Kluczowa różnica - Lizyna vs L-lizyna
Lizyna i L-lizyna to oba rodzaje aminokwasów, które mają te same właściwości fizyczne, chociaż istnieje między nimi pewna różnica. Kluczową różnicą między lizyną i L-lizyną jest zdolność do obracania światła spolaryzowanego w płaszczyźnie. Lizyna jest biologicznie aktywnym, naturalnie występującym niezbędnym α-aminokwasem. Może występować w dwóch formach izomerycznych ze względu na możliwość tworzenia dwóch różnych enancjomerów wokół chiralnego atomu węgla. Są one znane jako formy L i D, analogiczne do konfiguracji dla leworęcznych i praworęcznych. Mówi się, że te formy L i D są optycznie czynne i obracają spolaryzowane w płaszczyźnie światło w innym sensie; zgodnie lub przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Jeśli światło obraca lizynę w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, to światło wykazuje leworotację i jest znane jako L-lizyna. Jednak,należy tutaj uważnie zauważyć, że znakowanie D i L izomerów nie jest tym samym, co znakowanie d i l.
Co to jest lizyna?
Lizyna jest aminokwasem egzogennym, który nie jest syntetyzowany w naszym organizmie i musi być dostarczany w ramach regularnej diety. Dlatego lizyna jest niezbędnym aminokwasem dla ludzi. Jest to ważny biologicznie związek organiczny składający się z grup funkcyjnych aminowych (-NH 2) i kwasu karboksylowego (-COOH) o wzorze chemicznym NH 2 - (CH 2) 4 -CH (NH 2) -COOH. Kluczowymi składnikami lizyny są węgiel, wodór, tlen i azot. W biochemii aminokwasy posiadające zarówno grupy aminowe, jak i karboksylowe przyłączone do pierwszego (alfa) atomu węgla, są znane jako α-aminokwasy. Zatem lizyna jest również uważana za α-aminokwasy. Strukturę lizyny przedstawiono na rysunku 1.
Rysunek 1: Struktura molekularna lizyny (* atom węgla jest chiralnym lub asymetrycznym atomem węgla, a także przedstawia alfa-atom węgla)
Lizyna ma charakter zasadowy, ponieważ zawiera dwie zasadowe grupy aminowe i jedną kwasową grupę karboksylową. W związku z tym tworzy również rozległe wiązania wodorowe z powodu obecności dwóch grup aminowych. Dobrym źródłem lizyny są bogate w białko źródła zwierzęce, takie jak jajka, czerwone mięso, jagnięcina, wieprzowina i drób, ser i niektóre ryby (takie jak dorsz i sardynki). Lizyna jest również bogata w białka roślinne, takie jak soja, fasola i groszek. Jednak jest aminokwasem ograniczającym w większości ziaren zbóż, ale występuje obficie w większości roślin strączkowych i strączkowych.
Czym jest L-lizyna?
Lizyna ma cztery różne grupy wokół drugiego węgla i jest asymetryczna. Lizyna jest również optycznie aktywnym aminokwasem ze względu na obecność tego asymetrycznego lub chiralnego atomu węgla. Zatem lizyna może tworzyć stereoizomery, które są izomerycznymi cząsteczkami o tym samym wzorze cząsteczkowym, ale różnią się trójwymiarową orientacją ich atomów w przestrzeni. Enancjomery to dwa stereoizomery, które są ze sobą powiązane przez odbicie lub są swoimi lustrzanymi odbiciami, których nie można nałożyć. Lizyna jest dostępna w dwóch formach enancjomerycznych znanych jako L- i D-, a enancjomery lizyny przedstawiono na rycinie 2.
Rysunek 2: Enancjomery aminokwasu lizyny. Grupy COOH, H, R i NH2 są rozmieszczone wokół atomu C zgodnie z ruchem wskazówek zegara, enancjomer jest nazywany formą L, a inaczej formą D. L- i D- odnoszą się tylko do rozmieszczenia przestrzennego wokół atomu węgla i nie odnoszą się do aktywności optycznej. Podczas gdy formy L- i D- chiralnej cząsteczki obracają płaszczyznę spolaryzowanego światła w różnych kierunkach, niektóre formy L (lub formy D) obracają światło w lewo (forma lewo- lub l-), a niektóre w prawo (dextro lub d- form). Formy l i d nazywane są izomerami optycznymi.
L-lizyna i D-lizyna są wzajemnie enancjomerami i mają te same właściwości fizyczne, z wyjątkiem kierunku, w którym obracają spolaryzowane światło. Mają one wzajemne odbicie lustrzane, którego nie można nałożyć. Jednak nazewnictwo D i L nie jest powszechne w przypadku aminokwasów, w tym lizyny. Obracają światło spolaryzowane w płaszczyźnie w tej samej wielkości, ale w różnych kierunkach. Izomer D i L lizyny, który obraca płaszczyznę światła spolaryzowanego w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, nazywany jest prawoskrętnym lub d-lizyną, a ten, który obraca płaszczyznę światła spolaryzowanego w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, nazywany jest lewoskrętnym lub L-lizyną (Rysunek 2).
L-Lizyna jest najbardziej dostępną stabilną formą lizyny. D-lizyna jest syntetyczną formą lizyny i może być syntetyzowana z l-lizyny przez racemizację. Jest wykorzystywana w przetwarzaniu poli-d-lizyny, która jest używana jako materiał powlekający w celu zwiększenia przyczepności komórek. L-Lizyna odgrywa znaczącą rolę w organizmie człowieka, we wchłanianiu wapnia, rozwoju białek mięśniowych oraz syntezie hormonów, enzymów i przeciwciał. W przemyśle L-lizyna jest wytwarzana w procesie fermentacji mikrobiologicznej przy użyciu Corynebacterium glutamicum.
Jaka jest różnica między lizyną a L-lizyną?
Lizyna i L-lizyna mają te same właściwości fizyczne, z wyjątkiem kierunku, w którym obracają spolaryzowane światło. W rezultacie L-lizyna może mieć zasadniczo różne skutki biologiczne i właściwości funkcjonalne. Jednakże przeprowadzono bardzo ograniczone badania w celu rozróżnienia tych skutków biologicznych i właściwości funkcjonalnych. Niektóre z tych różnic mogą obejmować:
Smak
L-lizyna: formy L aminokwasów są zazwyczaj bez smaku.
D-lizyna: formy D aminokwasów mają zwykle słodki smak.
Dlatego l-lizyna może być mniej słodka / nie słodsza niż lizyna.
Obfitość
L-lizyna: L-formy aminokwasu, w tym l-lizyna, jest najbardziej rozpowszechnioną formą w przyrodzie. Na przykład, dziewięć z dziewiętnastu L-aminokwasów powszechnie występujących w białkach jest prawoskrętnych, a pozostałe są lewoskrętne.
D-lizyna: Stwierdzono, że formy D aminokwasów, które były obserwowane eksperymentalnie, występowały bardzo rzadko.
