Diabetes Insipidus vs Diabetes Mellitus
Zarówno cukrzyca, jak i moczówka prosta charakteryzują się zwiększoną częstotliwością oddawania moczu i zwiększonym pragnieniem.
Cukrzyca
Cukrzyca jest chorobą związaną z podwyższonym poziomem cukru we krwi. Istnieją trzy rodzaje cukrzycy. Cukrzyca typu 1 zaczyna się w dzieciństwie. Komórki beta w wysepkach Langerhana w trzustce nie syntetyzują insuliny lub syntetyzowana jest insulina wadliwa o minimalnej aktywności biologicznej. Może to być również spowodowane genetycznym upośledzeniem receptorów insuliny. Cukrzyca typu 2 jest spowodowana upośledzeniem wrażliwości na insulinę w komórkach docelowych. Insulina jest syntetyzowana na coraz wyższych poziomach, aż komórki trzustki zawodzą, a następnie wymagana jest insulina egzogenna. Cukrzyca indukowana ciążą jest wynikiem działania hormonów ciążowych. Mają tendencję do zwiększania poziomu cukru we krwi, przeciwstawiając się działaniu insuliny.
Klasyczna triada objawów to zwiększone pragnienie (polidypsja), zwiększony głód (polifagia) i zwiększona częstotliwość oddawania moczu (wielomocz). W cukrzycy poziom cukru we krwi na czczo przekracza 120 mg / dl. Doustny test tolerancji glukozy jest złotym standardem w diagnostyce cukrzycy. Poziom cukru we krwi 2 godziny po spożyciu 75 g glukozy przekracza 140 mg / dl w cukrzycy.
Diabetycy typu 1 potrzebują zastrzyków egzogennej insuliny, aby kontrolować poziom cukru we krwi. Chorych na cukrzycę typu 2 można leczyć doustnymi lekami hipoglikemizującymi, takimi jak metformina i tolbutamid. Powikłania cukrzycy dzieli się na dwie szerokie kategorie. Powikłania związane z małymi naczyniami krwionośnymi (retinopatia, nefropatia i neuropatia) są znane jako powikłania mikronaczyniowe, a te związane z dużymi naczyniami krwionośnymi (choroba naczyń obwodowych, udar i zawał mięśnia sercowego) znane są jako powikłania makro-naczyniowe.
Diabetes Insipidus
Cukrzyca prosta jest chorobą związaną z zatrzymywaniem wody i elektrolitów. Istnieją dwa typy moczówki prostej. Moczówka prosta ośrodkowa jest wynikiem upośledzonej syntezy wazopresyny. Tworzenie się wazopresyny jest upośledzone w chorobach podwzgórza, układu podwzgórzowo-przysadkowego i przysadki tylnej. 30% chorób podwzgórza to choroby nowotworowe (złośliwe lub łagodne); 30% jest pourazowych, a 30% niewiadomego pochodzenia. Reszta może być spowodowana infekcjami, zawałami i błędami genetycznymi w genie prepropresofizyny. Nefrogenna moczówka prosta jest spowodowana zaburzeniem działania wazopresyny. Działanie wazopresyny jest osłabione, jeśli receptory wazopresyny (V - 2) lub kanały wodne (akwaporyna - 2) w przewodach zbiorczych nerki są uszkodzone.
Zarówno w moczówce prostej, jak i nefrogennej moczówce prostej dochodzi do nadmiernej utraty wody prowadzącej do wydalania rozcieńczonego moczu i odwodnienia. Pragnienie utrzymuje ich przy życiu. Zapewnia odpowiednią podaż wody, aby przeciwdziałać utracie płynów zarówno z przedziałów wewnątrzkomórkowych, jak i zewnątrzkomórkowych.
Diabetes Mellitus vs. Diabetes Insipidus
• moczówka prosta (DI) jest chorobą o zmniejszonym działaniu wazopresyny, a cukrzyca (DM) jest chorobą o zmniejszonym działaniu insuliny.
• DM to choroba trzustki i komórek docelowych, podczas gdy DI to choroba mózgu i nerek.
• DM powoduje wysoki poziom cukru we krwi, podczas gdy DI nie.
• DM powoduje polifagię, podczas gdy DI nie.
• DM powoduje wielomocz poprzez diurezę osmotyczną (zwiększone zatrzymywanie glukozy i odprowadzanie wody z moczem), a DI powoduje wielomocz poprzez zmniejszone wchłanianie zwrotne wody w przewodach zbiorczych nerek.
• DM leczy się doustnymi lekami hipoglikemizującymi i insuliną, podczas gdy DI leczy się syntetyczną wazopresyną.
