Schizofrenia a choroba afektywna dwubiegunowa (zaburzenie maniakalno-depresyjne)
Schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa to dwa schorzenia psychiatryczne, które są czasami mylone i używane zamiennie. Są opisywane w obraźliwy sposób i wyśmiewane. Ale trzeba się zmierzyć z faktem, że te dwie choroby są schorzeniami, które można leczyć i niczym się nie różnią od pacjentów z cukrzycą lub chorobą wieńcową. Istnieją dwa systemy klasyfikacji; DSM IV, podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych wydanie 4, który jest używany w USA, oraz ICD 10, międzynarodowa klasyfikacja chorób wydanie 10. W tym artykule omówimy czynniki ryzyka tych dwóch chorób, objawy i oznaki, zarządzanie i rokowanie.
Schizofrenia
Schizofrenia to złożone zaburzenie psychiczne z trudnościami w ustalaniu fantazji z rzeczywistości, logicznym myśleniu, normalnych doświadczeniach emocjonalnych i utrzymywaniu normalnych relacji społecznych. Występuje z równą częstością u mężczyzn i kobiet i zwykle występuje we wczesnych latach dwudziestych, a historia rodzinna jest pozytywna. Istnieje również związek z długotrwałym używaniem marihuany. Jako objawy mogą występować urojenia myślowe, halucynacje słuchowe, rozluźnione skojarzenia, wycofanie i izolacja społeczna, skłonność do samobójstw itp. Leczy się je, po ocenie, czy można je leczyć ambulatoryjnie lub u pacjenta. Osoby, które są bardzo pobudzone lub znajdują się w przerwie psychotycznej, będą musiały zostać hospitalizowane i poddane sedacji. Innym można leczyć w domu i stale podawać leki. Leki te składają się głównie z atypowych leków przeciwpsychotycznych i typowych leków przeciwpsychotycznych. Preferowane są nietypowe leki, ponieważ mają mniej skutków ubocznych. Zarządzanie lekami musi być połączone z psychoterapią, terapią poznawczo-behawioralną i terapią zajęciową. W przypadku postępowania z tym dwojakim podejściem, ryzyko nawrotu choroby można zmniejszyć, aby prowadzić normalne życie.
Zaburzenie afektywne dwubiegunowe
Choroba afektywna dwubiegunowa, znana również jako zaburzenie maniakalno-depresyjne, jest chorobą psychiatryczną charakteryzującą się zmienną emocjonalnością i ekspresją. Jak sama nazwa wskazuje, ma zwykle dwie główne fazy, fazę depresyjną i fazę maniakalną. Ten stan jest związany z poważnymi zmianami w życiu, rekreacyjnym używaniem narkotyków i niektórymi lekami. Dwie fazy tej choroby nie występują w równych ilościach, a czasami faza maniakalna jest pomijalna. Epizody maniakalne charakteryzują się nadmiernym szczęściem, lekkomyślnym zachowaniem, złym osądem, łatwym do złości itp. Specyfika, takie jak szaleństwo spędzania wolnego czasu, rozwiązłość seksualna, brak snu, ryzykowne przedsięwzięcia finansowe, narażają tego typu osoby na ryzyko skrzywdzenia siebie i innych. Depresja odznacza się klasycznymi cechami depresji, takimi jak niski nastrój, apatia, anhedonia, może również przechodzić w pesymizm,utrata poczucia własnej wartości i umyślne samookaleczenie. Zarządzanie opiera się na poziomie zaburzeń i ryzyku samookaleczenia oraz na poziomie samoopieki. Leczenie polega na stosowaniu stabilizatorów nastroju, leków przeciwpsychotycznych i przeciwdepresyjnych. Osoby bardzo pobudzone można leczyć za pomocą terapii elektrowstrząsowej lub przezczaszkowej magnetoterapii. Dzięki połączeniu pielęgnowania umiejętności życiowych i terapii poznawczej, kontynuowanie leczenia do momentu, gdy psychiatra uzna za stosowne zaprzestanie leczenia, wiąże się z dobrym wynikiem. Osoby bardzo pobudzone można leczyć za pomocą terapii elektrowstrząsowej lub przezczaszkowej magnetoterapii. Dzięki połączeniu pielęgnowania umiejętności życiowych i terapii poznawczej, kontynuowanie leczenia do momentu, gdy psychiatra uzna za stosowne zaprzestanie leczenia, wiąże się z dobrym wynikiem. Osoby bardzo pobudzone można leczyć za pomocą terapii elektrowstrząsowej lub przezczaszkowej magnetoterapii. Dzięki połączeniu pielęgnowania umiejętności życiowych i terapii poznawczej, kontynuowanie leczenia do momentu, gdy psychiatra uzna za stosowne zaprzestanie leczenia, wiąże się z dobrym wynikiem.
Jaka jest różnica między schizofrenią a chorobą afektywną dwubiegunową (zaburzeniem maniakalno-depresyjnym)?
• Oba są zaburzeniami psychiatrycznymi z rodzinnymi tendencjami, zaburzonym zachowaniem i urojeniami wielkości / prześladowania, które mogą wymagać hospitalizacji i zastosowania leków przeciwpsychotycznych.
• Schizofrenia ma urojenia myślowe z omamami słuchowymi, podczas gdy choroba afektywna dwubiegunowa nie.
• Choroba afektywna dwubiegunowa ma dwie fazy i główny składnik emocjonalny, a schizofrenia ma tylko rzadką część emocjonalną.
• Związek z samookaleczeniem jest większy w chorobie afektywnej dwubiegunowej, ale integracja społeczna jest mniejsza u schizofreników.
• Zerwanie psychotyczne ze szkodą dla innych jest rzadkie w obu przypadkach, ale stosunkowo częściej w chorobie afektywnej dwubiegunowej.
• Mimo, że pacjent ma cechy choroby afektywnej dwubiegunowej, to jeśli spełnia on kryteria schizofrenii, wówczas należy go zdiagnozować jako schizofrenię.
• Te zaburzenia są dwiema różnymi jednostkami chorobowymi i mają różne cechy pacjentów, dlatego wymagają zindywidualizowanego leczenia i strategii postępowania.
