Polar vs niepolarny
Jak zaproponował amerykański chemik GNLewis, atomy są stabilne, gdy zawierają osiem elektronów w swojej powłoce walencyjnej. Większość atomów ma mniej niż osiem elektronów w swoich powłokach walencyjnych (z wyjątkiem gazów szlachetnych z grupy 18 układu okresowego); dlatego nie są stabilne. Te atomy mają tendencję do reagowania ze sobą, aby stać się stabilnymi. W ten sposób każdy atom może osiągnąć konfigurację elektronową gazu szlachetnego. Aby atomy mogły ze sobą reagować, powinny istnieć przyciąganie. Ruchy elektronów w atomach lub cząsteczkach powodują, że stają się one polarne lub niepolarne, co pomaga w ich interakcjach.
Polarny
Biegunowość wynika z różnic w elektroujemności. Elektroujemność daje pomiar atomu, który przyciąga elektrony w wiązaniu. Zwykle skala Paulinga jest używana do wskazania wartości elektroujemności. Jeśli różnica elektroujemności między dwoma atomami jest bardzo duża (ponad 1,7), wówczas wiązanie będzie jonowe. Aby wiązanie było polarne, różnica elektroujemności nie powinna przekraczać wartości 1,7. W zależności od stopnia różnicy elektroujemności można zmienić biegunowość. Ten stopień różnicy może być większy lub mniejszy. Tak więc para elektronów wiązania jest przyciągana bardziej przez jeden atom w porównaniu z drugim atomem, który uczestniczy w tworzeniu wiązania. Spowoduje to nierówny rozkład elektronów między dwoma atomami. Z powodu nierównomiernego udostępniania elektronówjeden atom będzie miał lekko ujemny ładunek, podczas gdy drugi atom będzie miał lekko dodatni ładunek. W tym przypadku mówimy, że atomy uzyskały częściowy ładunek ujemny lub dodatni. Atom o wyższej elektroujemności otrzyma niewielki ładunek ujemny, a atom o niższej elektroujemności - niewielki ładunek dodatni. Polaryzacja oznacza rozdzielenie ładunków. Te cząsteczki mają moment dipolowy. Moment dipolowy mierzy polaryzację wiązania i jest zwykle mierzony w stopniach odchylenia (ma również kierunek). Polaryzacja oznacza rozdzielenie ładunków. Te cząsteczki mają moment dipolowy. Moment dipolowy mierzy polaryzację wiązania i jest zwykle mierzony w stopniach odchylenia (ma również kierunek). Biegunowość oznacza rozdzielenie ładunków. Te cząsteczki mają moment dipolowy. Moment dipolowy mierzy polaryzację wiązania i jest zwykle mierzony w stopniach odchylenia (ma również kierunek).
Substancje polarne mają tendencję do interakcji z innymi substancjami polarnymi.
Niepolarny
Kiedy dwa z tego samego atomu lub atomów o tej samej elektroujemności utworzą między sobą wiązanie, atomy te przyciągają parę elektronów w podobny sposób. Dlatego mają tendencję do współdzielenia elektronów, a tego rodzaju wiązania są znane jako niepolarne wiązania kowalencyjne. Na przykład, gdy te same atomy są połączone, tworząc cząsteczki, takie jak Cl 2, H 2 lub P 4, każdy atom jest połączony z innym niepolarnym wiązaniem kowalencyjnym. Te cząsteczki są cząsteczkami niepolarnymi.
Substancje niepolarne lubią wchodzić w interakcje z innymi substancjami niepolarnymi.
Jaka jest różnica między polarnymi a niepolarnymi?
• Cząsteczki polarne mają elektryczny moment dipolowy, podczas gdy cząsteczki niepolarne nie mają momentu dipolowego.
• Cząsteczki polarne mają rozdział ładunków w przeciwieństwie do cząsteczek niepolarnych.
• Substancje polarne mają tendencję do interakcji z innymi substancjami polarnymi; nie lubią wchodzić w interakcje z substancjami niepolarnymi.
