Kluczową różnicą między barwieniem Giemsy a barwieniem Leishmana jest to, że barwienie Giemsa jest przydatne w barwieniu regionów DNA różnych chromosomów do badania różnych aberracji, takich jak translokacje i przegrupowania, podczas gdy barwienie Leishmana jest przydatne podczas barwienia rozmazów krwi i analizy w celu różnicowania i identyfikacji trypanosomów, leukocyty i pasożyty malarii.
Barwienie jest istotnym krokiem podczas wzmacniania kontrastu obrazu mikroskopowego w kontekście mikroskopii, zwłaszcza w celu uwydatnienia różnych struktur w komórkach biologicznych i tkankach. Plamy Giemsa i Leishman należą do grupy plam Romanowsky'ego, w skład której wchodzą również plamy Wrighta i Jennera. Zwykle plamy Romanowsky'ego są przydatne do barwienia rozmazów krwi. Używamy go głównie podczas badania morfologii krwinek czerwonych i wykonywania różnicowania liczby białych krwinek. Barwniki eozyna Y i lazur B są częstymi składnikami plam Romanowsky'ego. Procedury barwienia Romanowskiego pomagają w diagnozowaniu różnych stanów chorobowych, takich jak białaczka.
