Kluczowa różnica - barwienie metodą Grama vs szybko kwasowe
Bakterie to bardzo małe mikroorganizmy. Są przezroczyste, a ich wykrycie jest trudne w warunkach życia i niezabrudzonych. W związku z tym opracowuje się różne metody barwienia, aby ułatwić wykrywanie bakterii. Istnieją trzy główne rodzaje technik barwienia: barwienie proste, barwienie różnicowe i barwienie strukturalne. Barwienie różnicowe to technika, która wykorzystuje więcej niż jedną barwę do różnicowania bakterii. Barwienie metodą Grama i barwienie kwasoodporne są najbardziej znane jako barwienie różnicowe. Barwienie metodą Grama jest techniką barwienia różnicowego, która dzieli bakterie na dwie grupy znane jako bakterie Gram-dodatnie i bakterie Gram-ujemne. Barwienie kwasoodporne jest barwnikiem różnicującym używanym do identyfikacji organizmów kwasoodpornych, takich jak Mycobacterium, z organizmów niekwasoodpornych. To jest kluczowa różnica między barwieniem Grama a barwieniem Acid Fast.
ZAWARTOŚĆ
1. Przegląd i kluczowe różnice
2. Co to jest barwienie metodą Grama
3. Co to jest kwasoodporność
4. Podobieństwa między barwieniem
metodą Grama a kwasoodpornością 5. Porównanie obok siebie - barwienie metodą Grama a kwasoodporne w formie tabelarycznej
6. Podsumowanie
Co to jest barwienie metodą Grama?
Barwienie metodą Grama jest ważną techniką barwienia różnicowego stosowaną do identyfikacji bakterii w mikrobiologii. Technika ta została wprowadzona przez duńskiego bakteriologa Hansa Christiana Grama w 1884 roku. Barwienie metodą Grama dzieli bakterie na dwie główne grupy, zwane gram dodatnimi i gram ujemnymi, które są bardzo ważne w klasyfikacji i identyfikacji bakterii. Mikrobiolodzy przeprowadzają barwienie metodą Grama jako wstępny etap charakteryzacji bakterii podczas swoich badań.
Bakterie pogrupowano na podstawie różnic w ich ścianie komórkowej. Bakterie Gram-dodatnie składają się z grubej warstwy peptydoglikanu w ścianie komórkowej, podczas gdy bakterie Gram-ujemne składają się z cienkiej warstwy peptydoglikanu w ścianie komórkowej. Wynik barwienia metodą Grama będzie oparty na różnicy grubości warstwy peptydoglikanu w ścianie komórkowej.
Barwienie w gramach przeprowadza się przy użyciu czterech różnych odczynników, a mianowicie; bejca pierwotna, zaciekająca, odbarwiająca i kontrastowa. Fiolet krystaliczny i safranina są używane jako zabarwienie podstawowe i przeciwbarwne, a gramy jodu i 95% alkoholu są używane odpowiednio jako zaprawa i odbarwiacz. Podstawowe kroki plamy w gramach są następujące;
- Na czystym szkiełku przygotowuje się rozmaz bakteryjny, utrwala na gorąco i chłodzi.
- Rozmaz jest zalewany fioletem krystalicznym na 1 - 2 minuty.
- Smar spłukuje się wolno bieżącą wodą z kranu, aby usunąć nadmiar plam.
- Jod w gramach jest nakładany na rozmaz przez 1 minutę.
- Rozmaz spłukuje się wolno bieżącą wodą z kranu
- Rozmaz jest myty 95% alkoholem przez 2 - 5 sekund i spłukiwany wolno bieżącą wodą z kranu.
- Rozmaz jest barwiony kontrastowo safraniną przez 1 minutę
- Rozmaz spłukuje się wolno bieżącą wodą wodociągową, suszy i obserwuje pod mikroskopem.
Pod koniec barwienia Gram-ujemne bakterie będą obserwowane w kolorze różowym, podczas gdy bakterie Gram-dodatnie będą obserwowane w kolorze fioletowym.
Rysunek 01: Bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie
O wyniku wybarwienia w gramach decyduje grubość warstwy peptydoglikanu w ich ścianie komórkowej. Podczas etapu odbarwiania pierwotne zabarwienie i zaprawa są łatwo usuwane z bakterii Gram-ujemnych i stają się bezbarwne, ponieważ mają cienką warstwę peptydoglikanu. Pierwotne zabarwienie jest zatrzymywane w bakteriach Gram-dodatnich, ponieważ mają one grubą warstwę peptydoglikanu. Barwienie kontrastowe nie będzie skuteczne w przypadku bakterii Gram-dodatnich z powodu retencji pierwotnego zabarwienia. Zatem gramy bakterii dodatnich będą widoczne w kolorze podstawowym, to znaczy w kolorze fioletowym. Barwienie kontrastowe zabarwi bakterie Gram-ujemne i będą one widoczne w kolorze pick, który jest kolorem safraniny. W związku z tym łatwo jest podzielić bakterie na dwie grupy za pomocą barwienia metodą Grama i jest to cenne w różnicowaniu i identyfikacji bakterii.
Co to jest Acid Fast?
Odporność na kwasy jest fizyczną właściwością niektórych bakterii, w szczególności ich odpornością na odbarwianie kwasami podczas barwienia. Po zabarwieniu organizmy te są odporne na procedury odbarwiania oparte na rozcieńczonym kwasie lub etanolu, powszechne w wielu protokołach barwienia. Stąd nazwa „kwasoodporna” jest nadawana tym organizmom. Ta właściwość wynika z wysokiego poziomu woskowatego materiału (kwasów mykolowych) w ich ścianach komórkowych. Ten test ma kluczowe znaczenie dla identyfikacji Mycobacterium tuberculosis.
Rysunek 2: Prątki kwasoodporne
Ten kwasoodporny barwnik został opracowany przez Paula Ehrlicha w 1882 roku. Technika Ehrlicha została zmodyfikowana przez Ziehl-Neelsen i jest obecnie używana częściej. Procedura szybkiego barwienia kwasem obejmuje trzy różne odczynniki. Jako podstawową barwę stosuje się fuschin Carbol. Jako środek odbarwiający stosuje się kwaśny alkohol. Jako barwnik kontrastowy stosowany jest błękit metylenowy. Procedura barwienia przebiega następująco.
- Na utrwaloną próbkę na szkiełku nanosi się barwnik pierwotny (fuksyna karbolowa) (wszystkie komórki zostaną zabarwione na czerwono).
- Szkiełko jest podgrzewane przez gotowanie na parze przez 5 minut, co prawidłowo wprowadza plamy do komórek.
- Następnie dodaje się roztwór odbarwiający (usuwa czerwony barwnik ze wszystkich komórek z wyjątkiem bakterii kwasoodpornych).
- Jako barwnik kontrastowy dodaje się błękit metylenowy (barwi wszystkie odbarwione komórki bakteryjne).
- Bakterie szybko kwasoodporne pozostają czerwone, podczas gdy bakterie niekwasowe szybko barwią się na niebiesko.
Jakie są podobieństwa między barwieniem metodą Grama a kwasem szybko?
- Barwienie metodą Grama i Acid fast to dwie techniki barwienia różnicowego.
- Obie techniki dzielą bakterie na dwie grupy.
- Obie techniki wykorzystują dwie farby i jedną odbarwiającą.
Jaka jest różnica między barwieniem metodą Grama a kwasem szybko?
Porównaj środek artykułu przed tabelą
Barwienie metodą Grama vs szybko kwasowe |
|
| Barwienie metodą Grama jest techniką barwienia różnicowego, która dzieli bakterie na dwie grupy bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. | Barwienie kwasoodporne to barwnik różnicujący stosowany do identyfikacji organizmów kwasoopornych od organizmów odpornych na kwasy. |
| Plama pierwotna | |
| Fiolet krystaliczny jest powszechnie stosowaną barwą podstawową w barwieniu metodą Grama. | Fuksyna karbolowa jest podstawową barwnikiem używanym w kwasoodpornym. |
| Środek odbarwiający | |
| 95% alkohol jest używany jako środek odbarwiający w bejcy Grama. | Kwaśny alkohol jest stosowany jako środek odbarwiający w kwasach szybko. |
| Barwienie kontrastowe | |
| W barwieniu metodą Grama jako przeciwbarwieniu zastosowano safraninę. | Barwienie kwasoodporne używa błękitu metylenowego jako barwienia kontrastowego. |
| Obserwacja | |
| Bakterie Gram-ujemne są obserwowane w kolorze pick a bakterie gram-dodatnie są obserwowane w kolorze fioletowym. | Bakterie Acid Fast są obserwowane w kolorze czerwonym, a bakterie nietrwałe w kwasie są obserwowane w kolorze niebieskim. |
Podsumowanie - barwienie metodą Grama vs kwas szybko
Wizualizacja mikroorganizmów w stanie żywym jest trudna. Dlatego też barwienie biologiczne i procedury barwienia są szeroko stosowane do badania ich właściwości. Barwienie różnicowe jest jednym z rodzajów technik barwienia stosowanych do różnicowania bakterii. Barwienie metodą Grama i barwienie kwasoodporne to dwie techniki barwienia różnicowego. Barwienie metodą Grama różnicuje bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie na podstawie grubości ich ścian komórkowych. Barwienie kwasoodporne odróżnia bakterie odporne na kwasy od bakterii odpornych na kwasy na podstawie zawartości kwasu mykolowego w ścianie komórkowej. Taka jest różnica między barwieniem kwasoodpornym a barwieniem gramowym.
Pobierz wersję PDF Gram Stain vs Acid Fast
Możesz pobrać wersję PDF tego artykułu i używać jej w trybie offline, zgodnie z notą cytowania. Proszę pobrać wersję PDF tutaj. Różnica między barwieniem metodą Grama a szybkim kwasem.
