Podsieci a supernetting
Podsieci to proces dzielenia sieci IP na podziały zwane podsieciami. Komputery należące do podsieci mają wspólną grupę najbardziej znaczących bitów w swoich adresach IP. To spowodowałoby podzielenie adresu IP na dwie części (logicznie), jako prefiks sieci i pole reszty. Supernetting to proces łączenia kilku podsieci, które mają wspólny prefiks routingu Classless Inter-Domain Routing (CIDR). Suppernetting jest również nazywany agregacją tras lub sumowaniem tras.
Co to jest podsieci?
Proces dzielenia sieci IP na podziały nazywa się podsieciami. Podsieci dzielą adres IP na dwie części jako sieć (lub prefiks routingu) i pozostałe pole (używane do identyfikacji konkretnego hosta). Notacja CIDR służy do zapisywania prefiksu routingu. Ta notacja używa ukośnika (/) do oddzielenia adresu początkowego sieci od długości prefiksu sieci (w bitach). Na przykład w protokole IPv4 192.60.128.0/22 wskazuje, że 22 bity są przydzielone na prefiks sieci, a pozostałe 10 bitów jest zarezerwowanych na adres hosta. Ponadto prefiks routingu można również przedstawić za pomocą maski podsieci. 255.255.252.0 (11111111.11111111.11111100.00000000) to maska podsieci dla 192.60.128.0/22. Oddzielenie części sieciowej i części podsieci adresu IP odbywa się poprzez wykonanie operacji bitowej AND między adresem IP a maską podsieci. Spowodowałoby to identyfikację przedrostka sieciowego i identyfikatora hosta.
Co to jest supernetting?
Supernetting to proces łączenia kilku sieci IP ze wspólnym prefiksem sieci. Supernetting został wprowadzony jako rozwiązanie problemu zwiększania rozmiaru tablic routingu. Supernetting upraszcza również proces routingu. Na przykład podsieci 192.60.2.0/24 i 192.60.3.0/24 można połączyć w supersieć oznaczoną jako 192.60.2.0/23. W supersiecie pierwsze 23 bity stanowią sieciową część adresu, a pozostałe 9 bitów jest używanych jako identyfikator hosta. Tak więc jeden adres będzie reprezentował kilka małych sieci, co zmniejszyłoby liczbę wpisów, które powinny być zawarte w tablicy routingu. Zazwyczaj supersieci są używane dla adresów IP klasy C (adresy zaczynające się od 192 do 223 w systemie dziesiętnym), a większość protokołów routingu obsługuje supersieci. Przykładami takich protokołów są Border Gateway Protocol (BGP) i Open Shortest Path First (OSPF). Jednak protokoły takie jak Exterior Gateway Protocol (EGP) i Routing Information Protocol (RIP) nie obsługują supersieci.
Jaka jest różnica między podsieciami a supersieciami?
Podsieci to proces dzielenia sieci IP na podziały zwane podsieciami, podczas gdy Supernetting to proces łączenia kilku sieci IP ze wspólnym prefiksem sieci. Supernetting zmniejszy liczbę wpisów w tablicy routingu, a także uprości proces routingu. W przypadku podsieci bity identyfikatora hosta (dla adresów IP z jednego identyfikatora sieci) są pożyczane, aby można je było wykorzystać jako identyfikator podsieci, podczas gdy w nadsieciach bity z identyfikatora sieci są pożyczane do wykorzystania jako identyfikator hosta.
