SuperSPARC vs UltraSPARC
SPARC (wywodzący się ze Scalable Processor ARChitecture) to RISC (Reduced Instruction Set Computing) ISA (architektura zestawu instrukcji) opracowany przez Sun Microsystems. Te mikroprocesory SPARC można znaleźć w notebookach i superkomputerach, takich jak serwery korporacyjne. Uruchamiają systemy operacyjne takie jak Solaris, OpenBSD i NetBSD. SuperSPARC to wersja SPARC opracowana w 1992 roku. Mikroprocesor SuperSPARC wykorzystuje architekturę SPARC V8. UltraSPARC to mikroprocesor SPARC, który zastąpił SuperSPARC. UltraSPARC został opracowany w 1995 roku przez Sun Microsystems. UltraSPARC wykorzystywał V9 SPARC ISA i był to pierwszy mikroprocesor SPARC wykorzystujący V9 ISA.
SuperSPARC
SuperSPARC to wersja mikroprocesora SPARC wydana w 1992 roku przez Sun Microsystems. Został nazwany Viking. Mikroprocesor SuperSPARC wykorzystuje SPARC V8 ISA. Sun wprowadził wersje mikroprocesorów SuperSPARC 33 MHz i 40 MHz. SuperSPARC zawiera 3,1 miliona tranzystorów. Firma Texas Instruments (TI) wyprodukowała ten mikroprocesor w Japonii. SuperSPARC + i SuperSPARC-II były dwiema pochodnymi SuperSPARC. Celem wydania mikroprocesora SuperSPARC + było naprawienie kilku błędów występujących w oryginalnej wersji. Jednak mikroprocesor SuperSPARC-II, który został wydany w 1994 roku, był ulepszoną wersją w porównaniu do oryginalnego mikroprocesora SuperSAPRC z szybkościami do 80-90 MHz. Mikroprocesor SuperSAPRC miał pamięć podręczną L1 o wielkości 16 KB. Jego pamięć podręczna L2 miała pojemność 2 MB. Pamięć podręczna L3 nie była obecna w mikroprocesorze SuperSPARC. SuperSPARC-II otrzymał nazwę kodową Voyager.
UltraSPARC
UltraSPARC to wersja mikroprocesora SPARC wydana przez Sun Microsystems w 1995 roku, zastępująca SuperSPARC-II. Używał V9 ISA architektury SPARC. W rzeczywistości był to pierwszy mikroprocesor SPARC oparty na 64-bitowym SPARC V9 ISA. Firma Texas Instruments wyprodukowała 64-bitowy UltraSPARC. W pliku rejestru liczb całkowitych znajdowały się 32 64-bitowe wpisy. Jest to procesor superskalarny, który wykonuje instrukcje w kolejności w potoku z dziewięcioma etapami. Były dwie jednostki ALU, ale tylko jedna mogła wykonywać operacje mnożenia i dzielenia. Mikroprocesor UltraSPARC posiada specjalny typ jednostki zmiennoprzecinkowej o nazwie FGU (jednostka zmiennoprzecinkowa / graficzna), która zapewnia również obsługę multimediów. Istnieją dwa poziomy pamięci podręcznej: podstawowy i pomocniczy. Podstawowa pamięć podręczna ma 16 KB, a dodatkowa pamięć podręczna od 512 KB do 4 MB. Miał sześć portów wejściowych i wyjściowych w postaci trzech odczytów i trzech zapisów. Zawierał 3,8 miliona tranzystorów.
Jaka jest różnica między SuperSPARC a UltraSPARC?
Mikroprocesory SuperSPARC i UltraSPARC mają wiele różnic, zwłaszcza od kiedy mikroprocesor UltraSPARC zastąpił SuperSPARC w 1995 roku. Mikroprocesor SuperSPARC wykorzystywał V8 SPARC ISA, podczas gdy mikroprocesor UltraSPARC był pierwszym mikroprocesorem SPARC, który wykorzystywał V9 SPARC ISA. W rzeczywistości mikroprocesor UltraSPARC był 64-bitowym mikroprocesorem. Co zrozumiałe, mikroprocesor UltraSPARC miał wyższe częstotliwości taktowania niż mikroprocesor SuperSPARC. Pod względem jednostek funkcjonalnych zauważalna jest różnica. Aby osiągnąć wyższe częstotliwości taktowania niż SuperSPARC, mikroprocesor UltraSPARC ma prostsze jednostki. Na przykład osiągnięto to poprzez nie kaskadowanie jednostek ALU, aby upewnić się, że częstotliwość zegara nie została ograniczona. Mikroprocesor SuperSPARC miał 3,1 tranzystorów, a UltraSPARC 3,8 tranzystorów. Mikroprocesor UltraSPARC miał większą pamięć podręczną L2 w porównaniu z L2 SuperSPARC. Ogólnie rzecz biorąc, UlatraSPARC zapewnił wyższą wydajność we wszystkich obszarach w porównaniu z SuperSPARC.
