Różnica Między Hybrydyzacją In Situ A Immunohistochemią

2024 Autor: Mildred Bawerman | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 08:41

Kluczowa różnica - hybrydyzacja in situ a immunohistochemia

Diagnostyka nowotworów i chorób zakaźnych jest popularnym trendem, w którym nowatorskie techniki proteomiczne i genomiczne są wykorzystywane do identyfikacji guzów lub komórek zakaźnych, ich proliferacji i miejsc rozwoju komórek oraz analizowania podstaw genetycznych większości chorób zakaźnych i niezakaźnych. Zaowocuje to dokładnym przetwarzaniem i projektowaniem leków oraz opracowywaniem dostosowanych terapii chorób. Hybrydyzacja in situ (ISH) i immunohistochemia (IHC) to dwie tak szeroko stosowane techniki w biologii raka, a kluczowa różnica między hybrydyzacją in situ a immunochemią leży w cząsteczkach wykorzystywanych w procedurze analizy. W ISH do analizy wykorzystuje się sondy kwasu nukleinowego, podczas gdy w IHC do oznaczeń diagnostycznych stosuje się przeciwciała monoklonalne i poliklonalne.

ZAWARTOŚĆ

1. Przegląd i kluczowe różnice

2. Czym jest hybrydyzacja in situ

3. Czym jest immunohistochemia

4. Podobieństwa między hybrydyzacją in situ a immunohistochemią

5. Porównanie obok siebie - hybrydyzacja in situ a immunohistochemia w formie tabelarycznej

6. Podsumowanie

Co to jest hybrydyzacja in situ (ISH)?

Hybrydyzacja in situ jest techniką hybrydyzacji kwasów nukleinowych, która jest wykonywana bezpośrednio na części lub skrawku tkanki, w całej tkance lub w komórkach. Technika opiera się na teorii parowania komplementarnych zasad Watsona Cricka, w wyniku czego powstają hybrydy DNA-DNA lub hybrydy DNA-RNA, które mogą wykrywać zmutowane geny lub identyfikować wymagany gen będący przedmiotem zainteresowania. Jednoniciowe sekwencje DNA, dwuniciowe sekwencje DNA, jednoniciowe sekwencje RNA lub syntetyczne sekwencje oligonukleotydów są używane jako sondy podczas techniki hybrydyzacji, a sondy te są znakowane radioaktywnym fosforem na końcu 5 'do procedur identyfikacji w autoradiografii lub znakowane przy użyciu barwników fluorescencyjnych. Dostępne są różne rodzaje technik ISH w zależności od typu używanej sondy i stosowanej techniki wizualizacji.

Rysunek 01: Fluorescencyjna hybrydyzacja in situ

ISH ma wiele zastosowań, głównie w diagnostyce molekularnej chorób zakaźnych w celu identyfikacji obecności patogenów i potwierdzenia obecności patogenu za pomocą diagnostyki molekularnej. Znajduje również zastosowanie w biologii rozwoju, kariotypowaniu i analizie filogenetycznej oraz fizycznym mapowaniu chromosomów.

Co to jest immunohistochemia (IHC)?

W technice IHC główną analizowaną cząsteczką jest antygen. Podczas IHC stosuje się przeciwciała monoklonalne i poliklonalne w celu określenia obecności antygenów w przypadku infekcji lub statusu proliferacji komórek złośliwych. Technika ta opiera się na wiązaniu antygen-przeciwciało, a do tej techniki stosuje się znaczniki enzymatyczne; jednym z takich zastosowań jest ELISA (test immunosorpcyjny związany z enzymem). Markery mogą być również przeciwciałami znakowanymi fluorescencyjnie lub przeciwciałami znakowanymi radioaktywnie.

Rysunek 02: Immunohistochemia

IHC jest szeroko stosowany do wykrywania komórek rakowych. Procedury diagnostyczne ukierunkowane są na antygeny obecne w komórkach guza w celu identyfikacji i scharakteryzowania guza. Ta sama procedura jest stosowana do diagnozowania czynników zakaźnych. Przeciwciała monoklonalne i poliklonalne są również używane do analizy różnych produktów genów poprzez umożliwienie reakcji wiązania przeciwciało-antygen pomiędzy żądanym białkiem a podanym syntetycznym przeciwciałem.

Jakie są podobieństwa między hybrydyzacją in situ a immunohistochemią?

• ISH i IHC to reakcje wysoce specyficzne.
• Obie techniki są bardzo dokładne.
• Obie techniki mogą znaleźć zastosowanie w diagnostyce chorób nowotworowych i zakaźnych.
• Techniki te są wykonywane w sterylnych środowiskach in vitro.
• Obie są szybkimi technikami, które zapewniają powtarzalne wyniki.
• ISH i IHC wykorzystują metody wykrywania, takie jak znakowanie radiowe i techniki fluorescencyjne.

Jaka jest różnica między hybrydyzacją in situ a immunohistochemią?

Porównaj środek artykułu przed tabelą

Hybrydyzacja in situ a immunohistochemia
ISH to technika hybrydyzacji kwasu nukleinowego, która jest wykonywana bezpośrednio na części lub skrawku tkanki lub na całej tkance.	IHC to technika, w której przeciwciała monoklonalne i poliklonalne są wykorzystywane do określenia obecności antygenów, które są specjalnymi markerami białkowymi umieszczanymi na powierzchni komórek.
Typ analizowanych biocząsteczek
ISH analizuje kwasy nukleinowe.	IHC analizuje białka-antygeny.
Podstawy reakcji biochemicznej
W tej technice zachodzi komplementarne parowanie zasad między DNA-DNA lub DNA-RNA.	W immunohistochemii zaangażowane są interakcje antygen-przeciwciało.
Metody wykrywania powiązane z enzymami
Metody wykrywania sprzężone z enzymami nie mogą być stosowane w ISH.	W IHC można stosować metody wykrywania sprzężone z enzymami.

Podsumowanie - hybrydyzacja in situ a immunohistochemia

Diagnostyka molekularna to szybkie i potwierdzające metody, które można wykorzystać do identyfikacji choroby niezakaźnej, takiej jak rak lub choroba zakaźna, taka jak HIV lub gruźlica, w oparciu o markery molekularne obecne w komórkach, które prowadzą do manifestacji choroby. Markery molekularne mogą być obecne w postaci białek ulegających ekspresji lub na poziomie genetycznym, na podstawie którego wprowadza się różne nowe techniki w celu zwiększenia wydajności i są mniej pracochłonne, chociaż techniki te wiążą się z wysokimi kosztami. Zatem ISH zależy od tworzenia się hybrydy DNA-DNA lub DNA-RNA, a IHC zależy od specyficznych reakcji między przeciwciałem a antygenem. To jest różnica między hybrydyzacją in situ.

Pobierz wersję PDF Hybrydyzacja in situ a immunohistochemia

Możesz pobrać wersję PDF tego artykułu i używać jej w trybie offline, zgodnie z notą cytowania. Proszę pobrać wersję PDF tutaj Różnica między hybrydyzacją in situ a immunohistochemią.