Możliwość wielokrotnego zapisu a możliwość nagrywania
Możliwość ponownego zapisu i nagrywania to dwa formaty dysków, które można nagrywać, ale podczas gdy nagrywanie umożliwia zapis danych tylko raz, płyta wielokrotnego zapisu umożliwia użytkownikowi nagrywanie, usuwanie, a następnie ponowne zapisywanie danych na dysku. Dzięki temu są bardziej wszechstronne, choć są również droższe. Jako pierwsza pojawiła się na rynku płyta CD wielokrotnego zapisu. Potem pojawiła się płyta DVD-R i wreszcie dyski Blu-ray stały się wielokrotnego zapisu. Blu-ray to urządzenie magazynujące, które miało przejąć używanie DVD i DVD-R, i zadebiutowało na rynku konsumenckim w 2000 roku. Wszystkie trzy dyski CD, DVD i Blu-ray są obecnie dostępne w zarówno wersje do nagrywania, jak i do wielokrotnego zapisu, ułatwiające życie milionom ludzi na całym świecie. Jednak niewielu zdaje sobie sprawę z różnic między dyskami z możliwością nagrywania a dyskami wielokrotnego zapisu. Te różnice zostaną podkreślone w tym artykule.
Chociaż zarówno nagrywalny dysk CD, jak i CD-RW mają podobną przestrzeń do przechowywania, podstawowa różnica polega na wielokrotnym wykorzystaniu dysków CD-RW. Tak więc tam, gdzie CD-R może być użyty tylko raz, ponieważ jest pusty i po skopiowaniu plików multimedialnych lub danych, oznacza to koniec możliwości nagrywania, ponieważ nie można ani usuwać ani nagrywać więcej plików na płycie CD-R. Z drugiej strony, CD-RW może być używany wiele razy i możesz przechowywać, kasować, a następnie kopiować wiele innych plików na CD-RW. Więc jeśli masz CD-RW, możesz faktycznie wykorzystać jego pojemność 700 MB kilka razy, co czyni go bardzo użytecznym urządzeniem do przechowywania danych. Ta sama koncepcja została zastosowana w przypadku płyt DVD i Blu-ray, aby można było wielokrotnie wykorzystać 4,7 GB miejsca na płycie DVD-RW. Blu-ray jest dostępny zarówno w wersji jednowarstwowej (25 GB), jak i dwuwarstwowej (50 GB), dzięki czemu BD-RW stał się dziś niezwykle popularny.
