Armia indyjska kontra armia pakistańska
Próba ustalenia różnic między dwiema armiami jest trudnym zadaniem, ponieważ łatwo można mówić o liczbach, ale jakość armii jest trudna do oszacowania i pokazuje się tylko podczas wojny. Indie i Pakistan żyły jak przeciwnicy, odkąd w 1947 roku uzyskały niepodległość od brytyjskich rządów. Sam fakt, że Indie wybrały ścieżkę demokracji, a Pakistan wybrał status państwa islamskiego, doprowadził do potyczek i pełnych wojen między tymi dwoma krajami w 1948, 1965, 1971 i 1999 roku. Oba kraje są dziś nuklearne. najpierw użyj doktryny.
Wraz z niedawnym zabójstwem przerażającego terrorysty Osamy bin Ladena w Pakistanie i szefem armii Indii, który powiedział, że Indie również są zdolne do takich chirurgicznych uderzeń, napięcia między tradycyjnymi wrogami wzrosły. W tym sensie rozsądne staje się rzetelne oszacowanie możliwości armii tych dwóch sąsiadów.
Zanim przejdziemy do obliczenia siły obu armii, należy zwrócić uwagę, że Indie mają dobrze rozwinięty program obronny i produkują nowoczesną broń, podczas gdy Pakistan jest całkowicie zależny od Stanów Zjednoczonych, Korei Północnej i Chin w zakresie dostaw broni. Z drugiej strony Indie zabezpieczały nowoczesną zbrojownię z różnych źródeł, takich jak Rosja, USA, Wielka Brytania, Francja, Niemcy, Szwecja i Izrael.
Armia indyjska jest drugą co do wielkości armią na świecie pod względem liczebności, podczas gdy Pakistan ma obecnie siódmą co do wielkości armię na świecie. Indie mają 1300000 aktywnych żołnierzy, podczas gdy Pakistan ma 550000 aktywnych żołnierzy. Ponadto Indie mają 1200000 żołnierzy rezerwowych o sile 200000 w Armii Terytorialnej. Siła armii Pakistanu wzrasta do ponad 900000, jeśli uwzględnimy marynarkę wojenną (25000), siły powietrzne (50000), siły paramilitarne (300000) i straż przybrzeżną.
Indyjskie Siły Powietrzne mają około 3500 samolotów, z których 1300 to lekkie samoloty bojowe, które działają z 61 baz lotniczych. To sprawia, że indyjskie siły powietrzne są czwartymi co do wielkości na świecie. Samoloty indyjskie to głównie rosyjskie i francuskie samoloty, takie jak MIG, Mirage i Suchoj, w których trwają prace nad rozwojem nowych samolotów w HAL. Indie mają również samoloty szturmowe, samoloty zwiadowcze, UAV i helikoptery. Dla porównania, Pakistan Air Force (PAF) ma około 550 samolotów bojowych działających w 9 bazach lotniczych. Jego bojownicy są głównie pochodzenia amerykańskiego i chińskiego. Posiada również samoloty transportowe, choć brakuje w nim samolotów BSP i zwiadowczych.
To utrata Bangladeszu w 1971 r. Spowodowała, że Pakistan zwrócił uwagę na swoje możliwości marynarki wojennej i stopniowo zwiększył swoją flotę morską, która obecnie szczyci się okrętami podwodnymi, niszczycielami, fregatami, łodziami patrolowymi i przeciwminowymi. Pakistańska marynarka wojenna działa z jedynej bazy morskiej w Karaczi. Z drugiej strony indyjska marynarka wojenna ma charakter autochtoniczny i ma wiele baz w Vishakhapattanam, Bombaju, Goa i Andamanach.
To w kontekście pocisków rakietowych Indie wyprzedzają Pakistan, realizując pełny program rdzennych mieszkańców, podczas gdy Pakistan jest zależny od Korei Północnej i Chin w zakresie swoich potrzeb w zakresie pocisków balistycznych.
W skrócie:
Armia indyjska kontra armia pakistańska
• Siły indyjskie i pakistańskie są równorzędne, jeśli chodzi o fronty nuklearne i rakietowe, ale Indie wydają się mieć przewagę pod względem sił konwencjonalnych.
• Marynarka Pakistańska jest mniejsza i nie ma lotniskowca, podczas gdy marynarka indyjska jest znacznie lepsza dzięki różnym statkom, w tym lotniskowcom.
• Będąc nieustannie zaangażowanym w konflikt o niskiej intensywności z terrorystami, armia indyjska jest zahartowana do walki i zawsze znajduje się w stanie gotowości.
• Indyjskie siły zbrojne mają również szansę uczestniczyć we wspólnych ćwiczeniach z innymi głównymi siłami świata, takimi jak Stany Zjednoczone i Francja, która działa na rzecz jej sił zbrojnych.
