Nowy system planetarny TRAPPIST-1 znaleziony w 2017 roku
NASA w lutym 2017 roku ogłosiła odkrycie systemu egzoplanet, który mógłby podtrzymywać życie organiczne. Ten system planetarny, położony około 235 bilionów mil od Ziemi, w konstelacji Wodnika, składa się z siedmiu planet wielkości Ziemia-Ziemia wokół pojedynczej gwiazdy. Według naukowców trzy z tych siedmiu planet znajdują się w strefie nadającej się do zamieszkania i mogą w ten sposób podtrzymywać życie. Ten system egzoplanet jest znany jako TRAPPIST-1 i nosi nazwę Transiting Planets and Planetesimals Small Telescope (TRAPPIST) w Chile. Poniżej (Rysunek 1) przedstawiono renderowanie układu planetarnego przez artystę NASA.
Rysunek 1: Koncepcja układu planetarnego TRAPPIST-1 autorstwa artysty
Gwiazda w tym układzie planetarnym jest również znana jako gwiazda TRAPPIST-1. Ten został zidentyfikowany jako superfajny krasnolud. Planety nie mają nazw własnych; są one znane za pomocą liter „b” - „h”. Ponieważ gwiazda tego układu jest gwiazdą karłowatą, ma niższą temperaturę niż słońce, a woda w stanie ciekłym może przetrwać na planetach znajdujących się bliżej gwiazdy. Trzy z tych siedmiu gwiazd - e, f i g - znajdują się w ekosferze i istnieje możliwość, że te planety mogą podtrzymywać życie.
Korzystając z danych z teleskopu Spitzera, naukowcy z NASA określili rozmiary planet i opracowali szacunki mas i gęstości sześciu z nich. Na podstawie tych danych wywnioskowano, że wszystkie planety w tym układzie egzoplanetarnym są prawdopodobnie skaliste. Szczegóły dotyczące siódmej planety nie zostały jeszcze oszacowane.
Rysunek 2 przedstawia dostępne dane o tych siedmiu planetach w porównaniu z planetami w naszym Układzie Słonecznym. Te szczegóły obejmują okres orbitalny, średnice, masy i odległości od gwiazdy macierzystej.
Rysunek 2: Szczegóły egzoplanet w porównaniu z planetami Układu Słonecznego.
Siedem planet w TRAPPIST-1 jest podobnych do rozmiarów Ziemi. Znajdują się one bardzo blisko siebie. Cechy geologiczne i chmury sąsiednich planet można zobaczyć z powierzchni jednej planety. Są również bliżej Słońca niż planety w Układzie Słonecznym. Gdyby Trappist-1 był Słońcem, wszystkie siedem planet znajdowałoby się na orbicie Merkurego.
Mówi się również, że te planety mogą być pływowo zsynchronizowane ze swoją gwiazdą. Oznacza to, że okres orbitalny planet odpowiada okresowi rotacji. Tak więc ta sama strona planety jest zawsze zwrócona w stronę gwiazdy, co sprawia, że każda strona jest wieczną nocą lub dniem.
Odkrycie tego układu planetarnego jest ogromnym krokiem naprzód w poszukiwaniu światów nadających się do zamieszkania. Daje astronomom szansę na zbadanie i przedefiniowanie swojej wiedzy na temat układów egzoplanetarnych. Ponieważ chłodne karły są bardziej powszechne we Wszechświecie, oczekuje się również, że ich badanie doprowadzi do odkrycia większej liczby planet podobnych do Ziemi.
