Mgławica kontra Galaktyka
Mgławice i galaktyki są ciałami niebieskimi głębokiego nieba, które można wyraźnie zobaczyć tylko za pomocą teleskopu. Gołym okiem lub teleskopami o małej mocy oba typy obiektów można zobaczyć jako rozmyte plamy na nocnym niebie. Dlatego we wczesnych stadiach rozwoju astronomii istniały pomyłki, które w niektórych przypadkach są przenoszone nawet dzisiaj.
Mgławica
Mgławice to duże kolekcje międzygwiazdowych cząstek gazu i pyłu. Większość mgławic można zinterpretować jako gęstszy obszar ośrodka międzygwiazdowego akretującego się pod wpływem grawitacji; inne to pozostałości gwiazd po zakończeniu ich życia. Składają się głównie z wodoru i helu. Ale inne elementy mogą być również zawarte w mniejszych, ale różnych ilościach. Jeśli mgławica znajduje się w pobliżu bardzo aktywnych obiektów astronomicznych, takich jak młode gwiazdy i inne źródła promieniowania, gazy w mgławicach mogą ulec jonizacji.
Mgławice są często obserwowane jako jasne plamy na nocnym niebie. Pojawiają się w wielu kolorach i kształtach, często prowadząc do ich powszechnie używanych nazw (nie oznaczeń astronomicznych), takich jak mgławice Kocie Oko, Mrówka, Kalifornia, Głowa Konia i Orzeł.
Trzy główne kategorie mgławic to mgławice emisyjne, mgławice ciemne i mgławice refleksyjne. Mgławice emisyjne to międzygwiazdowe obłoki gazu o charakterystycznym widmie linii emisyjnych. Źródła energii, takie jak młode gorące gwiazdy i dyski akrecyjne czarnych dziur, jonizują gęsty ośrodek międzygwiazdowy wokół nich, a wzbudzone gazy emitują promieniowanie o różnych długościach fal. Obserwujemy ten region jako mgławicę. Mgławica Oriona jest klasycznym przykładem mgławicy emisyjnej; jest to trzecia widoczna gwiazda w mieczu Oriona, Łowcy. Mgławica Oriona rozciąga się na poziomie 0,5 ° na nocnym niebie i znajduje się około 1500 lat świetlnych od nas. Zawiera około 300 mas Słońca i jest to obszar z młodymi gwiazdami typu O i B urodzonymi w mgławicy. Te młode gwiazdy powodują świecenie gazów. Cztery widoczne jasne gwiazdy osadzone wewnątrz mgławicy znane są jako Trapez.
Ciemne mgławice to gęste obłoki gazu, które nie emitują promieniowania w zakresie widzialnych częstotliwości, ale są zarysowane w jasnych obszarach przestrzeni, dzięki czemu są widoczne. Mgławica Głowa konia i Bernard 86 to przykłady ciemnych mgławic. Mgławica refleksyjna rozprasza i odbija światło pobliskich gwiazd i nie emituje światła. NGC 6726 i NGC 2023 to mgławice refleksyjne.
Mgławice są ściśle związane z cyklem życia gwiazd. Gwiazdy powstają (rodzą się) w mgławicach. Mgławica lub obszar gazowy kurczy się, tworząc protogwiazdę. Po rozpoczęciu syntezy jądrowej ponownie emituje pewną masę do otoczenia, tworząc mgławicę protoplanetarną. Gdy gwiazda kończy swoje życie z supernową, zewnętrzne warstwy gazowe są wyrzucane w otaczającą przestrzeń. Ponownie pozostałości są widoczne jako mgławica, często nazywana mgławicą planetarną.
Galaktyka
Galaktyki to masywne skupiska gwiazd i dużych międzygwiazdowych obłoków gazu. Te duże nadbudowy gwiazd nie zostały zidentyfikowane i zbadane właściwie aż do końca XVIII i XIX wieku. Wtedy uznano je za mgławice. Te kolekcje gwiazd leżą poza okolicą Drogi Mlecznej, która jest naszą kolekcją gwiazd. Dlatego trudno jest odróżnić galaktykę od mgławicy gołym okiem lub małym teleskopem. Większość obiektów na nocnym niebie należy do naszej galaktyki, ale jeśli przyjrzysz się uważnie, możesz zidentyfikować bliźniaczą galaktykę Drogi Mlecznej, Galaktykę Andromedy.
Edwin Hubble przeprowadził szczegółowe badania galaktyk i sklasyfikował je na podstawie ich kształtu i struktury oraz sklasyfikował je. Dwie główne kategorie galaktyk to galaktyki spiralne i eliptyczne. Na podstawie kształtu ramion spiralnych galaktyki spiralne zostały dalej sklasyfikowane w dwóch podkategoriach jako galaktyki spiralne (S) i galaktyki spiralne z poprzeczką (Sb).
Galaktyki spiralne mają ramiona spiralne z centralnym wybrzuszeniem. Centrum galaktyki ma bardzo dużą gęstość gwiazd i wydaje się jasne z wybrzuszeniem rozciągającym się powyżej i poniżej płaszczyzny galaktyki. Ramiona spiralne są również regionami o większej gęstości gwiazd, dlatego te obszary są widoczne jako jasne, kręte linie. Ośrodek międzygwiazdowy w tych rejonach jest oświetlony energią gwiazd. Ciemniejsze obszary również zawierają ośrodek międzygwiazdowy, ale gęstość gwiazd jest niska, aby oświetlić te obszary, przez co wydają się ciemniejsze niż inne obszary. Ogólnie galaktyki spiralne zawierają około 10 9 do 10 11 mas Słońca i mają jasność pomiędzy 10 8 a 2 × 10 10jasność słoneczna. Średnica galaktyk spiralnych może wahać się od 5 kiloparseków do 250 kiloparseków.
Galaktyki eliptyczne mają charakterystyczny owalny kształt na swoim zewnętrznym obwodzie i żadne formacje, takie jak ramiona spiralne, nie są widoczne. Chociaż galaktyki eliptyczne nie mają struktury wewnętrznej, mają również gęstsze jądro. Około 20% galaktyk we Wszechświecie to galaktyki eliptyczne. Galaktyka eliptyczna może zawierać od 10 5 do 10 13 mas Słońca i może wytworzyć jasność od 3 × 10 5 do 10 11 jasności Słońca. Średnica może wynosić od 1 kiloparseku do 200 kiloparseków. Galaktyka eliptyczna zawiera w ciele mieszaninę gwiazd z populacji I i II.
Jaka jest różnica między Nebula a Galaxy?
• Obszary gęste w ośrodku międzygwiazdowym, które można odróżnić od otaczającego regionu, nazywane są mgławicą.
• Galaktyki to duże struktury gwiazd i gromad gwiazd związanych grawitacją. Zawierają również ośrodek międzygwiazdowy, z którego powstaje mgławica.
