Różnica Między Pasem Kuipera A Chmurą Oorta

2024 Autor: Mildred Bawerman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:41

Pas Kuipera kontra Chmura Oorta

Zewnętrzne regiony Układu Słonecznego są zaśmiecone tysiącami małych lodowych ciał. Były ukryte przed ludzkim wzrokiem, dopóki w połowie i pod koniec XX wieku nie opracowano wystarczająco potężnych teleskopów. Planeta Pluton była jedynym ciałem należącym do tych chmur (szczególnie do pasa Kuipera), które odkryto przed XX wiekiem.

Pas Kuipera i chmura Oorta to dwa regiony w kosmosie, w których można znaleźć te planetozymale.

Co to jest Pas Kuipera?

Pas Kuipera to region Układu Słonecznego rozciągający się poza orbitę Neptuna, na wysokości od 30 AU do 50 AU od Słońca, zawierający duże bryły lodu. Składa się głównie z zamarzniętych ciał zawierających wodę, metan i amoniak. Są podobne do asteroid, ale różnią się składem, gdy asteroidy są zbudowane ze skalistych i metalicznych substancji.

Od jego odkrycia w 1992 roku odkryto ponad 1000 obiektów z pasa Kuipera (KBO). Największe trzy z tych obiektów to Pluton, Haumea i Makemake, które są znane jako planety karłowate. (Pluton został zdegradowany ze stanu planety do planety karłowatej przez IAU w 2006 roku).

Istnieją trzy główne regiony pasa Kuipera. Obszar między 42AU -48AU od słońca nazywany jest pasem klasycznym, a obiekty w tym rejonie są dynamicznie stabilne, ponieważ grawitacja Neptuna wpływa na nie na minimalnym poziomie.

W regionach, w których występuje MMR (średni rezonans ruchu) 3: 2 i 1: 2, następuje znaczny wzrost liczby obecnych KBO. Pluton leży w regionie o rezonansie 3: 2.

Wydaje się, że komety, które miały krótkie okresy (mniej niż 200 lat), pochodziły z tej chmury.

Co to jest Oort Cloud?

Chmura Oorta to obłok w kształcie kuli otaczający Układ Słoneczny, leżący 50 000 jednostek astronomicznych od środka Słońca. Zewnętrzne obszary chmury docierają do granic Układu Słonecznego. Uważa się, że zawiera dużą liczbę planetozymali, zbudowanych z zamarzniętej wody, metanu i amoniaku.

Uważa się, że istnieje również wewnętrzna chmura Oorta w kształcie dysku, zwana chmurą Hills. Uważa się, że są to pozostałości po protoplanetarnym dysku Układu Słonecznego, wypchniętym przez grawitacyjne działanie większych roślin, takich jak Jowisz i Saturn, we wczesnym stadium ewolucji Układu Słonecznego. Zawiera również gigantyczne obłoki molekularne.

Komety długookresowe powstają z tego obszaru w kosmosie, gdzie lodowe ciała w chmurze są pod wpływem grawitacji innych gwiazd. Komety te mają bardzo duże ekscentryczne orbity i ukończenie jednego cyklu zajmuje tysiące lat.

Jaka jest różnica między pasem Kuipera a chmurą Oort?

• Pas Kuipera znajduje się wokół Układu Słonecznego w przybliżeniu w kształcie dysku od 30AU do 50AU od środka słońca.

• Chmura Oort zaczyna się od 50 000 jednostek astronomicznych i rozciąga się aż do krawędzi Układu Słonecznego. Uważa się, że ma obszar typu powłoki kulistej i obszar typu dysku z planetozymali.

• Komety z krótkimi okresami pochodzą z pasa Kuipera. (<200 lat)

• Komety o długich okresach pochodziły z chmury Oorta (okresy wahają się od setek do tysięcy lat).

• Na obiekty w Pasie Kuipera duży wpływ mają duże ciała grawitacyjne w Układzie Słonecznym, zwłaszcza Słońce i olbrzymie planety. Wpływ grawitacji gigantycznych planet na obłok Oorta prawie nie istnieje, chociaż wpływa na nie grawitacja obiektów w dysku Drogi Mlecznej, ponieważ grawitacja Słońca osiąga swoje efektywne granice w tych regionach.