Codon vs Anticodon
Wszystko, co dotyczy istot żywych, zostało zdefiniowane przez szereg informacji zawartych w podstawowych materiałach genetycznych, którymi są DNA i RNA. Ta informacja została ułożona w niciach DNA lub RNA w niezwykle charakterystycznej sekwencji dla każdej żywej istoty. To jest powód wyjątkowości każdej żywej istoty spośród wszystkich innych na świecie. Sekwencja zasad azotowych jest podstawowym systemem informacji w DNA i RNA, gdzie te zasady (A-adenina, T-tymina, U-uracyl, C-cytozyna i G-guanina) zapewniają unikalne sekwencje tworzące charakterystyczne białka o unikalnych kształtach, a te definiują cechy lub charaktery żywych istot. Białka są zbudowane z aminokwasów, a każdy aminokwas ma charakterystyczną trójzasadową jednostkę, która jest kompatybilna z zasadami w niciach kwasu nukleinowego. Kiedy jeden z tych trypletów podstawowych staje się kodonem,drugi staje się antykodonem.
Codon
Codon to połączenie trzech kolejnych nukleotydów w nici DNA lub RNA. Wszystkie kwasy nukleinowe, DNA i RNA, mają nukleotydy zsekwencjonowane jako zestaw kodonów. Każdy nukleotyd składa się z zasady azotowej, jednej z A, C, T / U lub G. Dlatego trzy kolejne nukleotydy zawierają sekwencję zasad azotowych, która ostatecznie determinuje kompatybilny aminokwas w syntezie białka. Dzieje się tak, ponieważ każdy aminokwas ma jednostkę, która określa tryplet zasad azotowych i która czeka na wezwanie z jednego z etapów syntezy białka, aby związać się z syntetyzującą nicią białkową we właściwym czasie zgodnie z zasadą DNA lub RNA sekwencja. Translacja DNA rozpoczyna się od kodonu początkowego lub inicjacyjnego i kończy proces kodonem stop, znanym również jako kodon nonsensowny lub terminacyjny. Sporadycznie zdarzają się błędy w procesie tłumaczenia, nazywane mutacjami punktowymi. Odczyt zestawu kodonów można rozpocząć z dowolnego miejsca sekwencji zasad, co umożliwia utworzenie zestawu kodonów w nici DNA w celu utworzenia sześciu typów białek; na przykład, jeśli sekwencją jest ATGCTGATTCGA, to pierwszym kodonem może być dowolny z ATG, TGC i GCT. Ponieważ DNA jest dwuniciowe, druga nić może tworzyć pozostałe trzy zestawy zgodnych kodonów; TAC, ACG i CGA to pozostałe trzy możliwe pierwsze kodony. Następnie kolejne zestawy kodonów odpowiednio się zmieniają. Oznacza to, że baza wyjściowa określa dokładnie białko, które zostanie zsyntetyzowane po procesie. Liczba możliwych zestawów kodonów z RNA wynosi trzy w jednej określonej części nici. Maksymalna możliwa liczba sekwencji kodonów z zasad azotowych wynosi 64, co jest trzecią potęgą arytmetyczną czterech. Liczba możliwych sekwencji tych kodonów może być nieskończona, ponieważ długość nici białka różni się znacznie w zależności od białek. Fascynujące pole różnorodności życia zaczyna się od kodonów.
Antykodon
Antykodon to sekwencja zasad azotowych lub nukleotydów znajdujących się w transferowym RNA, czyli tRNA, które jest przyłączone do aminokwasów. Antykodon jest sekwencją nukleotydową odpowiadającą kodonowi w informacyjnym RNA, znanym również jako mRNA. Antykodony dołączane są do aminokwasów, czyli tzw. Trypletu zasad, który określa, który aminokwas w następnej kolejności powinien związać się z syntetyzującą nicią białka. Po związaniu aminokwasu z nicią białka, cząsteczka tRNA z antykodonem jest usuwana z aminokwasu. Antykodon w tRNA jest identyczny z kodonem nici DNA, z wyjątkiem tego, że T w DNA występuje jako U w antykodonie.
Jaka jest różnica między Codonem a Anticodonem?
• Kodon może być obecny zarówno w RNA, jak i w DNA, podczas gdy antykodon jest zawsze obecny w RNA, a nigdy w DNA.
• Kodony są ułożone sekwencyjnie w nici kwasu nukleinowego, podczas gdy antykodony są dyskretnie obecne w komórkach z dołączonymi lub nie aminokwasami.
• Kodon określa, który antykodon powinien być następny wraz z aminokwasem, aby utworzyć nić białkową, ale nigdy na odwrót.
