Różnica Między Stwardnieniem Rozsianym A Chorobą Neuronu Ruchowego

2024 Autor: Mildred Bawerman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:41

Kluczowa różnica - stwardnienie rozsiane a choroba neuronu ruchowego

Kilka chorób zapalnych może wpływać na ośrodkowy układ nerwowy. Spośród nich najczęstszą chorobą neurozapalną jest stwardnienie rozsiane. Choroba neuronu ruchowego (MND) to neurodegeneracyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego. Choroby neurodegeneracyjne charakteryzują się postępującą utratą neuronów. Te zaburzenia są najczęściej widoczne w starszym wieku. Demencja i MND to przykłady chorób neurodegeneracyjnych. Tak więc kluczowa różnica między stwardnieniem rozsianym a chorobą neuronu ruchowego polega na tym, że stwardnienie rozsiane jest chorobą neurozapalną, podczas gdy MND jest chorobą neurodegeneracyjną.

ZAWARTOŚĆ

1. Omówienie i kluczowa różnica

2. Czym jest choroba neuronu ruchowego

3. Co to jest stwardnienie rozsiane

4. Podobieństwa między stwardnieniem rozsianym a chorobą neuronu ruchowego

5. Porównanie obok siebie - stwardnienie rozsiane a choroba neuronu ruchowego w formie tabelarycznej

6. Podsumowanie

Co to jest choroba neuronu ruchowego (MND)?

Choroba neuronu ruchowego (MND) to poważny stan chorobowy, który powoduje postępujące osłabienie i ostatecznie śmierć z powodu niewydolności oddechowej lub aspiracji. Roczna zapadalność na tę chorobę wynosi 2/100 000, co wskazuje, że choroba występuje stosunkowo rzadko. W niektórych krajach zaburzenie to jest określane jako stwardnienie zanikowe boczne (ALS). Osoby w wieku od 50 do 75 lat są zwykle ofiarami tej choroby. W MND oszczędza się system sensoryczny. Dlatego nie występują objawy czuciowe, takie jak drętwienie, mrowienie i ból.

Patogeneza

Górne i dolne neurony ruchowe w rdzeniu kręgowym, jądra ruchowe nerwu czaszkowego i kora mózgowa są głównymi składnikami OUN dotkniętego MND. Ale może to również dotyczyć innych systemów neuronowych. Na przykład u 5% pacjentów obserwuje się otępienie czołowo-skroniowe, podczas gdy u 40% pacjentów obserwuje się upośledzenie funkcji poznawczych w płacie czołowym. Przyczyna MND jest nieznana. Ale powszechnie uważa się, że agregacja białek w aksonach jest podstawową patogenezą powodującą MND. W patogenezie zaangażowane są również ekscytotoksyczność, w której pośredniczy glutaminian i oksydacyjne uszkodzenie neuronów.

Cechy kliniczne

W MND obserwuje się cztery główne wzorce kliniczne; mogą one łączyć się z postępem choroby.

Stwardnienie zanikowe boczne (ALS)

ALS to typowy objaw paraneoplastyczny, który zwykle zaczyna się od jednej kończyny, a następnie rozprzestrzenia się stopniowo na inne kończyny i mięśnie tułowia. Obraz kliniczny będzie obejmował ogniskowe osłabienie i zanik mięśni z fascykulacją mięśni. Skurcze są częste. W badaniu można znaleźć żywiołowe odruchy, reakcje podeszwowe prostowników i spastyczność, które są oznakami uszkodzeń górnych neuronów ruchowych. Potwierdzeniem diagnozy będzie nasilenie się objawów na przestrzeni miesięcy.

Rycina 01: Stwardnienie zanikowe boczne

Postępujący zanik mięśni

To powoduje osłabienie, zanik mięśni i fascykację. Objawy te zwykle pojawiają się w jednej kończynie, a następnie rozprzestrzeniają się na sąsiednie segmenty kręgosłupa. Jest to czysta prezentacja uszkodzenia dolnego neuronu ruchowego.

Postępujące porażenie opuszkowe i rzekome porażenie oczne

Objawy to dyzartria, dysfagia, niedomykalność nosa i zakrztuszenie. Występują one z powodu zajęcia dolnych jąder nerwu czaszkowego i ich połączeń nadjądrowych. W mieszanym porażeniu opuszkowym można zaobserwować fascykację języka z powolnymi, sztywnymi ruchami języka. W porażeniu pseudobulbarowym można zaobserwować nietrzymanie moczu z patologicznym śmiechem i płaczem.

Pierwotne stwardnienie boczne

Pierwotne stwardnienie boczne jest rzadką postacią MND, która powoduje stopniowe postępujące tetraparezy i porażenie rzekomoboczne.

Diagnoza

Rozpoznanie choroby opiera się przede wszystkim na podejrzeniu klinicznym. Można przeprowadzić dochodzenie, aby wykluczyć inne możliwe przyczyny. Można wykonać EMG, aby potwierdzić odnerwienie mięśni w wyniku degeneracji dolnych neuronów ruchowych.

Prognozy i zarządzanie

Nie wykazano, aby leczenie poprawiło wynik. Riluzol może spowolnić postęp choroby i wydłużyć oczekiwaną długość życia pacjenta o 3-4 miesiące. Żywienie przez gastrostomię i nieinwazyjne wspomaganie respiratora pomaga w przedłużeniu przeżycia pacjenta, chociaż przeżycie dłuższe niż 3 lata jest niezwykłe.

Co to jest stwardnienie rozsiane (SM)?

Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą autoimmunologiczną chorobą zapalną, w której pośredniczą limfocyty T, atakującą ośrodkowy układ nerwowy. W mózgu i rdzeniu kręgowym znajduje się wiele obszarów demielinizacji. Częstość występowania SM jest wyższa wśród kobiet. SM występuje najczęściej między 20 a 40 rokiem życia. Częstość występowania choroby różni się w zależności od regionu geograficznego i pochodzenia etnicznego. Pacjenci ze stwardnieniem rozsianym są podatni na inne choroby autoimmunologiczne. Na patogenezę choroby wpływają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Trzy najczęstsze objawy SM to neuropatia nerwu wzrokowego, demielinizacja pnia mózgu i uszkodzenia rdzenia kręgowego.

Patogeneza

Proces zapalny, w którym pośredniczą limfocyty T, zachodzi głównie w istocie białej mózgu i rdzenia kręgowego, wytwarzając blaszki demielinizacji. Blaszki wielkości 2-10 mm znajdują się zwykle w nerwach wzrokowych, okolicy okołokomorowej, ciele modzelowatym, pniu mózgu i jego połączeniach móżdżkowych oraz w przewodzie szyjnym.

W SM nie wpływa to bezpośrednio na obwodowe nerwy mielinowe. W ciężkiej postaci choroby dochodzi do trwałego zniszczenia aksonów skutkującego postępującą niepełnosprawnością.

Rodzaje stwardnienia rozsianego

• SM rzutowo-remisyjna
• Wtórne postępujące SM
• Pierwotnie postępujące SM
• Nawracająco-postępujące SM

Typowe oznaki i objawy

• Ból przy ruchach oczu
• Łagodne zamglenie centralnego widzenia / desaturacja koloru / gęsty mroczek centralny
• Zmniejszone uczucie wibracji i propriocepcji w stopach
• Niezdarna ręka lub kończyna
• Niestabilność w chodzeniu
• Pilność i częstotliwość oddawania moczu
• Ból neuropatyczny
• Zmęczenie
• Spastyczność
• Depresja
• Seksualna dysfunkcja
• Wrażliwość na temperaturę

W późnym SM można zaobserwować ciężkie osłabiające objawy z atrofią nerwu wzrokowego, oczopląsem, spastycznym tetraparezą, ataksją, objawami pnia mózgu, porażeniem rzekomym, nietrzymaniem moczu i zaburzeniami funkcji poznawczych.

Rycina 2: Oznaki i objawy stwardnienia rozsianego

Diagnoza

Rozpoznanie SM można postawić, jeśli pacjent miał 2 lub więcej ataków obejmujących różne części OUN. Badania, takie jak MRI, CT i CSF, można przeprowadzić w celu dostarczenia dowodów potwierdzających rozpoznanie.

Zarządzanie i rokowanie

Nie ma ostatecznego lekarstwa na SM. Jednak wprowadzono kilka leków immunomodulujących w celu zmodyfikowania przebiegu nawracająco-ustępującej fazy zapalnej SM. Są one znane jako leki modyfikujące chorobę (DMD). Przykładami takich leków są interferon beta i octan glatirameru.

Jakie są podobieństwa między stwardnieniem rozsianym a chorobą neuronu ruchowego

• Stwardnienie rozsiane i choroba neuronu ruchowego wpływają na układ nerwowy
• Nie ma ostatecznego lekarstwa na oba te zaburzenia.

Jaka jest różnica między stwardnieniem rozsianym a chorobą neuronu ruchowego?

Porównaj środek artykułu przed tabelą

Stwardnienie rozsiane a choroba neuronu ruchowego
Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą, autoimmunologiczną chorobą zapalną, w której pośredniczą limfocyty T, atakującą ośrodkowy układ nerwowy.	MND to poważna choroba, która powoduje postępujące osłabienie, a ostatecznie śmierć z powodu niewydolności oddechowej lub aspiracji.
Rodzaj choroby
Stwardnienie rozsiane jest zaburzeniem neurozapalnym.	MND to zaburzenie neurodegeneracyjne
Grupa wiekowa
Stwardnienie rozsiane dotyka stosunkowo młode osoby w wieku od 20 do 40 lat.	Pacjenci z MND są zwykle w wieku od 50 do 70 lat.
Seks
Częstość występowania stwardnienia rozsianego jest wyższa wśród kobiet.	MND występuje głównie u mężczyzn.
Patogeneza
Stwardnienie rozsiane jest spowodowane demielinizacją neuronów.	Akumulacja białek w aksonach jest podstawową patogenezą MND.

Podsumowanie - Stwardnienie rozsiane a choroba neuronu ruchowego

MND jest chorobą neurodegeneracyjną, w której objawy nasilają się w szybkim tempie. Chociaż stwardnienie rozsiane, które jest zaburzeniem neurozapalnym, postępuje w stosunkowo wolnym tempie, może również powodować poważne zaburzenia neuronalne. To jest główna różnica między stwardnieniem rozsianym a chorobą neuronu ruchowego.

Pobierz wersję PDF Stwardnienie rozsiane a choroba neuronu ruchowego

Możesz pobrać wersję PDF tego artykułu i używać jej w trybie offline, zgodnie z notą cytowania. Proszę pobrać wersję PDF tutaj Różnica między stwardnieniem rozsianym a chorobą neuronu ruchowego.