Kluczowa różnica między mapą genetyczną a mapą fizyczną polega na technikach stosowanych w mapowaniu genomu. Podczas tworzenia mapy genetycznej do badania wzorców sprzężeń genów wykorzystywane są markery genetyczne i loci genetyczne, podczas gdy mapowanie fizyczne wykorzystuje techniki biologii molekularnej, takie jak polimorfizm długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP) i techniki hybrydyzacji.
Mapy genetyczne i mapy fizyczne to dwa typy map, które konstruują, aby pokazać geny zlokalizowane w chromosomach. Angażują się w diagnostykę genetyczną i przewidują ewolucję w zakresie analizy genomu. Ponadto wykorzystują je do analizy odległości między loci genów i do analizy polimorfizmów genów.
