Koordynuj wiązanie kowalencyjne vs wiązanie kowalencyjne
Jak zaproponował amerykański chemik GNLewis, atomy są stabilne, gdy zawierają osiem elektronów w swojej powłoce walencyjnej. Większość atomów ma mniej niż osiem elektronów w swoich powłokach walencyjnych (z wyjątkiem gazów szlachetnych z grupy 18 układu okresowego); dlatego nie są stabilne. Te atomy mają tendencję do reagowania ze sobą, aby stać się stabilnymi. W ten sposób każdy atom może osiągnąć konfigurację elektronową gazu szlachetnego. Wiązania kowalencyjne to główny rodzaj wiązań chemicznych, które łączą atomy w związku chemicznym.
Biegunowość wynika z różnic w elektroujemności. Elektroujemność daje pomiar atomu, który przyciąga elektrony w wiązaniu. Zwykle skala Paulinga jest używana do wskazania wartości elektroujemności. W układzie okresowym istnieje wzór, w jaki sposób zmieniają się wartości elektroujemności. Od lewej do prawej przez okres, wartość elektroujemności wzrasta. Dlatego halogeny mają większe wartości elektroujemności w okresie, a pierwiastki z grupy 1 mają stosunkowo niskie wartości elektroujemności. W dalszej grupie wartości elektroujemności maleją. Kiedy dwa z tego samego atomu lub atomów o tej samej elektroujemności utworzą między sobą wiązanie, atomy te pociągają parę elektronów w podobny sposób. Dlatego mają tendencję do współdzielenia elektronów, a tego rodzaju wiązania są znane jako niepolarne wiązania kowalencyjne.
Wiązanie kowalencyjne
Kiedy dwa atomy o podobnej lub bardzo małej różnicy elektroujemności reagują ze sobą, tworzą wiązanie kowalencyjne, dzieląc się elektronami. Oba atomy mogą uzyskać konfigurację elektronową gazu szlachetnego, dzieląc w ten sposób elektrony. Cząsteczka jest produktem powstałym w wyniku tworzenia wiązań kowalencyjnych między atomami. Na przykład, gdy te same atomy są połączone w celu utworzenia cząsteczek, takich jak Cl 2, H 2 lub P 4, każdy atom jest związany z innym wiązaniem kowalencyjnym.
Koordynuj wiązanie kowalencyjne
Jest to również rodzaj wiązania kowalencyjnego, w którym dwa elektrony w wiązaniu są przekazywane tylko przez jeden atom. Jest to również znane jako wiązanie celownicze. Ten typ wiązań kowalencyjnych powstaje, gdy zasada Lewisa przekazuje parę elektronów kwasowi Lewisa. Dlatego można to również wyjaśnić jako wiązanie między kwasem Lewisa i zasadą Lewisa. W teorii, aby pokazać atom oddający i atom niebędący dawcą, przypisujemy dodatni ładunek atomowi oddającemu i ujemnemu ładunkowi drugiego atomu. Na przykład, gdy amoniak przekazuje wolną parę elektronów azotu do baru BF 3, powstaje koordynacyjne wiązanie kowalencyjne. Po utworzeniu wiązanie to jest podobne do polarnego wiązania kowalencyjnego i nie można go rozróżnić jako oddzielne wiązanie, chociaż ma inną nazwę.
Jaka jest różnica między wiązaniem kowalencyjnym a wiązaniem kowalencyjnym współrzędnych?
• W wiązaniu kowalencyjnym oba atomy dostarczają taką samą liczbę elektronów do wiązania, ale w przypadku koordynacyjnego wiązania kowalencyjnego dwa elektrony są przekazywane przez jeden atom.
• W przypadku wiązania kowalencyjnego różnica elektroujemności między dwoma atomami może wynosić zero lub być bardzo małą wartością, ale w przypadku wiązania kowalencyjnego współrzędnościowego powstaje typ polarnego wiązania kowalencyjnego.
• Aby powstało koordynacyjne wiązanie kowalencyjne, atom w cząsteczce powinien mieć wolną parę.
