Kluczowa różnica - krzywa uczenia się a krzywa doświadczenia
Kluczową różnicą między krzywą uczenia się a krzywą doświadczenia jest to, że krzywa uczenia się jest graficzną reprezentacją, która pokazuje spadek średnich kosztów pracy w powtarzalnych operacjach, gdy pracownicy zdobywają więcej wiedzy, podczas gdy krzywa doświadczenia przedstawia ogólne oszczędności kosztów w miarę wzrostu wielkości produkcji. Wzrost kosztów produkcji to ciągłe wyzwanie, przed którym stają firmy. Ciągła koncentracja na kontroli kosztów i redukcji kosztów jest niezbędna, jeśli mają one utrzymać obecny poziom cen i udział w rynku.
SPIS TREŚCI
1. Przegląd i kluczowe różnice
2. Czym jest krzywa uczenia się
3. Czym jest krzywa doświadczenia
4. Porównanie obok siebie - krzywa uczenia się a krzywa doświadczenia
5. Podsumowanie
Co to jest krzywa uczenia się?
Krzywa uczenia się jest graficzną reprezentacją, która przedstawia spadek średniego kosztu pracy w powtarzalnych operacjach, gdy pracownicy zdobywają więcej wiedzy. Uczenie się jest procesem ciągłym, a koncepcja krzywej uczenia się zakłada, że gdy praca pracownika ma charakter powtarzalny, wyprodukowanie kolejnych jednostek w miarę wzrostu produkcji zajmie mu mniej czasu, a zatem będzie zgłaszał wyższą produktywność. Krzywa uczenia się została po raz pierwszy wyjaśniona przez psychologa Hermanna Ebbinghausa w 1885 roku i od tego czasu służy do pomiaru wydajności produkcji.
Efekt krzywej uczenia się jest obliczany na podstawie współczynnika krzywej uczenia się.
Współczynnik krzywej uczenia się = średni koszt pracy pierwszych 2 jednostek / średni koszt pracy pierwszych jednostek N.
Np. Firma PQR ponosi średni koszt pracy w wysokości 15 USD na jednostkę, dla pierwszych 400 jednostek, a średni koszt pracy dla pierwszych 800 jednostek wynosi 12 USD na jednostkę. Zatem współczynnik krzywej uczenia się będzie wynosił, Współczynnik krzywej uczenia się = (12 USD / 15 USD) * 100 = 80%
Powyższy wskaźnik 80% oznacza, że za każdym razem, gdy produkcja się podwoi, średnie koszty pracy spadną do 80% poprzedniej kwoty. Korzystając ze wzoru, spadek kosztów pracy można obliczyć na podstawie wzrostu produkcji. Na przykład dla 1600 jednostek średni koszt pracy na jednostkę wyniesie 9,6 USD na jednostkę (12 USD * 80%).
Rysunek 01: Krzywa uczenia się przedstawia zależność między poprawą funkcjonalności a czasem
Krzywa uczenia się ułatwia relację koszt-wielkość-zysk, dostarczając użytecznych oszacowań kosztów. Informacje te można wykorzystać do nagradzania pracowników i ostatecznie do ustalenia cen sprzedaży. Krzywa uczenia się jest najbardziej odpowiednia dla organizacji produkcyjnych, które są pracochłonne, ponieważ pracownicy wytwarzali standardowe produkty. Nie dotyczy to firm związanych z usługami i projektami, ponieważ często dostarczają one spersonalizowane wyniki swoim klientom. Ponadto wiele organizacji uważa, że ich biznesy są wyjątkowe, dlatego koncepcja krzywej uczenia się nie może być wykorzystywana jako odpowiednie narzędzie oceny. Brakuje również świadomości, że usprawnienia w procesach produkcyjnych można odpowiednio określić ilościowo. Z tych powodów stosowanie krzywych uczenia się może nie być powszechne.
Co to jest krzywa doświadczenia?
Krzywa doświadczeń jest graficzną reprezentacją, która pokazuje zależność między kosztem produkcji a łączną produkcją. Jest to pojęcie szersze w porównaniu z krzywą uczenia się, w której uwzględnia się wpływ innych kosztów produkcji oprócz pracy. Krzywa doświadczenia została opracowana w latach 60. XX wieku przez Bruce'a D. Hendersona i Boston Consulting Group (BCG). W przeprowadzonych przez nich badaniach zaobserwowano efekty krzywych doświadczeń dla różnych branż, które wahały się od 10% do 25%. Firmy doświadczają redukcji kosztów dzięki,
- Wydajność pracy
- Specjalizacja i standaryzacja
- Lepsza alokacja zasobów
- Badania i rozwój
- Efekty technologiczne
Krzywa doświadczenia pomaga firmom osiągnąć pozycję konkurencyjnej przewagi kosztowej. Firmy, które stosują strategię „przywództwa kosztowego” (najniższy koszt działania w branży) to firmy, które osiągnęły przewagę kosztową przewyższającą konkurencję. Jednak wielu praktyków akademickich i biznesowych skrytykowało krzywą doświadczenia, mówiąc, że wiele oszczędności kosztów jest w rzeczywistości wynikiem korzyści skali. W związku z tym efekt krzywej doświadczenia i korzyści skali nie mogą być od siebie oddzielone.
Jaka jest różnica między krzywą uczenia się a krzywą doświadczenia?
Porównaj środek artykułu przed tabelą
Krzywa uczenia się a krzywa doświadczenia |
|
| Krzywa uczenia się jest graficzną reprezentacją, która pokazuje spadek średnich kosztów pracy w powtarzalnych operacjach, w miarę jak pracownicy zdobywają więcej wiedzy. | Krzywa doświadczenia przedstawia ogólne oszczędności kosztów wraz ze wzrostem wielkości produkcji. |
| Rozwój | |
| Krzywa uczenia się została opracowana w 1885 roku przez psychologa Hermanna Ebbinghausa. | Krzywa doświadczenia została opracowana przez Bruce'a D. Hendersona i Boston Consulting Group w latach 60-tych. |
| Posługiwać się | |
| Oszczędności wynikające z efektu krzywej uczenia się są wykorzystywane przede wszystkim do prognozowania kosztów pracy. | Oszczędności wynikające z efektu krzywej doświadczenia są szersze i mają wartość strategiczną. |
Podsumowanie - krzywa uczenia się a krzywa doświadczenia
Różnica między krzywą uczenia się a krzywą doświadczenia polega na tym, że krzywa uczenia się uwzględnia zmniejszenie kosztów pracy wraz ze wzrostem liczby jednostek, podczas gdy krzywa doświadczenia przedstawia ogólną redukcję kosztów, biorąc pod uwagę wszystkie czynniki produkcji. Chociaż oba są przeznaczone głównie do użytku w środowiskach produkcyjnych, krzywa doświadczenia jest lepszą miarą ze strategicznego punktu widzenia. Obniżenie poziomu kosztów poprzez efekty krzywej uczenia się i krzywej doświadczenia pozwala firmom czerpać większe zyski.
