Staroangielski kontra średniangielski kontra współczesny angielski
Stary angielski, średni angielski i współczesny angielski to klasyfikacja języka angielskiego i między nimi występują pewne różnice. Angielski jest określany jako trzeci najczęściej używany język ojczysty na świecie, po chińskim mandaryńskim i hiszpańskim. Jest jeden ważny fakt, o którym wielu z nas wiedziałoby. Faktem jest, że angielski stał się językiem urzędowym w wielu innych krajach, w których nie jest uważany za język ojczysty. To właśnie popularność tego języka odróżnia go od wielu innych języków, którymi mówi się na całym świecie. Oprócz tego, angielski jest również określany jako język globalny, używany we wszystkich sektach życia. Ale wraz z tym pojawia się kolejny interesujący fakt, że współczesny angielski, którym mówi się w dzisiejszych czasach,bywa zupełnie inny niż ten, o którym mówiono w dawnych czasach. Teraz współcześni użytkownicy tego języka nie mogą rozpoznać starszej wersji tego języka. Wynika to z faktu, że język ten ma historię około 1700 lat, gdzie można go podzielić na trzy kategorie: staroangielski, średnioangielski i współczesny angielski.
Język angielski został podzielony na trzy najważniejsze okresy, od staroangielskiego do średnioangielskiego, a na końcu nowożytnego angielskiego. Angielski rozpoczął swoją podróż, gdy po raz pierwszy został przywieziony do Wielkiej Brytanii przez germańskich najeźdźców. Te trzy okresy języka angielskiego można sklasyfikować w następnych latach.
Staroangielski (450 ne - 1100 ne / od połowy V do połowy 11 wieku)
Średni angielski (1100 AD-1500 AD / koniec 11 wieku do końca 15 wieku)
Współczesny angielski (od 1500 AD do dziś / koniec 15 wieku do chwili obecnej)
Więcej o staroangielskim
Pochodzenie języka angielskiego leży w językach zachodniogermańskich, które zostały sprowadzone do Wielkiej Brytanii, kiedy Germanie najechali ten wielki kontynent. Język ten był zbiorem różnych dialektów, ponieważ istniały trzy najważniejsze plemiona, które w tym czasie najechały Wielką Brytanię. Anglos, Sasi i Jutowie byli tymi plemionami, a dialekty językowe, którymi się posługiwali, stały się dialektami oryginalnego języka angielskiego.
Więcej o średnioangielskim
W XI wieku w regionie Wielkiej Brytanii miały miejsce różne podboje normańskie, co przyniosło ogromną różnicę w rozwoju języka angielskiego. Książę Normandii, Wilhelm, zdobywca, podbił Brytanię w 1066 r., A wraz z tym podbojem wiele nowszych wrażeń utrwaliło się w języku angielskim. Najważniejszym i najważniejszym z nich było wrażenie języka francuskiego, które zmieszało się z językiem angielskim w tym czasie. To jest powód, dla którego współczesny angielski ma swoje korzenie w języku francuskim.
Więcej o współczesnym angielskim
Od XV wieku język angielski przeszedł wielką zmianę. Ten strumień można dostrzec w kontekście wymowy samogłosek. Wymowa samogłosek stała się krótsza i tym samym przybrała formę, która panuje obecnie w większości krajów dzisiejszej epoki. Wraz z tym przesunięciem samogłosek rozpoczął się klasyczny okres renesansu, ruch romantyczny, a po tym okresie nastąpiła rewolucja przemysłowa w Wielkiej Brytanii, która przyczyniła się do ostatecznej ewolucji języka angielskiego. Zmiany, jakie nastąpiły w języku angielskim po rewolucji przemysłowej, dały mu nazwę późno-nowożytnego języka angielskiego, który ma zwykle bardziej zróżnicowane słownictwo w porównaniu z wczesną wersją współczesnego języka angielskiego.
Dlatego podczas tej podróży angielski stał się językiem ojczystym i urzędowym w większości krajów na całym świecie. W języku anglosaskim słowa miały zazwyczaj końcówki fleksyjne, które przedstawiały ich osobowość w zdaniu. Kolejność słów w zdaniu anglosaskim nie była tak istotna, aby ustalić, co zawierało zdanie, jak ma to miejsce obecnie. W języku średnioangielskim kilka z tych zakończeń zostało pominiętych, a rolę słowa przedstawionego w zdaniu ustalono według kolejności słów, tak jak ma to miejsce obecnie. Istnieją oczywiście różnice, ale ogólnie struktura zwrotów w języku średnioangielskim jest podobna do zdania we współczesnym języku angielskim. Stary angielski miał również czynniki gramatyczne, o których zapomnieli pozostali dwaj.
Jaka jest różnica między staroangielskim i średnioangielskim a współczesnym angielskim?
Czas:
Staroangielski: staroangielski istniał od 450 do 1100 rne, czyli innymi słowy, od połowy V do połowy XI wieku.
Średni angielski: średnioangielski był od 1100 do 1500 rne lub, innymi słowy, od końca XI do końca XV wieku.
Współczesny angielski: Współczesny angielski był od 1500 AD do dnia dzisiejszego lub od końca 15 wieku do chwili obecnej.
Wpływ:
Stary angielski: staroangielski miał wpływ łaciny.
Średni angielski: średni angielski miał wpływ francuski.
Współczesny angielski: Współczesny angielski opracowany jako własny język jako rozwinięta wersja języka.
Struktura zdania:
Staroangielski: Kolejność słów i struktura zdań były raczej dowolne.
Średni angielski: średni angielski ma taką samą strukturę zdań jak współczesny angielski (podmiot-czasownik-dopełnienie).
Współczesny angielski: Współczesny angielski naśladuje strukturę zdania podmiot-czasownik-przedmiot.
Zaimki:
Staroangielski: staroangielski wykazuje różnorodne zaimki dla tego samego zaimka w tym samym przypadku dla zaimków pierwszej i drugiej osoby. Na przykład þē, þeċ dla Ciebie w bierniku.
Średni angielski: średniangielski wykazuje wiele zaimków dla tego samego zaimka w tym samym przypadku. Na przykład hir, hire, heore, her, tutaj dla niej w przypadku dopełniacza.
Współczesny angielski: We współczesnym języku angielskim występuje zwykle jeden zaimek dla każdego przypadku zaimka. Na przykład jego dopełniacz.
Wymowa:
Stary angielski: staroangielski miał kilka cichych liter. Na przykład w sēċean nie będziesz wymawiać c. Oznacza to, że słowo jest wymawiane jako „szukać”.
Średni angielski: Wszystkie pisane litery były wymawiane w średnioangielskim.
Współczesny angielski: Niektóre litery nie są wymawiane we współczesnym angielskim. Na przykład K w rycerzu milczy.
Zdjęcia dzięki uprzejmości:
