Gigantyzm kontra akromegalia
Gigantyzm i akromegalia to dwa zaburzenia o tym samym mechanizmie choroby i nieco podobnych objawach. Mimo że mają ten sam mechanizm chorobowy, oba mają zupełnie inny wynik po prostu ze względu na wiek zachorowania. Gigantyzm jest wynikiem, jeśli mechanizm choroby zaczyna się w dzieciństwie. Akromegalia jest wynikiem, jeśli mechanizm choroby rozpoczyna się po okresie dojrzewania. W artykule omówiony zostanie mechanizm choroby i jej cechy kliniczne, objawy, przyczyny, badanie i diagnoza oraz rokowanie w akromegalii i gigantyzmie, a także różnicę między tymi dwoma zaburzeniami.
Przed okresem dojrzewania prawie wszystkie kości ciała rosną pod względem długości, szerokości, wagi i siły. Po okresie dojrzewania, po gwałtownym wzroście, wzrost zwalnia i zatrzymuje się około 24-26 roku życia. Rosnące obszary kości długich nazywane są epifizą. W okresie dojrzewania, ze względu na działanie hormonów płciowych, dochodzi do stapiania nasad. Potem rośnie tylko kilka kości w ciele. Molekularne wyjaśnienie tego zjawiska mówi, że wzrost jest spowodowany nadmiernym wydzielaniem lub działaniem insulinopodobnego czynnika wzrostu. Wzrost człowieka jest kontrolowany przez hormony przysadki mózgowej. Podwzgórze wydziela hormon zwany hormonem uwalniającym hormon wzrostu. Działa na przednią przysadkę mózgową i wyzwala wydzielanie hormonu wzrostu. Hormon wzrostu działa na nasadę kości, powodując wzrost kości. Insulinopodobny czynnik wzrostu to cząsteczka utworzona w organizmie, która działa na nasady kości, powodując szybki podział komórek i wzrost kości. Zgodnie z tymi powiązaniami molekularnymi zidentyfikowano trzy główne mechanizmy. Podwzgórze wydzielające nadmierne ilości hormonu uwalniającego hormon wzrostu, przednie przysadki wydzielające nadmierne ilości hormonu wzrostu i nadmierne wytwarzanie białka wiążącego insulinopodobny czynnik wzrostu, które przedłuża działanie IGF, to trzy powszechnie akceptowane mechanizmy chorobowe. W większości przypadków nadmierny wzrost jest spowodowany nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez przysadkę. Jednak w niektórych przypadkach, takich jak zespół McCune Albrighta, neurofibromatoza, stwardnienie guzowate i mnoga endokrynna neoplazja typu 1, również mogą powodować nadmierny wzrost. Zgodnie z tymi powiązaniami molekularnymi zidentyfikowano trzy główne mechanizmy. Podwzgórze wydzielające nadmierne ilości hormonu uwalniającego hormon wzrostu, przednie przysadki wydzielające nadmierne ilości hormonu wzrostu i nadmierne wytwarzanie białka wiążącego insulinopodobny czynnik wzrostu, które przedłuża działanie IGF, to trzy powszechnie akceptowane mechanizmy chorobowe. W większości przypadków nadmierny wzrost jest spowodowany nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez przysadkę. Jednak w niektórych przypadkach, takich jak zespół McCune Albrighta, neurofibromatoza, stwardnienie guzowate i mnoga endokrynna neoplazja typu 1, również mogą powodować nadmierny wzrost. Zgodnie z tymi powiązaniami molekularnymi zidentyfikowano trzy główne mechanizmy. Podwzgórze wydzielające nadmierne ilości hormonu uwalniającego hormon wzrostu, przednie przysadki wydzielające nadmierne ilości hormonu wzrostu i nadmierne wytwarzanie białka wiążącego insulinopodobny czynnik wzrostu, które przedłuża działanie IGF, to trzy powszechnie akceptowane mechanizmy chorobowe. W większości przypadków nadmierny wzrost jest spowodowany nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez przysadkę. Jednak w niektórych przypadkach, takich jak zespół McCune Albrighta, neurofibromatoza, stwardnienie guzowate i mnoga endokrynna neoplazja typu 1, również mogą powodować nadmierny wzrost.oraz nadmierne wytwarzanie białka wiążącego insulinopodobny czynnik wzrostu, które przedłuża działanie IGF, to trzy powszechnie akceptowane mechanizmy chorobowe. W większości przypadków nadmierny wzrost jest spowodowany nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez przysadkę. Jednak w niektórych przypadkach, takich jak zespół McCune Albrighta, neurofibromatoza, stwardnienie guzowate i mnoga endokrynna neoplazja typu 1, również mogą powodować nadmierny wzrost.oraz nadmierne wytwarzanie białka wiążącego insulinopodobny czynnik wzrostu, które przedłuża działanie IGF, to trzy powszechnie akceptowane mechanizmy chorobowe. W większości przypadków nadmierny wzrost jest spowodowany nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez przysadkę. Jednak w niektórych przypadkach, takich jak zespół McCune Albrighta, neurofibromatoza, stwardnienie guzowate i mnoga endokrynna neoplazja typu 1, również mogą powodować nadmierny wzrost.
Zarówno gigantyzm, jak i akromegalia mają nieco podobne objawy. Oba stany mogą objawiać się bólem głowy spowodowanym przez hormony przysadki wydzielające guzy. Zaburzenia widzenia są częste z powodu nacisku guza przysadki na skrzyżowanie nerwu wzrokowego. Oba stany mogą powodować nadmierne pocenie się, łagodną do umiarkowanej otyłość i chorobę zwyrodnieniową stawów. Oba stany wymagają poziomu hormonu wzrostu, tomografii komputerowej mózgu, poziomu prolaktyny w surowicy, badania cukru we krwi na czczo. Somatostatyna jest anty-hormonem wzrostu i jest bardzo skuteczna w zwalczaniu nadmiaru hormonu wzrostu. Inne opcje to agoniści dopaminy i operacja.
Gigantyzm jest wynikiem, jeśli mechanizm choroby zaczyna się w dzieciństwie. Gigantyzm jest niezwykle rzadki; do tej pory zgłoszono tylko 100 przypadków. Gigantyzm może rozpocząć się w każdym wieku przed połączeniem nasad w okresie dojrzewania. Objawia się bólem głowy, zaburzeniami widzenia, otyłością, bólami stawów i nadmierną potliwością. Współczynniki śmiertelności gigantyzmu w dzieciństwie nie są znane ze względu na niewielką liczbę przypadków.
Akromegalia jest wynikiem, jeśli mechanizm choroby rozpoczyna się po okresie dojrzewania. Akromegalia jest powszechniejsza niż gigantyzm. Akromegalii rozpoczyna się około 3 rd dekadę. Akromegalia również ma podobne objawy jak gigantyzm, ale pojawiają się one dopiero w późniejszym okresie życia. Akromegalia ma wskaźnik śmiertelności dwa do trzech razy wyższy niż w populacji ogólnej.
Jaka jest różnica między akromegalią a gigantyzmem?
• Akromegalia jest częstsza niż gigantyzm. Gigantyzm jest niezwykle rzadki. Jak dotąd zgłoszono tylko 100 przypadków.
• Wskaźniki śmiertelności gigantyzmu w dzieciństwie nie są znane ze względu na niewielką liczbę przypadków. Akromegalia ma wskaźnik śmiertelności dwa do trzech razy wyższy niż w populacji ogólnej.
• Gigantyzm może rozpocząć się w każdym wieku przed połączeniem nasad w okresie dojrzewania. Akromegalia zaczyna się około 3 dekady.
• Gigantyzm charakteryzuje się nadmiernym wzrostem, a akromegalia nadmiernym rozrostem dolnej szczęki, języka i końców palców.
