Glukonian żelazawy a siarczan żelazawy
Żelazo to metal w bloku d oznaczony symbolem Fe. Jest to jeden z najpowszechniejszych pierwiastków tworzących ziemię i występuje w dużych ilościach w wewnętrznym i zewnętrznym jądrze ziemi. Jest czwartym najczęściej występującym pierwiastkiem w skorupie ziemskiej. Żelazo ma stopnie utlenienia w zakresie od -2 do +8. Wśród tych form +2 i +3 są najbardziej powszechne. +2 Forma utleniania żelaza jest znana jako żelazawy, a forma +3 jest znana jako żelazowa. Jony te mają postać kryształów jonowych, które powstają z różnymi anionami. Żelazo jest potrzebne dla systemów biologicznych do różnych celów. Na przykład żelazo występuje u ludzi jako czynnik chelatujący w hemoglobinie. Jest również ważny dla syntezy chlorofilu w roślinach. Stąd, gdy występuje niedobór tego jonu, układy biologiczne wykazują różne choroby. Glukonian żelazawy i siarczan żelazawy to dwa związki jonowe, które można podawać jako suplementy żelaza w celu przezwyciężenia niedoborów żelaza w organizmach żywych.
Glukonian żelazawy
Jedna z soli żelaza kwasu glukonowego jest znana jako glukonian żelazawy. Grupa kwasu karboksylowego kwasu glukonowego reaguje z żelazem, tworząc tę sól. Podczas produkcji tej soli dwa jony glukonianowe oddziałują z jonami żelazawymi. Ma wzór cząsteczkowy C 12 H 24 FeO 14. Masa molowa związku wynosi 448,15. Glukonian żelazawy ma następującą strukturę.
Jest to ciało stałe o wyglądzie od jasnożółtego do brązowo-czarnego i lekkim karmelowym zapachu. Glukonian żelazawy jest rozpuszczalny w wodzie. Jest stosowany jako dodatek żelaza do organizmu. Na rynku glukonian żelazawy jest sprzedawany pod markami takimi jak Fergon, Ferralet i Simron. W przypadku chorób, takich jak niedokrwistość hipochromiczna, która jest spowodowana brakiem żelaza w organizmie, podaje się glukonian żelazawy. Ponadto jako dodatek do żywności stosowany jest glukonian żelazawy.
Siarczan żelaza
Siarczan żelazawy jest związkiem jonowym o wzorze chemicznym FeSO 4. Może występować w różnych typach kryształów w zależności od ilości przyłączonych cząsteczek wody. Występuje w postaci bezwodnej, monohydratu, tetrahydratu, pentahydratu, heksahydratu i heptahydratu. Wśród nich pospolita jest postać siedmiowodna w kolorze niebieskim, zielonym. Postacie monohydratu, pentahydratu i heksahydratu są stosunkowo rzadkie. Oprócz niebieskich, zielonych kryształów, inne formy siarczanu żelazawego to przeważnie białe kryształy. Po podgrzaniu uwodnione kryształy tracą wodę i stają się bezwodną substancją stałą. Podczas dalszego ogrzewania rozkłada się na dwutlenek siarki, trójtlenek siarki i tlenek żelaza (III) (kolor czerwono-brązowy). Są bezwonnymi kryształami. Siarczan żelazawy łatwo rozpuszcza się w wodzie iw takim przypadku jon żelazawy tworzy kompleks hexa aqua, [Fe (H 2 O) 6] 2+. Siarczan żelazawy jest stosowany w leczeniu stanów związanych z niedoborem żelaza, takich jak niedokrwistość z niedoboru żelaza. Nie tylko dla ludzi, jest również dodawany do roślin. W warunkach, takich jak chloroza żelaza, gdy liście roślin żółkną, żelazo jest blado koloru. Poza tym jest używany jako prekursor do syntezy innych związków. Ponieważ jest środkiem redukującym, jest również używany do reakcji redoks.
Jaka jest różnica między glukonianem żelazawym a siarczanem żelazawym?
• W glukonianu żelazawym anion żelazawy łączy się z anionem organicznym. W siarczanie żelazawym anion jest nieorganiczny.
• Glukonian żelazawy to duży związek w porównaniu do siarczanu żelazawego.
• Siarczan żelazawy występuje w przyrodzie w dużej ilości w porównaniu z glukonianem żelazawym.
• Podawany jako suplement, glukonian żelazawy jest wchłaniany przez organizm w znacznie większym stopniu niż siarczan żelazawy.
