IP a port
Dzięki najnowszym osiągnięciom technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT) każdy zakątek rozległego globu jest ze sobą połączony. Podstawą tego wspaniałego zwycięstwa są głównie szybko rozwijające się technologie komunikacyjne i sieciowe. Elementy składowe tych cudownych kreacji są oparte na koncepcjach adresów IP i portów.
Poprzez adresy IP i porty miliony serwerów i klientów w Internecie komunikują się ze sobą.
adres IP
Adres IP to logiczny 32-bitowy adres, który służy do określania miejsca docelowego pakietu danych (datagramu). Adres IP identyfikuje sieci źródłowe i docelowe, które pozwalają na odpowiedni przepływ datagramu po określonej trasie. Każdy host i router w Internecie ma adres IP, tak jak wszystkie telefony mają unikalny numer do celów identyfikacji. Koncepcja adresowania IP została znormalizowana w 1981 roku.
Zasadniczo w adresowaniu IP stosuje się notację dziesiętną z kropkami. Zwykle adres IP składa się z dwóch części: części sieciowej i części hosta. Zwykły układ adresu IP jest następujący:
Każdy z 4 bajtów (8 bitów = 1 bajt) składa się z wartości z przedziału 0-255. Adresy IP są pogrupowane w klasy (A, B, C i D) w zależności od rozmiaru identyfikatora sieci i identyfikatora hosta. Kiedy to podejście jest używane do określania adresów IP, jest identyfikowane jako pełne adresowanie klasy. W zależności od typu sieci, która ma zostać utworzona, należy wybrać odpowiedni schemat adresowania.
Np.: Klasa A => Dla kilku sieci, z których każda ma wiele hostów.
Klasa C => Dla wielu sieci, każda z kilkoma hostami.
Przeważnie w rozważanym środowisku LAN identyfikator sieciowy adresu IP pozostaje taki sam, podczas gdy część hosta jest różna.
Jedną z poważnych wad wynikających z pełnego adresowania klas jest marnotrawstwo adresów IP. Dlatego inżynierowie przeszli na nowe podejście polegające na mniejszym adresowaniu. W przeciwieństwie do adresowania pełnego w klasie, tutaj rozmiar identyfikatora sieci jest zmienny. W tym podejściu koncepcja maskowania podsieci służy do określenia rozmiaru identyfikatora sieci.
Przykład zwykłego adresu IP to 207.115.10.64
Porty
Porty są reprezentowane przez liczby 16-bitowe. Stąd zakres portów od 0 do 65 525. Numery portów od 0 do 1023 są ograniczone, ponieważ są zarezerwowane do korzystania z dobrze znanych usług protokołów, takich jak HTTP i FTP.
W sieci punkt końcowy, w którym dwa hosty komunikują się ze sobą, jest określany jako porty. Większość portów ma przydzielone zadanie. Porty te są identyfikowane przez numer portu, jak omówiono wcześniej.
Zatem funkcjonalne zachowanie adresu IP i portu jest następujące. Przed wysłaniem pakietu danych z maszyny źródłowej do datagramu podawane są źródłowe i docelowe adresy IP wraz z odpowiednimi numerami portów. Za pomocą adresu IP datagram śledzi maszynę docelową i dociera do niej. Po odsłonięciu pakietu OS za pomocą numerów portów kieruje dane do odpowiedniej aplikacji. Jeśli numer portu jest nieprawidłowy, system operacyjny nie wie, które dane mają zostać wysłane do której aplikacji.
Podsumowując, adres IP wykonuje duże zadanie polegające na kierowaniu danych do zamierzonego miejsca docelowego, podczas gdy numery portów określają, która aplikacja ma być zasilana otrzymanymi danymi. W końcu, z odpowiednim numerem portu, przydzielona aplikacja przyjmuje dane przez zarezerwowany port.
