Kluczowa różnica między przewodnictwem solnym i ciągłym polega na tym, że przewodnictwo solne polega na propagacji potencjału czynnościowego wzdłuż mielinowanych aksonów, podczas gdy przewodnictwo ciągłe to propagacja potencjału czynnościowego wzdłuż niezmielinizowanych aksonów.
Solankowe i ciągłe przewodzenie to dwa rodzaje przekazywania potencjałów czynnościowych wzdłuż nerwów. W mielinizowanych aksonach występuje przewodzenie solankowe z jednego węzła Ranviera do następnego. Dlatego potencjał czynnościowy jest generowany tylko w neurofibrylach w mielinowanych aksonach. Dlatego jest szybszy niż ciągłe przewodzenie. Ciągłe przewodzenie zachodzi na całej długości niezmielinizowanych aksonów.
