Kluczową różnicą między starterem a promotorem jest to, że starter jest komercyjnie zsyntetyzowaną krótką sekwencją DNA, która jest używana w PCR do amplifikacji docelowej sekwencji DNA, podczas gdy promotor jest specyficzną sekwencją DNA, która zapewnia bezpieczne początkowe miejsce wiązania dla polimerazy RNA i czynników transkrypcyjnych w zlecenie zainicjowania transkrypcji.
Starter i promotor to dwa rodzaje sekwencji DNA. Starter to mały fragment DNA potrzebny do reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Ma krótkie sekwencje nukleotydowe komplementarne do flankującego końca nici DNA. Istnieją dwa rodzaje starterów i działają one jako punkty wyjścia do syntezy nowych nici DNA. W przeciwieństwie do tego promotor jest specyficzną sekwencją DNA znajdującą się powyżej miejsca inicjacji transkrypcji genu. Bezpośrednio oddziałuje z elementami mechanizmu transkrypcji, takimi jak polimeraza RNA i czynniki transkrypcyjne, w celu kontrolowania transkrypcji DNA. Dlatego polimeraza RNA i inne czynniki transkrypcyjne wiążą się z sekwencją promotora i inicjują transkrypcję.
