Arytmia a arytmia
Arytmia i arytmia oznaczają to samo. Arytmia oznacza brak regularnego rytmu, a arytmia oznacza nieprawidłowy rytm. Zaburzenia rytmu serca lub arytmie są powszechne u ludzi, często łagodne i często przerywane. Jednak mogą być ciężkie, czasami prowadząc do zaburzeń pracy serca. W artykule przyjrzymy się bliżej arytmii, podkreślając różne rodzaje arytmii (takie jak arytmia serca, arytmia zatokowa, arytmia komorowa), objawy i diagnostykę arytmii, a także przebieg wymaganego leczenia.
Przyczyny arytmii: Najczęstszymi przyczynami arytmii serca (arytmii serca) są zawał mięśnia sercowego (ataki serca), choroba wieńcowa, tętniak lewej komory (nieprawidłowe poszerzenie), choroba zastawki mitralnej, kardiomiopatia (wady mięśnia sercowego), zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia i nieprawidłowe ścieżki przewodzenia w sercu. Najczęstsze pozasercowe przyczyny arytmii to kofeina, palenie tytoniu, alkohol, zapalenie płuc, leki (takie jak digoksyna, beta-blokery, L dopa i trójpierścieniowe) oraz zaburzenia równowagi metabolicznej (potas, wapń, magnez, wysoki poziom dwutlenku węgla, choroby tarczycy).
Objawy arytmii: u pacjentów z arytmią występują bóle w klatce piersiowej, kołatanie serca, omdlenia, niskie ciśnienie krwi i gromadzenie się płynu w płucach. Niektóre arytmie są bezobjawowe i przypadkowe. Kołatanie serca może być regularne, nieregularne, szybkie lub wolne. Czas trwania objawów arytmii różni się w zależności od przyczyny. Historia leków, rodzinnych chorób serca i przebytych chorób są bardzo ważne w badaniu.
Rozpoznanie arytmii wymaga pełnej morfologii krwi, mocznika we krwi i elektrolitów, glukozy we krwi, wapnia w surowicy, magnezu, hormonu tyreotropowego i elektrokardiogramu. Elektrokardiogram może wykazywać zmiany niedokrwienne, migotanie przedsionków, krótki odstęp PR (zespół Wolfa-Parkinsona-White'a), długi odstęp QT (metaboliczny) i załamki U (niski poziom potasu). Echokardiogram może również wykazywać oznaki strukturalnych chorób serca. Dalsze badania mogą obejmować EKG wysiłkowe, cewnikowanie serca i badania elektrofizjologiczne.
Leczenie arytmii różni się w zależności od rodzaju arytmii. Jeśli EKG podczas kołatania serca jest prawidłowe, pacjent nie wymaga interwencji.
Arytmię spowodowaną bradykardią definiuje się jako tętno wolniejsze niż 50 uderzeń na minutę. Jeśli pacjent nie ma objawów, a częstość przekracza 40 uderzeń na minutę, nie wymaga interwencji. Należy korygować czynniki chorobotwórcze i schorzenia (takie jak niedoczynność tarczycy). Atropina, izoprenalina i stymulacja to znane metody leczenia.
Zespół chorego węzła zatokowego jest wynikiem nieprawidłowej aktywności elektrycznej węzła SA. Pacjenci z objawami wymagają stymulacji.
Arytmia częstoskurczu nadkomorowego charakteryzuje się brakiem załamków P, wąskimi zespołami QRS i częstością akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę. Masaż tętnic szyjnych, werapamil, adenozyna, amiodaron i wstrząs DC mogą być stosowane w leczeniu SVT. Migotanie i trzepotanie przedsionków mogą być przypadkowymi objawami. Migotanie przedsionków charakteryzuje się nieregularnymi zespołami QRS i brakiem załamka P. Częstość trzepotania przedsionków wynosi zwykle około 300 uderzeń na minutę, ale częstość komorowa wynosi około 150 uderzeń na minutę. Digoksyna może kontrolować częstość rytmu komór. Werapamil, beta-blokery i amiodaron są skutecznymi alternatywami. W przypadku upośledzenia czynności serca konieczne jest wyładowanie prądem stałym.
Arytmia częstoskurczu komorowego charakteryzuje się szerokimi zespołami QRS w EKG. Tachykardia komorowa jest rytmem wymagającym defibrylacji. Amiodaron i wstrząs DC mogą być stosowane w leczeniu VT.
Jako ostateczny środek zaradczy można zastosować stały rozrusznik serca w celu wyeliminowania arytmii. Automatyczne wszczepiane defibrylatory, które wznawiają aktywność elektryczną serca w przypadku zatrzymania krążenia, ratują życie.
