Cel C jest używany głównie do tworzenia aplikacji na systemy IOS i Mac. Języki programowania, takie jak C # i Java, są oparte na języku C, ale są to języki niezależne, ale Objective C to język C z obiektową orientacją i dodatkowymi funkcjami. Jest to nadzbiór C.

Cel C to język oparty na kompilatorze. Cały kod źródłowy jest konwertowany na kod maszynowy. Podobnie jak w C, programista może używać edytora tekstu i kompilatora GCC do uruchamiania programów Objective C. Kompilator konwertuje kod źródłowy na plik wykonywalny. Cel C ma typy danych, takie jak int, float, double, związki, wskaźniki, struktury i rozszerzone typy danych, takie jak NSArryas i NSDictionaries.

Cel C ma klasy, obiekty, komunikaty, wyjątki, właściwości i protokoły. Symbol @ jest używany do wskazania kompilatorowi nowej składni. Na przykład C nie ma try, catch, ale Cel C musi spróbować złapać oznaczony symbolem @. Inne przykłady to @interface, @implementation, @property, @protocol.

Jakie są podobieństwa między C i celem C?

Cel C jest oparty na C.
Oba są językami opartymi na kompilatorach.
Oba języki używają plików nagłówkowych.
Oświadczenia w obu językach kończą się średnikiem.
Kompilator ignoruje spacje. Białe spacje mogą poprawić czytelność kodu.
W obu językach rozróżniana jest wielkość liter.
Potrafi definiować stałe przy użyciu preprocesora #define i słowa kluczowego const.
Indeks tablicy zaczyna się od zera.

Jaka jest różnica między C a celem C?

Porównaj środek artykułu przed tabelą

C w porównaniu z celem C
C to język ogólnego przeznaczenia, który obsługuje programowanie strukturalne.	Cel C jest językiem programowania ogólnego przeznaczenia, wieloparadygmatycznym (refleksyjny, zorientowany obiektowo) i jest nadzbiorem języka C.
Orientacja obiektowa
C nie obsługuje programowania obiektowego.	Cel C obsługuje programowanie obiektowe. Dziedziczenie, abstrakcja, enkapsulacja i polimorfizm.
Typy danych
C ma tablice, struktury, wyliczenia.	Cel C ma rozszerzone typy danych, takie jak NSArray, NSDictionary, NSSet itp.
funkcje
Język C zawiera pętle, funkcje, tablice, wskaźniki itp.	Cel C jest nadzbiorem C. Zawiera koncepcje C i nowe funkcje, takie jak klasy, obiekty, wiadomości, wyjątki i protokoły.
Aplikacje
C jest powszechnie używany do tworzenia aplikacji związanych ze sprzętem, takich jak systemy operacyjne i sterowniki sieciowe.	Cel C jest głównie używany do tworzenia aplikacji na komputery Mac i IOS.

Podsumowanie - C vs Cel C

C i Objective C to obecnie popularne języki programowania. Cel C jest nadzbiorem języka C z orientacją obiektową i dodatkowymi funkcjami. Różnica między C i Objective C polega na tym, że C jest ustrukturyzowanym językiem programowania, a Objective C to wieloparadygmatyczny język programowania, będący nadzbiorem języka C. Obydwa języki są językami programowania ogólnego przeznaczenia, ale są używane głównie dla określonego typu Aplikacje. C jest szeroko stosowany do tworzenia systemów wbudowanych i systemów operacyjnych, podczas gdy Cel C jest używany głównie do tworzenia aplikacji na systemy IOS i Mac.