Kluczową różnicą między energią wiązania a energią dysocjacji wiązania jest to, że energia wiązania jest wartością średnią, podczas gdy energia dysocjacji wiązania jest szczególną wartością dla konkretnego wiązania.
Jak zaproponował amerykański chemik GNLewis, atomy są stabilne, gdy zawierają osiem elektronów w swojej powłoce walencyjnej. Większość atomów ma mniej niż osiem elektronów w swoich powłokach walencyjnych (z wyjątkiem gazów szlachetnych z grupy 18 układu okresowego); dlatego nie są stabilne. W związku z tym atomy te mają tendencję do reagowania ze sobą, aby stać się stabilnymi. Może wystąpić poprzez tworzenie wiązań jonowych, wiązań kowalencyjnych lub wiązań metalicznych w zależności od elektroujemności atomów. Kiedy dwa atomy mają podobną lub bardzo małą różnicę elektroujemności, reagują razem, tworzą wiązanie kowalencyjne, dzieląc elektrony. Energia wiązania i energia dysocjacji wiązania to dwa pojęcia dotyczące kowalencyjnych wiązań chemicznych.
