Tymina vs uracyl
Kwasy nukleinowe zawierają łańcuchy nukleotydów. Każdy nukleotyd zawiera zasadę azotową, cukier pentozowy i grupę fosforanową. Zasady azotowe tworzą szkielet kwasów nukleinowych. Zasady azotowe dzielą się głównie na dwa typy; (a) pirymidyny, które obejmują cytozynę, uracyl i tyminę, oraz (b) puryny, które obejmują adeninę i guaninę. Te zasady wykazują określone pary zasad; adenina zawsze łączy się w pary z tyminą (w DNA) lub uracylem (w RNA), podczas gdy guanina łączy się w pary z cytozyną. Pomiędzy każdą parą zasad znajdują się wiązania wodorowe, które pomagają utrzymać zasady razem.
Tymina
Tymina jest jedną z czterech zasad azotowych potrzebnych do zbudowania szkieletu cząsteczki DNA. Jest zawsze połączony z adeniną dwoma wiązaniami wodorowymi. Tymina to pirymidyna, która występuje tylko w cząsteczkach DNA i jest syntetyzowana z uracylu.
Uracyl
Uracyl jest pirymidynową zasadą azotową, którą można znaleźć tylko w cząsteczkach RNA. Zawsze łączy się z adeniną. Różnica chemiczna uracylu i tyminy jest bardzo mała. Uracyl ma atom wodoru na węglu C-5, podczas gdy tymina ma grupę metylową na tym samym węglu.
Jaka jest różnica między tyminą a uracylem?
• Cząsteczki DNA zawierają tyminę, natomiast RNA zawiera uracyl.
• Tymina zawiera grupę metylową (CH3) przy atomie węgla o numerze 5, podczas gdy uracyl zawiera cząsteczkę wodoru (H) przy atomie węgla o numerze 5.
• We wszystkich systemach biologicznych tymina jest syntetyzowana głównie z uracylu.
• Rybonukleozyd tyminy to tymidyna, podczas gdy uracyl to uradyna.
• Deoksyrybonukleozyd tyminy to dezoksytymidyna, podczas gdy uracylu to dezoksyurydyna.
