Kluczowa różnica - Neurotoksyna vs Hemotoksyna
Zanim omówimy różnicę między neurotoksyną a hemotoksyną, przyjrzyjmy się najpierw funkcji toksyn. Toksyna to unikalna biologicznie aktywna jednostka molekularna, która może uszkodzić lub zabić żywy organizm poprzez działanie na określone tkanki. Te toksyny można podzielić na dwie główne grupy, takie jak neurotoksyny i hemotoksyny. Neurotoksyny to składniki chemiczne, które są trujące lub niszczą tkankę nerwową. Hemotoksyny to składniki chemiczne, które niszczą czerwone krwinki lub powodują hemolizę, przerywają krzepnięcie krwi i / lub powodują zapaść narządu i ogólne uszkodzenie tkanki. Jest to łatwa do zidentyfikowania kluczowa różnica między neurotoksyną a hemotoksyną; jednak istnieją również inne różnice między neurotoksyną i hemotoksyną. Ten artykuł wprowadzi Cię w neurotoksynę i hemotoksynę oraz różnicę między neurotoksyną a hemotoksyną.
Co to jest neurotoksyna?
Neurotoksyny to składniki, które są śmiertelne lub niszczą tkankę nerwową. Neurotoksyny działają poprzez mechanizm prowadzący do zakłócenia lub uszkodzenia niezbędnych elementów układu nerwowego. Ponieważ układ nerwowy większości żywych organizmów jest zarówno bardzo złożony, jak i niezbędny do przetrwania, stał się on oczywiście celem ataku zarówno drapieżników, jak i ofiar. Jadowite lub toksyczne organizmy żywe często wykorzystują swoje neurotoksyny do ujarzmienia drapieżników lub do łapania zdobyczy. Neurotoksyny to szeroka gama egzogennych chemicznych urazów neurologicznych, które mogą szkodliwie wpływać na funkcjonowanie zarówno rozwijającej się, jak i dojrzałej tkanki nerwowej. Chociaż neurotoksyny są regularnie neurologicznie błędne, ich zdolność do precyzyjnego celowania w składniki nerwowe jest istotna w badaniu układu nerwowego. Neurotoksyny uniemożliwiają kontrolę neuronów przez błonę komórkową lub zakłócają komunikację między neuronami przez synapsę. Ponadto neurotoksyny mogą uszkadzać ośrodkowy układ nerwowy i obwodowy układ nerwowy. Szereg terapii mających na celu zmniejszenie uszkodzeń komórek, w których pośredniczy neurotoksyny, obejmuje podawanie przeciwutleniaczy i antytoksyn.
Ryba rozdymkowata jest znanym producentem tetrodotoksyn.
Co to jest hemotoksyna?
Hemotoksyny (znane również jako hemotoksyny lub hematotoksyny) to toksyny, które niszczą czerwone krwinki, zakłócają krzepnięcie krwi i / lub powodują zapaść narządu i rozległe uszkodzenie tkanek. Termin hemotoksyna jest używany jako toksyny, które uszkadzają krew, a także uszkadzają inne tkanki. Uszkodzenia powodowane przez składnik hemotoksyczny są często bardzo bolesne i mogą powodować trwałe uszkodzenia, aw ciężkich przypadkach śmierć. Utrata chorej kończyny jest możliwa nawet przy szybkim leczeniu. Jady / toksyny zwierzęce obejmują enzymy i inne białka, które są hemotoksyczne lub neurotoksyczne lub czasami jedno i drugie. U niektórych gadów środki hemotoksyczne działają nie tylko jako jad, ale także wspomagają trawienie; jad może rozkładać białka w części ugryzienia, dzięki czemu mięso ofiary jest łatwiejsze do strawienia.
Pit Vipers to znany producent hemotoksyn.
Jaka jest różnica między Neurotoxin a Hemotoxin?
Różnicę między neurotoksyną a hemotoksyną można podzielić na następujące kategorie.
Definicja neurotoksyny i hemotoksyny:
Neurotoksyna: Neurotoksyna to trucizna działająca na układ nerwowy.
Hemotoksyny: Hemotoksyny to toksyny, które niszczą czerwone krwinki lub powodują hemolizę, zakłócają krzepnięcie krwi i / lub powodują zapaść narządu i uszkodzenie tkanki. Jest to również znane jako hemotoksyny lub hematotoksyny.
Charakterystyka neurotoksyny i hemotoksyny:
Pochodzenie toksyn:
Neurotoksyny: Jadowite lub toksyczne organizmy żywe wykorzystują swoje neurotoksyny do ujarzmienia drapieżnika lub ofiary głównie w celu ich ochrony lub spożycia. Oprócz tego, z powodu zanieczyszczenia środowiska, działalność przemysłowa i niektóre metale ciężkie, takie jak neurotoksyny, są przypadkowo uwalniane do atmosfery. Niektóre mikroorganizmy chorobotwórcze mogą również wytwarzać neurotoksyny, takie jak toksyna botulinowa.
Hemotoksyny często występują u jadowitych zwierząt, takich jak żmije i żmije jamiste.
Przykłady zwierząt, które uwalniają toksyny:
Neurotoksyny: Rozdymki, łososie morskie i jeżozwierze wykorzystują neurotoksyny tetrodotoksyny. Jad skorpiona zawiera chlorotoksynę. Różne grupy ślimaków stożkowych wykorzystują szereg różnych typów konotoksyn. Toksyna botulinowa jest wytwarzana przez bakterię Clostridium botulinum.
Hemotoksyny: Toksyny wytwarzane przez węże, takie jak grzechotniki, grzechotniki, żmije bawełny i żmije jamiste obejmują hemotoksyny.
Docelowe układy i narządy w organizmach żywych:
Neurotoksyna: może atakować ośrodkowy układ nerwowy i obwodowy układ nerwowy, tkankę nerwową, hamując zdolność neuroprzekaźnika (acetylocholinoesterazy).
Hemotoksyny: atakują głównie czerwone krwinki i ważne tkanki organizmu.
Oznaki, objawy i powikłania:
Neurotoksyna: Uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego obejmuje niepełnosprawność intelektualną, uporczywe zaburzenia pamięci, epilepsję i demencję. Uszkodzenia obwodowego układu nerwowego wywołane neurotoksynami, takimi jak neuropatia lub miopatia, powodują paraliż.
Hemotoksyny: oznaki i objawy obejmują nudności, hemolizę, krzepnięcie krwi, uszkodzenie tkanek, dezorientację i ból głowy
Czas potrzebny do wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych oraz procesu śmierci:
Neurotoksyna: czas niezbędny do wystąpienia objawów opiera się na ekspozycji na neurotoksyny, która może być różna dla różnych toksyn, rzędu godzin w przypadku toksyn botulinowych i lat w przypadku ołowiu.
Hemotoksyny: objawy przedmiotowe i podmiotowe mogą wystąpić bardzo szybko po spożyciu hemotoksyny do krwi. Proces, w którym hemotoksyna powoduje śmierć, jest znacznie wolniejszy niż w przypadku neurotoksyny.
Zabiegi:
Neurotoksyna: W leczeniu tego stanu można zastosować podawanie przeciwutleniaczy i antytoksyn.
Hemotoksyny: W leczeniu tego stanu można zastosować leki antytoksynowe.
Przykłady:
Neurotoksyna: Przykłady neurotoksyn obejmują ołów, etanol lub alkohol do picia, mangan, glutaminian, tlenek azotu (NO), toksynę botulinową (np. Botoks), toksynę tężca, organofosforany i tetrodotoksynę. Nadmierne stężenia tlenku azotu i glutaminianu również powodują uszkodzenie neuronów. Neurotoksyny można dalej kategoryzować w oparciu o mechanizmy działania. Przykładami są;
- Inhibitory kanału Na - tetrodotoksyna
- Inhibitory kanału Cl - Chlorotoksyna
- Inhibitory kanału Ca - konotoksyna
- Inhibitory kanału K - tetraetyloamonium
- Inhibitory uwalniania pęcherzyków synaptycznych, takie jak toksyna botulinowa i toksyna tężcowa
- Inhibitory receptorów - Bungarotoksyna i Kurara
- Agoniści receptora - 25I-NBOMe i JWH-018
- Inhibitory bariery krew-mózg - aluminium i rtęć
- Zakłócenia cytoszkieletu - arsen i amoniak
- Cytotoksyczność zależna od wapnia - ołów
- Wiele efektów - etanol
- Endogenne źródła neurotoksyn - tlenek azotu i glutaminian
Hemotoksyny: jad żmii
Podsumowując, zarówno neurotoksyny, jak i hemotoksyny są związkami toksycznymi zagrażającymi życiu, które pochodzą głównie z jadu zwierząt, aby chronić je przed ofiarami, a także ułatwić ich trawienie. Jednak ich mechanizmy działania są całkowicie różne od siebie, ponieważ neurotoksyny są skierowane głównie do układu nerwowego, podczas gdy hemotoksyny są ukierunkowane głównie na komórki krwi i tkanki.
