Różnica Między Chorobą Von Willebranda A Hemofilią

Spisu treści:

Różnica Między Chorobą Von Willebranda A Hemofilią
Różnica Między Chorobą Von Willebranda A Hemofilią

Wideo: Różnica Między Chorobą Von Willebranda A Hemofilią

Wideo: Różnica Między Chorobą Von Willebranda A Hemofilią
Wideo: Hematology | Hemostasis: Coagulation Cascade 2024, Może
Anonim

Kluczowa różnica - choroba von Willebranda a hemofilia

Choroba von Willebranda i hemofilia to dwie rzadkie choroby hematologiczne, które najczęściej są spowodowane niedoborem różnych składników biorących udział w szlaku krzepnięcia. Kluczowa różnica między chorobą von Willebranda a hemofilią polega na tym, że w chorobie von Willebranda występuje niedobór czynnika von Willebranda, podczas gdy w przypadku hemofilii występuje niedobór czynnika VIII lub czynnika IX.

ZAWARTOŚĆ

1. Omówienie i kluczowa różnica

2. Czym jest choroba von Willebranda

3. Czym jest hemofilia

4. Podobieństwa między chorobą von Willebranda a hemofilią

5. Porównanie obok siebie - choroba von Willebranda a hemofilia w formie tabelarycznej

6. Podsumowanie

Co to jest choroba von Willebranda?

Choroba von Willebranda jest spowodowana ilościową lub jakościową nieprawidłowością czynnika von Willebranda. Wynikający z tego niedobór czynnika VIII i nieprawidłowe funkcje płytek krwi są jej charakterystycznymi cechami. Gen odpowiedzialny za kodowanie VWF znajduje się w chromosomie 12 i przyczyną choroby VW są różne mutacje tego genu.

Rodzaje choroby von Willebranda

Istnieją 3 główne typy chorób VW:

  • Typ 1 - jest to autosomalna dominująca odmiana choroby VW. Występuje częściowy ilościowy niedobór VWF
  • Choroba typu 2 - VWF jest również zaburzeniem autosomalnym dominującym charakteryzującym się jakościową nieprawidłowością VWF
  • Typ 3 - dziedziczenie recesywne, które wiąże się z prawie całkowitym niedoborem VWF.
Różnica między chorobą von Willebranda a hemofilią
Różnica między chorobą von Willebranda a hemofilią

Rysunek 01: Szlak krzepnięcia

Symptomy i objawy

Oznaki i objawy różnią się w zależności od rodzaju choroby. Typy 1 i 2 mają stosunkowo łagodne objawy. Obfite krwawienie po niewielkim urazie, krwawieniu z nosa i krwotokach miesiączkowych to główne objawy kliniczne. Rzadko może występować hemarthroses. W chorobie typu 3 pacjent może mieć poważne krwawienia, ale nie ma krwotoków do mięśni i stawów.

Leczenie

Leczenie jest podobne do leczenia łagodnej hemofilii, chociaż mogą wystąpić zmiany w zależności od różnych okoliczności klinicznych. Desmopresyna jest zwykle stosowana zawsze, gdy jest taka możliwość. Niekiedy w infuzji pacjentowi podaje się niektóre koncentraty czynnika VIII pochodzącego z osocza.

Co to jest hemofilia?

Hemofilia to zaburzenie hematologiczne, które występuje prawie wyłącznie u mężczyzn. W większości przypadków choroba ta jest spowodowana niedoborem VIII czynnika krzepnięcia; w takim przypadku jest znana jako hemofilia klasyczna lub hemofilia A. Druga rzadziej spotykana postać hemofilii, znana jako hemofilia B, jest spowodowana niedoborem czynnika krzepnięcia IX.

Dziedziczenie obu tych czynników odbywa się poprzez chromosomy żeńskie. W konsekwencji prawdopodobieństwo zachorowania na hemofilię u kobiety jest bardzo niskie, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby oba chromosomy uległy jednoczesnej mutacji. Kobiety z niedoborem tylko jednego chromosomu nazywane są nosicielkami hemofilii.

Różnica między chorobą von Willebranda a hemofilią
Różnica między chorobą von Willebranda a hemofilią

Rycina 02: Hemofilia

Cechy kliniczne

Ciężka hemofilia (stężenie czynnika poniżej 1 IU / dl)

Charakteryzuje się spontanicznym krwawieniem do stawów i mięśni od wczesnych lat życia. Jeśli pacjent nie jest odpowiednio leczony, może dojść do deformacji stawów, a nawet kalectwa.

Umiarkowana hemofilia (stężenie czynnika między 1-5 IU / dl)

Wiąże się to z ciężkim krwawieniem po urazie i sporadycznymi samoistnymi krwawieniami.

Łagodna hemofilia (stężenie czynnika powyżej 5 IU / dl)

W tym stanie nie ma spontanicznych krwawień. Krwawienie występuje dopiero po urazie lub podczas operacji.

Dochodzenia

  • Czas protrombinowy jest normalny
  • APTT jest zwiększone
  • Poziomy czynnika VIII lub IX są nienormalnie niskie

Leczenie

W celu znormalizowania ich poziomów podaje się wlew dożylny czynnika VIII lub IX

Okres półtrwania czynnika VIII wynosi 12 godzin. Dlatego należy go podawać co najmniej dwa razy dziennie, aby utrzymać odpowiedni poziom. Z drugiej strony wystarczy podać czynnik IX raz w tygodniu, ponieważ ma on dłuższy okres półtrwania wynoszący 18 godzin.

Jakie są podobieństwa między chorobą von Willebranda a hemofilią?

  • Obie są zaburzeniami hematologicznymi.
  • Obie są spowodowane mutacjami genetycznymi w odpowiednich genach.

Jaka jest różnica między chorobą von Willebranda a hemofilią?

Porównaj środek artykułu przed tabelą

Choroba von Willebranda a hemofilia

Choroba von Willebranda jest spowodowana ilościową lub jakościową nieprawidłowością czynnika von Willebranda. Hemofilia to zaburzenie hematologiczne, które występuje prawie wyłącznie u mężczyzn.
Mutacja
Występuje ilościowa lub jakościowa nieprawidłowość VWF. Występuje niedobór czynnika VIII, który powoduje hemofilię A, lub czynnika IX, który powoduje hemofilię B.
Rodzaje
  • Typ 1 - jest to autosomalna dominująca odmiana choroby VW. Występuje częściowy ilościowy niedobór VWF
  • Choroba typu 2 - VWF jest również zaburzeniem autosomalnym dominującym charakteryzującym się jakościową nieprawidłowością VWF
  • Typ 3 - dziedziczenie recesywne, które wiąże się z prawie całkowitym niedoborem VWF.
Dwie formy hemofilii to hemofilia A i B, które są spowodowane odpowiednio niedoborem czynnika VIII i IX.
Objawy i oznaki

Objawy i oznaki różnią się w zależności od rodzaju choroby.

Typy 1 i 2 mają stosunkowo łagodne objawy. Obfite krwawienie po niewielkim urazie, krwawieniu z nosa i krwotokach miesiączkowych to główne objawy kliniczne. Rzadko może występować hemarthroses.

W chorobie typu 3 pacjent może mieć poważne krwawienia, ale nie ma krwotoków do mięśni i stawów.

Ciężka hemofilia (stężenie czynnika poniżej 1 IU / dl)

Charakteryzuje się spontanicznym krwawieniem do stawów i mięśni od wczesnych lat życia. Jeśli pacjent nie jest odpowiednio leczony, może dojść do deformacji stawów, a nawet kalectwa.

Umiarkowana hemofilia (stężenie czynnika między 1-5 IU / dl)

Wiąże się to z ciężkim krwawieniem po urazie i sporadycznymi samoistnymi krwawieniami.

Łagodna hemofilia (stężenie czynnika powyżej 5 IU / dl)

W tym stanie nie ma spontanicznych krwawień. Krwawienie występuje dopiero po urazie lub podczas operacji.

Leczenie

Leczenie jest podobne do leczenia łagodnej hemofilii, chociaż mogą wystąpić zmiany w zależności od różnych okoliczności klinicznych.

Desmopresyna jest zwykle stosowana zawsze, gdy jest taka możliwość.

Niekiedy podaje się pacjentowi infuzję niektórych koncentratów czynnika VIII pochodzącego z osocza.

W celu znormalizowania ich poziomów podaje się wlew dożylny czynnika VIII lub IX.

Okres półtrwania czynnika VIII wynosi 12 godzin. Dlatego należy go podawać co najmniej dwa razy dziennie, aby utrzymać odpowiedni poziom.

Z drugiej strony wystarczy podać czynnik IX raz w tygodniu, ponieważ ma on dłuższy okres półtrwania wynoszący 18 godzin.

Podsumowanie - Choroba von Willebranda a hemofilia

Choroba von Willebranda i hemofilia to dwa zaburzenia krzepnięcia krwi spowodowane mutacjami genetycznymi. Choroba von Willebranda jest spowodowana niedoborem czynnika von Willebranda, podczas gdy hemofilia jest spowodowana niedoborem czynnika VIII lub IX. Istnieje znaczna różnica między chorobą von Willebranda a hemofilią, chociaż mają one wspólne cechy.

Zalecane: