Bilirubina sprzężona a nieskoniugowana
Bilirubina to związek zawierający cztery pierścienie pirolowe połączone z większym pierścieniem porfirynowym. Jest wynikiem rozpadu hemoglobiny. Jest bardzo podobny do fitochromu i fikobiliny niektórych roślin i alg. Występuje w dwóch izomerach. Naturalnie występującą postacią jest izomer ZZ. Bilirubina ulega izomeryzacji pod wpływem światła. Bardziej rozpuszczalny w wodzie izomer EZ tworzy się, gdy izomer ZZ napotyka światło. To podstawa fototerapii noworodków. Czerwone krwinki uwalniają hemoglobinę, gdy umierają w śledzionie. Hemoglobina dzieli się na hem i globinę. Enzymy rozbijają łańcuch globiny. Komórki siateczkowo-śródbłonkowe śledziony przekształcają hem w nieskoniugowaną bilirubinę. Nieskoniugowana bilirubina jest nierozpuszczalna w wodzie. Albumina wiąże nieskoniugowaną bilirubinę i transportuje ją do wątroby. W wątrobieenzym zwany glukuronylotransferazą sprzęga bilirubinę z kwasem glukuronowym. 95% sprzężonej bilirubiny przenika do żółci. Z żółcią dostaje się do jelita cienkiego. Końcowe wchłanianie bilirubiny w jelicie krętym, a krążenie wrotne przenosi ją z powrotem do wątroby. Jest to znane jako krążenie jelitowo-wątrobowe bilirubiny. 5% pozostające w okrężnicy zamienia się w urobilinogen w wyniku działania bakterii jelitowych. Jelita wchłaniają urobilinogen tak jak bilirubina sprzężona. 95% przenika do krążenia jelitowo-wątrobowego. Pozostałe 5% pozostaje w postaci sterkobiliny, która nadaje stolcom brązowy kolor. Niewielka ilość urobilinogenu ponownie wchłonięta z jelita trafia do nerek. Dalsze utlenianie powoduje powstanie urobiliny, która nadaje moczowi żółty kolor. Zwykle całkowity poziom bilirubiny powinien być niższy niż 2,1 mg / dl. Wyższe poziomy mogą sugerować stany chorobowe.
Nieskoniugowana bilirubina
Zawartość nieskoniugowanej bilirubiny wzrasta, gdy dochodzi do nadmiernego rozpadu czerwonych krwinek. Przepływ bilirubiny w dół kaskady reakcji przytłacza glukuronylotranferazę wątroby. Dlatego nieskoniugowana bilirubina gromadzi się w krwiobiegu związanym z albuminą. Czerwone krwinki rozpadają się podczas sferocytozy, eliptocytozy, anemii sierpowatokrwinkowej, niedoboru G6PD oraz w wyniku działania niektórych leków. Dziedziczne przyczyny, takie jak niedobór glukuronylotranferazy, również powodują niesprzężoną hiperbilirubinemię.
Bilirubina sprzężona
Bilirubina sprzężona dostaje się do krwi w dużych ilościach, gdy odpływ żółci jest zablokowany. Rak wątroby przenosi się do dróg żółciowych i blokuje przepływ żółci. Kamienie dróg żółciowych, zapalenie dróg żółciowych, rak głowy trzustki, torbiel rzekoma trzustki i rak okołopęcherzowy również blokują drogi żółciowe i powodują wzrost hiperbilirubinimii sprzężonej.
Jaka jest różnica między bilirubiną sprzężoną a nieskoniugowaną?
• Nieskoniugowana bilirubina jest nierozpuszczalna w wodzie, podczas gdy sprzężona bilirubina jest rozpuszczalna w wodzie.
• Nieskoniugowana bilirubina tworzy się w komórkach siateczkowo-śródbłonkowych, podczas gdy wątroba tworzy bilirubinę sprzężoną.
• Bilirubina sprzężona wchodzi do jelita cienkiego z żółcią, podczas gdy bilirubina niesprzężona nie.
Czytaj więcej:
1. Różnica między rakiem trzustki a zapaleniem trzustki
