Kluczowa różnica między kolorymetrią a spektrofotometrią polega na tym, że kolorymetria wykorzystuje stałe długości fal, które znajdują się tylko w zakresie widzialnym, podczas gdy spektrofotometria może wykorzystywać długości fal w szerszym zakresie.
Spektrofotometria i kolorymetria to techniki, których możemy użyć do identyfikacji cząsteczek w zależności od ich właściwości absorpcyjnych i emisyjnych. Co więcej, jest to łatwa technika określania stężenia próbki, która ma kolor. Chociaż cząsteczki nie mają koloru, jeśli w wyniku reakcji chemicznej możemy wytworzyć z nich barwny związek, związek ten można również zastosować w tych technikach. Ponadto poziomy energii są powiązane z cząsteczką i są dyskretne. Dlatego dyskretne przejścia między stanami energii będą występować tylko przy pewnych dyskretnych energiach. W tych technikach mierzymy absorpcję i emisję wynikającą z tych zmian stanów energetycznych. Jest to więc podstawa wszystkich technik spektroskopowych.
