Różnica Między Ostrym Uszkodzeniem Nerek (AKI) A Przewlekłą Chorobą Nerek (PChN)

2024 Autor: Mildred Bawerman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:41

Kluczowa różnica - ostre uszkodzenie nerek (AKI) a przewlekła choroba nerek (PChN)

Ostre uszkodzenie nerek (AKI) występuje jako nagła utrata czynności nerek w ciągu godzin lub tygodni i jest zwykle odwracalna (ale nie zawsze). Przewlekła choroba nerek (PChN) powstaje w wyniku postępującej utraty czynności nerek w okresie miesięcy lub lat, co prowadzi do nieodwracalnych uszkodzeń. To jest kluczowa różnica między ostrym uszkodzeniem nerek a przewlekłą chorobą nerek. Dalsze różnice między tymi dwoma zostaną omówione w tym artykule.

Co to jest ostry uraz nerek (AKI)?

Ostre uszkodzenie nerek zastąpiło teraz termin ostra niewydolność nerek (ARF). AKI jest potencjalnie uleczalny; jednak niewielkie pogorszenie czynności nerek ma niekorzystne rokowanie. Powszechna definicja AKI w praktyce, badaniach i zdrowiu publicznym jest następująca.

Wzrost sCr o ≥ 0,3 mg / dl (26,5 μmol / l) w ciągu 48 godzin; lub

Zwiększenie sCr do ≥ 1,5-krotności wartości początkowej, o którym wiadomo lub przypuszcza się, że wystąpiło w ciągu poprzednich 7 dni; lub

Objętość moczu <0,5 ml / kg / godz. Przez 6 godzin

Dwie podobne definicje; RIFLE - Risk, Injury Failure, Utrata funkcji, Schyłkowa choroba nerek i AKIN - Acute Kidney Injury Network zostały również zaproponowane i zatwierdzone do definiowania i określania stopnia zaawansowania AKI.

Symptomy i objawy

Istnieje kilka oznak i objawów związanych z ostrym uszkodzeniem nerek.

Skóra: Livido reticularis, wysypka plamkowo-grudkowa, ślady śladów

Oczy: zapalenie rogówki, żółtaczka, szpiczak mnogi, objawy cukrzycy i nadciśnienie

Uszy: utrata słuchu

Układ sercowo-naczyniowy: nieregularne rytmy, szmery, otarcia osierdziowe

Brzuch: pulsujący guz, tkliwość brzucha, obrzęk

Układ płucny: rzężenia, krwioplucie

Patologiczny wycinek nerki wykazujący wyraźną bladość kory, kontrastujący z ciemniejszymi obszarami ocalałej tkanki rdzeniowej.

Co to jest przewlekła choroba nerek (PChN)?

Zgodnie z wytycznymi krajowej fundacji nerek CKD można zdefiniować jako:

Uszkodzenie nerek przez ≥ 3 miesiące, zdefiniowane jako strukturalne lub funkcjonalne nieprawidłowości nerek, z lub bez zmniejszenia współczynnika przesączania kłębuszkowego (GFR) objawiające się nieprawidłowościami patologicznymi lub markerami uszkodzenia nerek, w tym nieprawidłowościami w składzie krwi lub moczu lub nieprawidłowości w badaniu obrazowym.

GFR <60 ml / min / 1,73m ² przez ≥ 3 miesiące, z uszkodzeniem nerek lub bez.

Symptomy i objawy

Objawy kwasicy metabolicznej, obrzęki - obwodowe i płucne, nadciśnienie tętnicze, zmęczenie, zapalenie osierdzia, encefalopatia, neuropatia obwodowa, zespół niespokojnych nóg, objawy żołądkowo-jelitowe, objawy skórne, niedożywienie, dysfunkcja płytek krwi to oznaki i objawy PChN.

Jakie są różnice między ostrym uszkodzeniem nerek a przewlekłą chorobą nerek?

Przyczyny ostrego uszkodzenia nerek i przewlekłej choroby nerek

AKI: AKI występuje z powodu nagłego pogorszenia czynności nerek w ciągu godzin lub tygodni.

PChN: PChN występuje z powodu postępującej utraty czynności nerek.

Odwracalność

AKI: AKI jest w większości przypadków odwracalne.

CKD: CKD nie można zmienić.

Etiologia ostrego uszkodzenia nerek i przewlekłej choroby nerek

AKI: Etiologię AKI można podzielić na 3 kategorie; przednerkowe (spowodowane zmniejszoną perfuzją nerek), nerkowe wewnętrzne (spowodowane procesem w nerkach) i pozanerkowe (spowodowane niewystarczającym drenażem moczu dystalnie do nerek)

PChN: PChN może być przejawem innych chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca, nadciśnienie lub zapalenie kłębuszków nerkowych.

Rozpoznanie ostrego uszkodzenia nerek i przewlekłej choroby nerek

AKI: Wczesna diagnoza AKI może być trudna przy użyciu tradycyjnych biomarkerów, takich jak kratyna w surowicy, ponieważ pojawienie się w surowicy po urazie zajmuje ponad 48 godzin. Dlatego w przypadku AKI potrzebne są bardziej czułe i specyficzne biomarkery.

CKD: CKD można zdiagnozować za pomocą konwencjonalnych testów laboratoryjnych.