Samsung Exynos 3110 vs 4210 | Szybkość i wydajność Samsung Exynos 4210 vs 3110
Ten artykuł dotyczy dwóch ostatnich układów System-on-Chips (SoC) zaprojektowanych i wyprodukowanych przez firmę Samsung, przeznaczonych dla urządzeń przenośnych. W terminologii laika SoC to komputer na pojedynczym układzie scalonym (układ scalony, inaczej chip). Technicznie rzecz biorąc, SoC to układ scalony, który integruje typowe komponenty komputera (takie jak mikroprocesor, pamięć, wejście / wyjście) i inne systemy obsługujące funkcje elektroniczne i radiowe. Podczas gdy Samsung wypuścił Exynos 3110 w czerwcu 2010 roku ze swoim Samsungiem Galaxy S, jego następca Exynos 4210 pojawił się rok później, w kwietniu 2011 roku, kiedy Samsung wypuścił Galaxy S2.
Zwykle głównymi komponentami SoC są jego CPU (Central Processing Unit) i GPU (Graphics Processing Unit). Procesory zarówno w Exynos 3110, jak i Exynos 4210 są oparte na ARM (Advanced RICS - Reduced Instruction Set Computer - Machine, opracowany przez ARM Holdings) v7 ISA (architektura zestawu instrukcji, która jest używana jako miejsce początkowe projektowania procesora). Oba SoC są produkowane przy użyciu technologii półprzewodnikowej znanej jako 45nm.
Samsung Exynos 3110
W czerwcu 2010 roku Samsung w swoim Galaxy S po raz pierwszy wdrożył Exynos 3110. Oryginalny projekt Samsung Exynos 3110 (znany również jako Samsung S5PC110) został opracowany wspólnie przez Samsunga i Intrinsity (firmę projektującą chipy przejętą później przez Apple) pod nazwą kodową Hummingbird. W czasie projektowania Hummingbird był uważany za SoC dla urządzeń przenośnych następnej generacji o wysokiej wydajności i niskim poborze mocy. Z tego samego powodu Apple dostosował procesor Hummingbird do swojego procesora Apple A4. Projektanci wykorzystali architekturę ARM Cotex A8 do swojego procesora i architekturę PowerVR SGX540 do swojego GPU. Jednordzeniowy procesor w Exynos 3110 wykorzystywał zarówno hierarchie pamięci podręcznej L1 (instrukcje i dane), jak i L2. SoC był zwykle ułożony w stos z 512 MB pamięci DDR2 (synchroniczna pamięć o dostępie swobodnym o podwójnej szybkości transmisji danych, wersja 2 - DDR2 SDRAM), z czego 128 MB zostało wykorzystane przez GPU jako pamięć podręczną. Dzięki tej specjalnej (i dziwnej) konfiguracji pamięci podręcznej, projektant stwierdził nieoczekiwanie wysoką wydajność graficzną tego układu.
Samsung Exynos 4210
W kwietniu 2011 r. Samsung w swoim Galaxy S2 po raz pierwszy wdrożył Exynos 4210. Exynos 4210 został zaprojektowany i wyprodukowany przez firmę Samsung pod kryptonimem Orion. Jest następcą Exynosa 3110; dlatego pod wieloma względami lepszy niż Exynos 3110. Zarówno jego procesor, dwurdzeniowy ARM z serii Cotex A9 o taktowaniu 1,2 GHz, jak i jego procesor graficzny, słynna konstrukcja ARM Mali-400MP (4 rdzenie) o taktowaniu 275 MHz, są znacznie lepszymi konstrukcjami w porównaniu z tym, co było do dyspozycji dla Exynos 3110. Exynos 4210 był pierwszym SoC (a raczej MPSoC - Multi Processor System-on-Chip), który wdrożył ARM Mali-400MP. Kolejną atrakcją dla Exynos 4210 jest jego natywna obsługa trzech wyświetlaczy (potrójne wyjścia wyświetlacza: 1xWXGA, 2xWSVGA), co jest bardzo przydatne w przypadku urządzeń, na które atakuje Exynos 4210. Chip był wyposażony w pamięć podręczną L1 (instrukcje i dane) i L2. hierarchie i miał wbudowany 1 GB DDR3 SDRAM.
Porównanie między Exynos 3110 i Exynos 4210 przedstawiono w tabeli poniżej.
streszczenie
Podsumowując, Exynos 4210 jest oczywiście lepszy niż Exynos 3110 (czego można się spodziewać po późniejszym projekcie). Podczas gdy Exynos 3110 wykorzystywał jednordzeniowy procesor i jednordzeniowy procesor graficzny, Exynos 4210 wykorzystuje dwurdzeniowy procesor (który jest taktowany z większą częstotliwością w porównaniu do swojego poprzednika) i wielordzeniowy procesor graficzny. Ponadto jest wyposażony w większą pamięć podręczną L2 (512 kB w porównaniu z 1 MB) i większą (384 MB w porównaniu z 1 GB) oraz lepszą architekturę pamięci (DDR2 w porównaniu z DDR3).
