Kluczowa różnica między prokoagulantem a antykoagulantem polega na tym, że prokoagulant jest substancją niezbędną do krzepnięcia krwi, natomiast antykoagulant to substancja zapobiegająca krzepnięciu krwi.
Krzepnięcie krwi odgrywa istotną rolę podczas urazu lub przecięcia naczynia krwionośnego. Zapobiega nadmiernej utracie krwi z układu krwionośnego przed wstrząsem lub śmiercią. W miejscu urazu proces krzepnięcia krwi powoduje powstanie skrzepu krwi przy użyciu płytek krwi i czynników krzepnięcia. Dlatego zakrzep składa się z czopu płytek krwi i sieci nierozpuszczalnych cząsteczek fibryny. Fibryna jest nierozpuszczalnym, włóknistym i nieglobularnym białkiem, które bierze udział w krzepnięciu krwi. Jest to podstawowy polimer tkankowy skrzepu krwi. Prokoagulanty pośredniczą w krzepnięciu krwi, podczas gdy antykoagulanty zapobiegają krzepnięciu krwi. Hemostaza zależy od równowagi między prokoagulantami a antykoagulantami.
