Kluczowa różnica między polimeryzacją addycyjną a polimeryzacją kondensacyjną polega na tym, że w przypadku polimeryzacji addycyjnej monomer powinien być cząsteczką nienasyconą, podczas gdy w przypadku polimeryzacji kondensacyjnej monomery są cząsteczkami nasyconymi.
Polimery to duże cząsteczki, które mają tę samą jednostkę strukturalną, która ciągle się powtarza. Powtarzające się jednostki reprezentują monomery. Te monomery wiążą się ze sobą wiązaniami kowalencyjnymi, tworząc polimer. Mają dużą masę cząsteczkową i składają się z ponad 10 000 atomów. W procesie syntezy (polimeryzacji) tworzą się dłuższe łańcuchy polimeru. Istnieją dwa główne typy polimerów w zależności od metod ich syntezy. Jeśli monomery mają podwójne wiązania między atomami węgla, polimery addycyjne tworzą się poprzez polimeryzację addycyjną. W niektórych reakcjach polimeryzacji, gdy łączą się dwa monomery, uwalnia się mała cząsteczka, czyli woda. Takie polimery są polimerami kondensacyjnymi. Polimery mają bardzo różne właściwości fizyczne i chemiczne niż ich monomery.
