Różnica Między Pirytem A Chalkopirytem

2024 Autor: Mildred Bawerman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:41

Kluczowa różnica - piryt a chalkopiryt

Piryt i chalkopiryt są minerałami siarczkowymi, ale ich skład chemiczny jest inny. Kluczowa różnica między pirytem a chalkopirytem polega na tym, że piryt zawiera siarczek żelaza (FeS ₂), podczas gdy chalkopiryt zawiera siarczki miedzi i żelaza (CuFeS ₂). Pomimo podobnych nazw i nieco podobnego wzoru chemicznego, ich właściwości chemiczne są różne i znajdują różne zastosowania przemysłowe.

Co to jest piryt?

Piryt jest minerałem siarczkowym zawierającym żelazo (Fe) i siarkę (S) jako pierwiastki strukturalne. Jego wzór chemiczny to FeS ₂. Znany jest również jako piryt żelazny i „złoto głupców” ze względu na jego jasnożółty kolor. W starożytności ludzie błędnie postrzegali piryt jako złoto, ponieważ ma on żółtawy metaliczny połysk podobny do złota. Jest to jeden z najczęściej spotykanych minerałów siarczkowych, a także można go znaleźć z innymi tlenkami w żyłach kwarcu, skałach osadowych i skałach metamorficznych. Czasami znajduje się również w małych ilościach złota. Słowo „piryt” pochodzi od greckiego słowa „pyr”, które oznacza „ogień”. Ma tę nazwę, ponieważ piryt może tworzyć iskry, gdy uderza w inny minerał lub metal.

Co to jest chalkopiryt?

Chalkopiryt jest minerałem z siarczku miedzi i żelaza, a jego wzór chemiczny to CuFeS ₂. Ten minerał występuje naturalnie w różnych rudach; od ogromnych mas po nieregularne żyły i uważana jest za najważniejszą rudę miedzi. Chalkopiryt po wystawieniu na działanie powietrza utlenia się do kilku rodzajów tlenków, wodorotlenków i siarczanów. Niektóre przykłady obejmują bornit (Cu ₅ FeS ₄), chalkozyn (Cu ₂ S), kowelit (CuS), digenit (Cu ₉ S ₅), malachit Cu ₂ CO ₃ (OH) ₂ i rzadkie tlenki, takie jak miedzian (Cu ₂₎O). Ale jest bardzo rzadko spotykany z rodzimą miedź (jest to niezwiązana forma miedzi, która występuje jako naturalny minerał).

Jaka jest różnica między pirytem a chalkopirytem?

Wygląd pirytu i chalkopirytu:

Piryt: ma blady mosiądz żółtawy kolor z metalicznym połyskiem.

Chalkopiryt: ma kolor od mosiężnego do złotożółtawego.

Skład chemiczny pirytu i chalkopirytu:

Piryt: Piryt ma wzór chemiczny FeS ₂ i jest minerałem siarczku żelaza.

Chalkopiryt: wzór chemiczny chalkopirytu to CuFeS ₂. Jest to minerał siarczku miedzi i żelaza, który ma większą wartość ekonomiczną, ponieważ jest najważniejszą rudą miedzi na Ziemi.

Stopień utlenienia pirytu i chalkopirytu:

Piryt: Ogólnie drobno skrystalizowane minerały pirytu są stosunkowo stabilne, a te powstałe w wyniku koncentracji osadów szybko się rozkładają (proces rozdzielania materiału na jego składniki w wyniku reakcji chemicznej). Piryt utlenia się powoli w wilgotnym środowisku i uwalnia kwas siarkowy, który tworzy się podczas procesu.

Chalcopyrite: Pod wpływem powietrza chalkopiryt tworzy nie tylko jeden związek, ale kilka rodzajów tlenków, wodorotlenków i siarczanów. Przykładami niektórych siarczanów są; bornit (Cu ₅ FeS ₄), chalkozyn (Cu ₂ S), kowelit (CuS), digenit (Cu ₉ S ₅). Malachit Cu ₂ CO ₃ (OH) ₂ jest przykładem wodorotlenku, a miedzian (Cu2O) jest rzadko wytwarzanym tlenkiem. Chalkopiryt bardzo rzadko utlenia się do rodzimej miedzi.

Zastosowania pirytu i chalkopirytu:

Piryt: piryt jest używany do produkcji dwutlenku siarki w procesie produkcji papieru. Wykorzystuje się również do produkcji kwasu siarkowego poprzez termiczny rozkład pirytu (FeS ₂) na siarczek żelaza (II) (FeS), a następnie na siarkę elementarną w temperaturze 540 ° C; przy 1 atm.

Chalkopiryt: Na skalę przemysłową, chalkopiryt jest głównym źródłem miedzi. Nawet to ma głównie tylko jedno zastosowanie; Uważa się to za bardzo ważne, ponieważ druty miedziane są używane w prawie wszystkich urządzeniach elektronicznych we współczesnym społeczeństwie.

Zdjęcie dzięki uprzejmości:

1. Piryt z Ampliaci, a Victoria Mine, Navaj, La Rioja, Hiszpania 2 Autor: JJ Harrison ([chroniony pocztą elektroniczną]) - Praca własna, [CC BY-SA 3.0] przez Wikimedia Commons

2. Piryt-Chalcopyrite-Sphalerite-46860 Autor: Rob Lavinsky, [CC BY-SA 3.0], za pośrednictwem Wikimedia Commons