Arginina vs L-Arginina
Arginina to α-aminokwas powszechnie określany skrótem „ Arg ”, który został po raz pierwszy wyizolowany przez szwajcarskiego chemika Ernsta Schultze w 1886 r. Z ekstraktu z sadzonki łubinu. Istotna obecność pierwiastka „N” jest specjalnością w budowie chemicznej argininy i dlatego jest przydatna w syntezie białek. W zależności od stereochemii, struktura chemiczna argininy, podobnie jak każdej innej złożonej struktury chemicznej, może być zorientowana na różne sposoby. Dlatego istnieją dwa rozpoznawalne typy tych struktur, a mianowicie D-Arginina i L-Arginina. Często D-Arginina jest określana jako nieaktywna forma L-Argininy.
Co to jest arginina?
Jak każdy inny aminokwas, również Arginina ma cztery główne części w swojej strukturze chemicznej. Grupy COO-, atom H, NH 2 grupa i grupa R, który to łańcuch boczny. Grupa R składa się z 3-węglowego alifatycznego prostego łańcucha, a koniec łańcucha jest zakończony grupą guanidyniową, która jest scentralizowana wokół elementu „N”. Grupa guanidyniowa pozostaje dodatnio naładowana w środowiskach kwaśnych, obojętnych i zasadowych, a zatem wykazuje podstawowe właściwości. Koniugacja obecna w grupie guanidyniowej i grupie COO- oferuje duży potencjał chemiczny.
Znakowanie D i L w konfiguracji stereo-chemicznej nie jest związane z byciem optycznie aktywnym ze znakowaniem d / l (prawoskrętne / lewoskrętne). Dostarcza informacji o rozmieszczeniu elementów w danej konstrukcji i jest pomocna w identyfikacji aktywnej formy związku. Postępując zgodnie z prostą regułą zwaną regułą `` KUKURYDZY '', można zidentyfikować, do której formy izomerycznej należy dany aminokwas, na podstawie D i L. Podczas gdy grupy CO OH, R, NH2 i H są ułożone wokół chiralnej w środku i patrząc na cząsteczkę z przeciwnej strony atomu H (naprzeciw atomu H, który będzie teraz z tyłu), jeśli rozmieszczenie grup CO-RN jest przeciwne do ruchu wskazówek zegara, to mówi się, że znajduje się w Formularz L i, jeśli grupy są ułożone zgodnie z ruchem wskazówek zegara, byłoby to w formie D. Tutaj,L-Arginina jest aktywną formą tych dwóch i jest powszechnie spotykana w naturalnych białkach.
Czym jest L-Arginina?
L-Arginina to warunkowo nieistotny aminokwas, który należy do 20 najpowszechniejszych aminokwasów, co oznacza, że nie jest wymagane uzależnienie od diety, aby go uzyskać. Jednak w większości przypadków szlaki biosyntezy nie wytwarzają wymaganej ilości L-argininy, dlatego resztę należy pozyskać z dowolnej diety. Arginina znajduje się w różnych produktach spożywczych; produkty mleczne (sery, mleko itp.), wołowina, wieprzowina, owoce morza, drób, mąka pszenna, ciecierzyca, orzechy itp. L-arginina jest również powszechnie sprzedawana w aptekach w postaci suplementów, gdy dodatkowe spożycie jest zalecane przez lekarza. Tak jak pomaga w produkcji białka, L-Arginina pomaga również pozbyć się amoniaku z organizmu, który jest produktem odpadowym i zwiększa wydzielanie insuliny. Działa również jako prekursor dla tlenku azotu, który pomaga w rozkurczu naczyń krwionośnych,czyniąc Argininę ratunkiem dla osób cierpiących na choroby serca.
Dlatego, ogólnie rzecz biorąc, L-Arginina wspomaga organizm w gojeniu się ran, w utrzymaniu funkcji odpornościowej i hormonalnej oraz pomaga nerkom w usuwaniu produktów przemiany materii. Jednak jakiekolwiek dodatkowe spożycie argininy powinno odbywać się pod kontrolą lekarską, ponieważ przedawkowanie może powodować różne skutki uboczne i może być bardzo szkodliwe.
Jaka jest różnica między Argininą a L-Argininą?
• Arginina to nazwa zwyczajowa nadana strukturze chemicznej odpowiedniego związku, podczas gdy L-Arginina jest oznaczona w celu identyfikacji właściwej stereochemii związku aktywnego.
• Arginina jest α-aminokwasem, a jej forma L należy do 20 najpowszechniejszych aminokwasów potrzebnych do produkcji naturalnych białek.
• Podczas gdy D-Arginina służy jako nieaktywna forma L-Argininy i pomaga jedynie w celach testowych w celu chemicznego zastąpienia L-Argininy, ta ostatnia wykazuje wiele pomocnych skutków dla organizmu, a zwłaszcza działa jako prekursor silnego neuroprzekaźnika, który pomaga w rozkurczu naczyń krwionośnych, co z kolei pomogłoby w walce z chorobami serca
