Audyt wewnętrzny a audyt ustawowy
Chociaż we wszystkich organizacjach jest księgowy, który rejestruje transakcje finansowe i prowadzi ogólną księgowość, firmy muszą przejść przez audyt, który jest rodzajem kontroli sprawozdań finansowych firmy przygotowanych przez księgowego. Niniejsze badanie ustawowe jest przeprowadzane na podstawie przepisów ustawy o spółkach z 1956 r. (W celu wydawania opinii zgodnie z art. 227 ustawy). Ten ustawowy audyt jest narzędziem służącym ochronie interesów udziałowców spółki, aby zapewnić, że organizacja działa w sposób zadowalający pod względem finansowym. Są jednak firmy, które poddawane są audytowi wewnętrznemu również po to, aby upewnić się, że przestrzegają zasad i przepisów rachunkowości oraz zweryfikować sprawozdania księgowe. Istnieje wiele różnic w audycie wewnętrznym i ustawowym badaniu, które zostaną podkreślone w tym artykule.
Audyt wewnętrzny nie jest obowiązkowy i polega na wyborze kierownictwa firmy, aby wykonał to przez audytorów wewnętrznych. Kierownictwo nie chce być poniewierane w przypadku jakichkolwiek nieprawidłowości w trakcie przeprowadzania badania ustawowego, dlatego w celu prowadzenia kontroli funkcjonowania firmy przeprowadza się audyt wewnętrzny. Niezależnie od tego, czy przeprowadzono audyt wewnętrzny, czy też nie, przeprowadza się badanie ustawowe, które komentuje skuteczność sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa. Konieczne jest zapewnienie przestrzegania przez spółkę zasad i przepisów w prowadzeniu ksiąg rachunkowych oraz braku kompromisu z interesami finansowymi akcjonariuszy.
Najbardziej oczywista różnica polega na wyznaczeniu audytora. O ile audytorzy wewnętrzni są powoływani przez zarząd spółki, o tyle biegłych rewidentów powołują wspólnicy spółki. Kolejna różnica polega na kwalifikacjach audytorów. Chociaż biegli rewidenci mają obowiązek posiadać uprawnienia biegłych rewidentów, audyt wewnętrzny nie jest konieczny, a kierownictwo może wyznaczyć osoby, które uzna za odpowiednie.
Głównym celem badania ustawowego jest rzetelna i bezstronna ocena wyników finansowych organizacji przy jednoczesnej próbie wykrycia wszelkich rozbieżności i oszustw. Audyt wewnętrzny stara się również wykryć wszelkie anomalie i błędy, które mogły wkraść się do sprawozdań finansowych. Nie ma możliwości, aby kierownictwo wewnętrzne mogło zmienić zakres badania ustawowego, jak ma to miejsce w przypadku audytu wewnętrznego, gdzie do ustalenia zakresu audytu wystarczy obopólna zgoda kierownictwa i biegłych rewidentów. Podczas gdy biegli rewidenci badania ustawowego przedstawiają akcjonariuszom swoje sprawozdanie końcowe na walnym zgromadzeniu, sprawozdanie z audytu wewnętrznego przekazywane jest kierownictwu przez biegłych rewidentów. Po wyznaczeniuNiezwykle trudno jest usunąć biegłego rewidenta, a kierownictwo musi uzyskać zgodę rządu centralnego po tym, jak jego rada dyrektorów zarekomenduje odpowiednią propozycję. Z drugiej strony kierownictwo może w dowolnym momencie usunąć audytorów wewnętrznych.
W skrócie:
Różnica między audytem wewnętrznym a audytem ustawowym
• Podczas gdy cel ustawowego i wewnętrznego audytu jest taki sam, a mianowicie weryfikacja wyników finansowych przedsiębiorstwa oraz zapewnienie przestrzegania wszystkich zasad i przepisów w prowadzeniu ksiąg rachunkowych, zakres badania ustawowego jest znacznie szerszy niż audyt wewnętrzny.
• Audytorzy wewnętrzni odpowiadają przed kierownictwem, podczas gdy biegli rewidenci są odpowiedzialni przed akcjonariuszami.
