Kluczową różnicą między testem bradforda a testem niskowęglowodanowym jest to, że oznaczenie białka Bradforda opiera się na przesunięciu absorbancji barwnika błękitu brylantowego Coomassie G-250, podczas gdy test białka Lowry'ego opiera się na reakcji jonów miedzi (Cu +) wytwarzanych przez utlenianie wiązania peptydowe odczynnikiem Folin-Ciocalteu.
Test to technika analityczna, która pomaga scharakteryzować główne składniki funkcjonalne próbki. W związku z tym test może być testem jakościowym lub ilościowym. Wiele dziedzin, w tym medycyna laboratoryjna, farmakologia, biologia środowiska, biologia molekularna, biochemia i immunologia, używa tego rodzaju testów rutynowo. Test białka Bradforda i Lowry'ego to dwa testy biochemiczne, które określają stężenie białka w roztworze próbki. W obu testach do uzyskania wyników zastosowano techniki kolorymetryczne.
