Kluczowa różnica między pierwszorzędowym i drugorzędnym roztworem wzorcowym polega na tym, że pierwotny roztwór wzorcowy ma wysoką czystość i mniejszą reaktywność, podczas gdy roztwór wtórny ma mniejszą czystość i wysoką reaktywność.
Standaryzacja to proces znajdowania dokładnego stężenia przygotowanego roztworu przy użyciu roztworu wzorcowego jako odniesienia. Roztwory wzorcowe mają dokładnie znane stężenia i przygotowujemy je przy użyciu standardowych substancji. Dwie główne formy rozwiązań standardowych to normy podstawowe i normy drugorzędne. Używamy podstawowych standardów do standaryzacji wtórnych rozwiązań wzorcowych. Wzorce wtórne są przydatne w określonych eksperymentach analitycznych.
