Różnica Między Jehową A Jahwe

2024 Autor: Mildred Bawerman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:41

Jehowa a Jahwe

Nie może być zamieszania co do imienia Boga, a tak wielu chciałoby wierzyć. Brzmi to nieprawdopodobnie, ale faktem jest, że imię Pańskie jest przedmiotem gorącej dyskusji wśród wyznawców chrześcijaństwa. Zapytaj wiernego, a prawdopodobnie usłyszysz Jehowę jako imię Pana. Ci ludzie wskazują na Stary Testament jako dowód na imię Boga. Jednak wielu uważa, że właściwe imię Boga to Jahwe, a nie Jehowa. W tym artykule podjęto próbę wyjaśnienia niejasności dotyczących imienia Boga.

W Starym Testamencie do Boga odnosi się kilka imion. Spośród tych nazw najczęściej pojawia się YHWH. To właśnie to imię zostało przetłumaczone jako Jehowa w czasach nowożytnych. Jeszcze przed narodzeniem Chrystusa wierzono, że YHWH w judaizmie jest imieniem Bożym i że tak święte, że nie było nawet wypowiedziane przez ludzi. Starożytny hebrajski miał tylko spółgłoski i nie miał samogłosek. Nie jest więc jasne, jak Żydzi wymawiali te 4 spółgłoski razem. Jednak uczeni wydają się jednomyślni, że wymowa JHWH musiała być Jahwe.

YHWH to hebrajskie litery Jod, He, Waw i He. Zostały one przez rzymskich uczonych błędnie przetłumaczone jako JHVH, a później zamieniono je na Jehowę. Istnieje teoria, że słowo Jehowa powstało z samogłosek słowa ELOAH. Jest to podobne do teorii, że Jahwe przez dodanie samogłosek ze słowa HASHEM do 4-literowego słowa YHWH.

Jest zatem jasne, że 4-literowe hebrajskie słowo YHWH zostało przetłumaczone jako JHVH w alfabecie łacińskim. Po wymowieniu JHWH jest wypowiadany jako Jahwe, a JHVH jako Jahwe.

streszczenie

W starożytności Żydzi często bali się wymówienia imienia Boga. Było tak również dlatego, że stary hebrajski nie miał samogłosek, a tylko spółgłoski i istniała szansa na błędne wymówienie imienia Boga, które składało się z czterech hebrajskich liter YHWH. W rzeczywistości Żydzi, nawet czytając na głos swoje pisma święte, zastępowali imię Boga Adonai, co oznacza Pan. Dopiero później w języku hebrajskim powstały samogłoski. Kiedy umieścili te samogłoski nad czteroliterowym słowem oznaczającym Boga, zostało to wypowiedziane jako Jahwe. Jednak kiedy chrześcijańscy uczeni zrobili to samo z YHWH umieszczając samogłoski Adonai, opracowali nowy dźwięk, którym był Jahwe, który później został przekształcony w Jehowę.

W każdym razie te dwie odmiany pisowni odnoszą się do tego samego imienia Boga, a zamieszanie wynika z transliteracji, a także z przesądów starożytnych Żydów, że nie powinni wymawiać imienia swojego Boga na próżno.