Klucz podstawowy a klucz unikalny
Kolumna lub zestaw kolumn, które mogą służyć do identyfikowania wiersza lub zestawu wierszy w bazie danych lub uzyskiwania do nich dostępu, nazywa się kluczem. Klucz unikatowy to klucz, który może jednoznacznie identyfikować wiersz w tabeli w kontekście relacyjnych baz danych. Unikalny klucz składa się z pojedynczej kolumny lub zestawu kolumn. Klucz podstawowy to także kombinacja kolumn w tabeli, które jednoznacznie identyfikują wiersz. Ale uważa się, że jest to szczególny przypadek unikalnego klucza.
Co to jest unikalny klucz?
Jak wspomniano wcześniej, klucz unikatowy to pojedyncza kolumna lub zestaw kolumn, które mogą jednoznacznie identyfikować wiersz w tabeli. Tak więc unikalny klucz jest ograniczony w taki sposób, że żadne dwie jego wartości nie są równe. Jedną z ważnych właściwości jest to, że unikalne klucze nie wymuszają ograniczenia NOT NULL. Ponieważ NULL reprezentuje brak wartości, jeśli dwa wiersze mają wartość NULL w kolumnie, nie oznacza to, że wartości są równe. Kolumna zdefiniowana jako unikalny klucz dopuszcza tylko jedną wartość NULL w tej kolumnie. Następnie można go użyć do jednoznacznego zidentyfikowania tego konkretnego wiersza. Na przykład w tabeli zawierającej informacje o studentach identyfikator ucznia można zdefiniować jako unikalny klucz. Ponieważ dwóch uczniów nie może mieć tego samego identyfikatora, jednoznacznie identyfikuje jednego ucznia. Zatem kolumna z identyfikatorem studenta spełnia wszystkie właściwości unikalnego klucza. W zależności od projektu bazy danych,tabela może mieć więcej niż jeden unikalny klucz.
Co to jest klucz podstawowy?
Klucz podstawowy to także kolumna lub kombinacja kolumn, która w unikalny sposób definiuje wiersz w tabeli relacyjnej bazy danych. Tabela może mieć maksymalnie jeden klucz podstawowy. Klucz podstawowy wymusza niejawne ograniczenie NOT NULL. Tak więc kolumna zdefiniowana jako klucz podstawowy nie może zawierać wartości NULL. Klucz podstawowy może być zwykłym atrybutem w tabeli, który gwarantuje niepowtarzalność, takim jak numer ubezpieczenia społecznego, lub może to być unikatowa wartość wygenerowana przez system zarządzania bazą danych, na przykład unikatowy identyfikator globalny (GUID) w programie Microsoft SQL Server. Klucze podstawowe są definiowane za pomocą ograniczenia PRIMARY KEY w standardzie ANSI SQL. Klucz podstawowy można również zdefiniować podczas tworzenia tabeli. SQL umożliwia składanie się klucza podstawowego z jednej lub więcej kolumn, a każda kolumna zawarta w kluczu podstawowym jest niejawnie definiowana jako NIE NULL. Jednak niektóre systemy zarządzania bazami danych wymagają, aby kolumny klucza podstawowego jawnie NIE były NULL.
Różnica między kluczem podstawowym a kluczem unikalnym
Mimo że zarówno klucz podstawowy, jak i klucz unikatowy to co najmniej jedna kolumna, która może jednoznacznie identyfikować wiersz w tabeli, występują między nimi istotne różnice. Co najważniejsze, tabela może mieć tylko jeden klucz podstawowy, podczas gdy może mieć więcej niż jeden unikalny klucz. Klucz podstawowy można traktować jako specjalny przypadek unikalnego klucza. Inną różnicą jest to, że klucze podstawowe mają niejawne ograniczenie NOT NULL, podczas gdy klucz unikalny nie ma tego ograniczenia. Dlatego kolumny klucza unikatowego mogą zawierać wartości NULL lub nie, ale kolumny klucza podstawowego nie mogą zawierać wartości NULL.
