JDO a obiekt wartości
JDO to technologia utrwalania języka Java, która może być używana do przechowywania POJO (Plain Old Java Objects) w bazach danych bez konieczności zrozumienia podstawowych implementacji różnych magazynów danych. Obiekt wartości (znany również jako obiekt transferu danych) to abstrakcyjny wzorzec projektowy, który wprowadza pojęcie prostego posiadacza danych w celu przesyłania danych między wieloma warstwami i warstwami.
Co to jest JDO?
JDO (Java Data Objects) zapewnia mechanizm zapewniający trwałość obiektów Java i dostęp do bazy danych. JDO jest wysoce przejrzyste, ponieważ umożliwia programistom aplikacji Java dostęp do danych bazowych bez konieczności pisania kodu specyficznego dla baz danych. JDO może być używane w kilku warstwach, w tym Java Standard Edition, warstwie WWW i serwerach aplikacji. JDO API jest alternatywą dla innych trwałości (utrzymywania obiektów po przerwaniu programu) obiektów Java, takich jak Serializacja, JDBC (Java DataBase Connectivity) i EJB CMP (architektura Enterprise JavaBeans Container Managed Persistence). JDO wykorzystuje XML i rozszerzenie kodu bajtowego. Główną zaletą korzystania z JDO API jest to, że mogą one przechowywać dane bez konieczności uczenia się nowego języka zapytań, takiego jak SQL (który zależy od typu przechowywania danych). JDO jest bardzo łatwe w użyciu, ponieważ programiści mogą skupić się tylko na modelu obiektów swojej domeny. Co więcej, JDO samodzielnie optymalizuje kod zgodnie z dostępem do danych. Ponieważ interfejs API JDO nie jest ściśle określony typem składnicy danych, twórcy aplikacji Java mogą używać tego samego interfejsu do przechowywania obiektów Java w dowolnej składnicy danych, w tym w relacyjnej bazie danych, obiektowej bazie danych lub w XML. JDO jest wysoce przenośne, ponieważ modyfikacja lub rekompilacja nie jest wymagana do działania w implementacjach różnych dostawców. JDO jest wysoce przenośne, ponieważ modyfikacja lub rekompilacja nie jest wymagana do działania w implementacjach różnych dostawców. JDO jest wysoce przenośne, ponieważ modyfikacja lub rekompilacja nie jest wymagana do działania w implementacjach różnych dostawców.
Co to jest obiekt wartości?
Obiekt wartości, znany również jako obiekty transferu danych (DTO), to prosty abstrakcyjny wzorzec projektowy, który zajmuje się kontenerem danych do przechowywania danych w celu przesyłania danych między warstwami i warstwami. Chociaż najdokładniejszym terminem opisującym ten wzorzec jest obiekt transferu danych, z powodu błędu w pierwszej wersji Core J2EE został on wprowadzony jako obiekt wartości. Chociaż ten błąd został poprawiony w drugiej edycji, nazwa ta stała się popularna i nadal jest często używana zamiast Data Transfer Object (ale należy zauważyć, że poprawnym terminem jest Data Transfer Object). Wzorzec projektowy DTO jest używany z fasolami encji, JDBC i JDO w celu naprawienia problemów występujących w odniesieniu do izolacji i transakcji w aplikacjach korporacyjnych. Należy zauważyć, że są to tylko proste pojemniki na dane używane do przesyłania danych między klientem a bazą danych i nie zapewniają one żadnej trwałości. DTO służy do działania jako obiekty z możliwością serializacji w tradycyjnym EJB (jako fasola encji przed 3.0 nie można serializować). W oddzielnej fazie montażu zdefiniowanej przez DTO wszystkie dane używane przez widok są gromadzone i organizowane przed udostępnieniem sterowania do warstwy prezentacji.
Jaka jest różnica między JDO a obiektem wartości?
JDO jest w rzeczywistości technologią trwałości używaną do przechowywania obiektów Java w bazach danych, która zapewnia programistom wygodę, ponieważ obsługuje wszystkie szczegóły poziomu implementacji i pozwala programistom skupić się na kodowaniu niespecyficznym dla bazy danych. Jednak Obiekt Wartości reprezentuje abstrakcyjny wzorzec projektowy (nie technologię), który zapewnia ogólny posiadacz danych znany jako obiekt transferu danych, który może przechowywać dane w celu przesyłania między klientem a bazami danych. JDO zapewnia możliwość utrwalania elementów danych, podczas gdy Value Object zajmuje się jedynie tymczasowym przechowywaniem danych w okresie przesyłania danych. Innymi słowy, obiekt wartości nie zapewnia trwałości.
