Kluczowa różnica między barwieniem progresywnym a regresywnym polega na tym, że w barwieniu progresywnym tkankę pozostawia się w roztworze barwiącym na tyle długo, aby osiągnąć pożądany punkt końcowy, natomiast w barwieniu regresywnym tkankę celowo pozostawia się do nadmiernego barwienia, aż barwnik nasyci wszystkie elementy tkanki a następnie odbarwiony.
Barwienie to technika, która uwydatnia i rozróżnia składniki tkanki i umożliwia obserwację pod mikroskopem. Barwienie H i E jest ogólną procedurą barwienia tkanek, która jest najczęściej stosowana w histologii. Wykorzystuje hematoksylinę i eozynę (barwienie kontrastowe). Barwienie jąder przy użyciu hematoksyliny można przeprowadzić za pomocą technik barwienia progresywnego lub regresywnego. Niektóre preparaty hematoksyliny są stosowane w barwieniu progresywnym. Jednym z przykładów jest hematoksylina Mayera. Barwienie postępujące ma niskie stężenie hematoksyliny. Dlatego powoli i selektywnie wybarwiają chromatynę. W barwieniu regresywnym stosuje się inne preparaty. W barwieniu regresywnym stosuje się hematoksylinę Harrisa. Barwniki regresywne mają wysokie stężenie hematoksyliny; stąd plama szybko dyfunduje po całej komórce.
