Kluczowa różnica - pokora a skromność
Pokora i skromność to dwa rzeczowniki, które często mogą być bardzo mylące dla większości ludzi, ponieważ uważają pokorę i skromność za synonimy. Jest to jednak niedokładne, ponieważ pokora i skromność to dwa słowa, między którymi można zidentyfikować kluczową różnicę. Pokora odnosi się do cech pokory. Osoba pokorna często ma o sobie złe zdanie. Skromność to skromność w ocenie własnych możliwości. Kluczowa różnica między pokorą a skromnością polega na tym, że chociaż skromność jest jedynie umiarkowaną postawą, którą przyjmuje jednostka, pokora wykracza poza to. Jest to cnota, która pozwala jednostce spojrzeć w siebie i zaakceptować swoje ograniczenia i wady. Jak widać, pokora jest cnotą większą niż skromność. W tym artykule przyjrzymy się różnicom między tymi dwoma słowami.
Co to jest pokora?
Pokora odnosi się do pokory lub umiarkowanej opinii o sobie. Nie należy tego rozumieć jako cechy negatywnej. Wręcz przeciwnie, pokora jest uważana za jedną z największych cnót. W wielu religiach, takich jak buddyzm, chrześcijańska pokora jest często doceniana i uważana za cechę, którą należy rozwijać.
Pokora pozwala nam odkrywać siebie. Innymi słowy, pomaga nam wewnętrznie zbadać nasze mocne i słabe strony, umiejętności i błędy. Dlatego często określa się go jako spojrzenie wewnętrzne. Niektórzy uważają, że pokora to obniżanie opinii o sobie lub krytykowanie się za błędy z przeszłości. Jest to fałszywa koncepcja, ponieważ pokora nie pociąga za sobą krytyki ani protekcjonalności. Pociąga za sobą prawdziwe zrozumienie siebie, na które nie ma wpływu ani nie zmienia się z powodu opinii lub zachowania innych.
Co to jest skromność?
Skromność oznacza skromność w ocenie własnych możliwości. Osoba skromna zwykle nie przechwala się swoimi umiejętnościami, zachowaniem ani wyglądem. Nie stara się też przyciągać uwagi innych, aby być schlebionym. To pozwala jednostce rozwinąć umiarkowane docenienie samego siebie.
Jednak większość ludzi w dzisiejszym społeczeństwie wykazuje fałszywe poczucie skromności, aby inni je docenili. Zwykle jest to pozory. Kluczową cechą skromności jest to, że pozwala jednostce na umiar w swoich umiejętnościach w stosunku do innych. W tym przypadku pojawia się również różnica między skromnością a pokorą. W skromności jednostka troszczy się o innych, ponieważ pragnie skromnie traktować swoje umiejętności wobec społeczeństwa, ale w pokorze troszczy się o siebie wewnętrznie.
Jaka jest różnica między pokorą a skromnością?
Definicje pokory i skromności:
Pokora: pokora odnosi się do cech pokory.
Skromność: skromność to skromność w ocenie własnych umiejętności.
Cechy pokory i skromności:
Natura:
Pokora: pokora jest wewnętrzna.
Skromność: skromność jest czymś zewnętrznym.
Głębokość:
Pokora: Pokora jest uważana za prawdziwą cnotę, która ma wiele głębi.
Skromność: skromność nie jest tak głęboka, jak pokora.
Uwaga:
Pokora: w pokorze martwimy się o to, jak postrzegamy siebie i nasze możliwości.
Skromność: Ze skromnością martwimy się, jak inni postrzegają nasze umiejętności.
Zdjęcie dzięki uprzejmości:
1. „Rochdale Unitarian Church„ Pokora”Phillipa Medhursta - Praca własna. [CC BY-SA 3.0] przez Commons
2. „Conversion of the Magdalene” lub „Allegory of Skromność and Vanity” Bernardo Luini [CC0], za Wikimedia Commons
